Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ορεκτικό: Διορίζοντας τους δικούς μας
Σε συνέχεια προηγούμενου ρεπορτάζ της Πολιτικής Κουζίνας για το οικοδομούμενο κράτος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μου κέντρισε την περιέργεια ένα ΦΕΚ που διάβασα και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Με ΦΕΚ από τις 17/11/2015 λοιπόν διορίζεται σε θέση ειδικής συνεργάτιδος στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Άμυνας, στρατάρχη Πάνου Καμμένου, η κ. Χριστίνα Τρεμόντι. Σας θυμίζει κάτι; Ναι, είναι η κυρία Τρεμόντι, την οποία ο στρατάρχης είχε κλέψει από το Ποτάμι (βασικά αυτή πήγε σε αυτόν, επειδή στο Ποτάμι δεν την έβαζαν στα ψηφοδέλτια) και την είχε τοποθετήσει πρώτη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας των ΑΝΕΛ, ως μια προσωπικότητα που πήγαινε κόντρα στη δομημένη πελατειακή λογική του ελληνικού δημοσίου. Η αντισυμβατική ακτιβίστρια κ. Τρεμόντι λοιπόν, εδώ και λίγο καιρό, βρίσκεται και αυτή στη στοργική αγκάλη του στρατάρχη Πάνου, ο οποίος την έχει καταβρεί με τους διορισμούς και αφού έχει διορίσει τον κοσμο όλο στο Πεντάγωνο και όπου αλλού μπόρεσε (δεν χώραγαν και όλοι εκεί μέσα), είπε να παράσχει στοργή και φροντίδα και στην σεπτή κ. Τρεμόντι. Καλορίζικη, εύχεται η στήλη.
Σαλατα: Πάθος για…τις εκλογές
Το θυμάστε το slogan της Vodafone «πάθος για τη στιγμή»; Ε, εμείς το παραφράζουμε λίγο σε «πάθος για τις εκλογές» για να γιορτάσουμε τη συμφωνία της εταιρείας με τη ΝΔ για να τους κάνει τις εκλογές, μετά την τεράστια επιτυχία της ανύπαρκτης Infosolutions. Στη ΝΔ θα κάνουν εκλογές μέχρι να το κλείσουν εντελώς το μαγαζι κάποια στιγμή. Αποφάσισαν λοιπόν, 20/12 και 20/1 (αν χρειατσεί) να κάνουν εκλογές, αφού έπαιξαν μπάλα με διάφορες εταιρείες. Βάρυνε, όπως μου μεταφέρουν αρμόδιες πηγές, η βούληση για τεχνικά άρτια διαδικασία, ώστε να αποφευχθεί ένα νέο φιάσκο που θα έδινε τη χαριστική βολή στη ΝΔ. Πάντως, η διαδικασία δεν θα τους βγει φτηνά, διότι και η Vodafone κάνει μια επιλογή υψηλού ρίσκου, αναλαμβάνοντας τις εκλογές της ΝΔ. Φανταστείτε πάλι να συμβεί κάτι…
Κυρίως πιάτο: Μην παίζετε με τη Σένγκεν!
Ό,τι και να λέει η κυβερνητική εκπρόσωπος πως δεν υφίσταται κίνδυνος αποβολής της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν, το σενάριο είναι υπαρκτό. Ως τι όμως; Ως ενδεχόμενο ή ως μέσο πίεσης; Εγώ πληροφορούμαι εξ εγκύρων κύκλων το δεύτερο, μιας και η χώρα μας έχει επιδείξει πλημμελή βούληση συνεργασίας τόσο με την ΕΕ όσο και με τη Frontex τόσο για την κατασκευή των hotspots στα νησιά όσο και για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της χώρας. Υπό αυτό το πρίσμα, άσχετα με το τι λένε κάτι ακραίοι σαν τον Σλοβάκο πρωθυπουργό, το ενδεχόμενο εξόδου από τη Σένγκεν θα επικρέμαται ως απειλή πάνω από τα κεφάλια μας, μπας και σοβαρευτούμε.
Όπως έχουμε ξαναπεί και από αυτή τη στήλη και από τις ανταποκρίσεις από το Βερολίνο, το προσφυγικό είναι πολύ σημαντικότερο πρόβλημα από το οικονομικό μας θέμα για τους Ευρωπαίους, διότι η εισροή προσφύγων σε μεγάλους αριθμούς θίγει την ευημερία τους και δοκιμάζει τις αντοχές τους. Είχαμε επίσης επισημάνει πως η Ελλάδα, αν θέλει να αντιμετωπίσει θετική στάση των εταίρων, θα πρέπει να εκπληρώσει στο ακέραιο τα προαπαιτούμενα στο κομμάτι του προσφυγικού, γιατί αυτά (μας) καίνε. Αυτά λοιπόν είναι, κατά κύριο λόγο, οι εγκαταστάσεις στα νησιά του Αιγαίου (4 από τ 5 hotspots δεν έχουν ξεκινήσει καν), μηχανήματα για τις διαδικασίες ταυτοποίησης (π.χ. δακτυλικά αποτυπώματα), εγγύτερη συνεργασία με τη Frontex σε Αιγαίο και Σκόπια και πτήσεις με πρόσφυγες προς άλλες χώρες της ΕΕ (υπηρετώντας τη συμφωνία της μετεγκατάστασης).
Όπως μου διαμήνυσαν από τις Βρυξέλλες, ενόψει της σύσκεψης των υπουργών Εσωτερικών, η Ελλάδα εμφανίζεται πρόθυμη να δουλέψει με τη Frontex και να επιταχύνει τις δράσεις της για την εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Να το δούμε όμως και στην πράξη, διότι, το ξαναλέμε, μπορεί η απειλή να επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη, τίποτα όμως δεν αποκλείει τη σπάθη να πέσει στο κεφάλι μας.
Επιδόρπιο: Για τον Μηνά Χατζησάββα
Καλό ταξίδι στον Μηνά Χατζησάββα, έναν αγαπημένο ηθοποιό και έναν προσηνή άνθρωπο που στη ζωή του ήθελε να αγαπιέται. Το είχε βρει το νόημα της ζωής, όπως και τον άνθρωπό του, τον Κώστα Φαλελάκη. Γιατί η αγάπη και ο έρωτας δεν είναι ντροπή, δεν είναι ταμπού, δεν είναι κάτι, για το οποίο πρέπει να ντρέπεται κανείς. Πρέπει να ντρεπόμαστε όμως, ως κράτος, που ο άνθρωπός του δεν μπορούσε να παραλάβει τη σωρό του από το νοσοκομείο, επειδή δεν είχαν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο έρχεται με ρυθμούς χελώνας, ακόμα και επί αριστερής κυβέρνησης. Όπως και θα πρέπει να ντρεπόμαστε που, ενώ έχει περάσει ο νόμος για την καύση των νεκρών, στην πράξη δεν εφαρμόζεται και αναγκάζεται, όποιος δεν θέλει να ταφεί, να αναγκάζει τους συγγενείς του να τον πηγαίνουν στη Βουλγαρία. Ευχαριστούμε τον Μηνά Χατζησάββα για όσα έδωσε, αλλά, ας δώσει μια φορά και το κράτος λύσεις εκεί που είναι αναγκαίο να παρέμβει. Έτσι, για να κάνει τη διαφορά.
