Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Σε αυτή τη χώρα έχουμε τελικά τη βιασύνη στο αίμα μας. Δεν εξηγείται αλλιώς η γρηγοράδα ορισμένων να αναλύσουν τη δημοσκοπική εικόνα που προκύπτει από τις πρωτες μετρήσεις του Σεπτεμβρίου. Μάλιστα, ορισμένοι άνθρωποι είναι τόσο βιαστικοί, ώστε μπορούν να κρίνουν το τι μέλλει γενέσθαι στο πολιτικό σκηνικό μόνο από μια πρόθεση ψήφου της Χ εταιρείας δημοσκοπήσεων, πράγμα που για κάποιον που γνωρίζει πέντε στοιχειώδη πράγματα περί πολιτικών μετρήσεων είναι ένα σύντομο και καλό αστείο.
Περί δημοσκοπήσεων ο λόγος λοιπόν. Αίσθηση προκάλεσε η μέτρηση της Public Issue για την Εφημερίδα των Συντακτών που αποτύπωνε προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ με 11 μονάδες έναντι της ΝΔ. Ενημερώθηκα για τη δημοσκόπηση από φίλη και συνάδελφο το βράδυ της Παρασκευής και κόντεψε να μου φύγει το τιμόνι από τα χέρια. Σας το ομολογώ, έπεσα και εγώ θύμα της εγγενους βιασύνης μας. Το συζήτησα όμως στο γενεθλιακό gathering (πράσινης απόχρωσης) που βρισκόμουν τόσο με έναν δημοσιογράφο προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με άλλον έναν, ο οποίος δεν τρέφει και αισθήματα λατρείας για την αξιωματική αντιπολίτευση. Καταλήξαμε σε μια κοινή συνισταμένη: είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα. Επομένως, τόσο οι πανηγυρισμοί όσο και η κλάψα που ακούω ένθεν κακείθεν είναι άκαιρες.
Έχω ένα προσωπικό θέμα με την εταιρεία Public Issue, καθώς τείνει να υπερεκτιμά τα ποσοστά συγκεκριμένων κομμάτων, ακριβώς επειδή σταθμίζει με μεγαλύτερη βαρύτητα συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Το έκανε και το 2012, βγάζοντας… καθαρά πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε και διαψεύστηκε ηχηρότατα. Το έκανε και πριν από τις ευρωεκλογές του 2014, οπότε και έστελνε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ στο Θεό, ενώ υπερεκτιμούσε σημαντικά και το Ποτάμι. Διαψεύστηκε και εκεί. Αθροίζω όμως τη γενικότερη δημοσκοπική εικόνα που προκύπτει από μια σειρά μετρήσεων και άλλων εταιρειών, τις οποίες προσωπικά χρησιμοποιώ ως «μέτρο» για τη στάθμιση του πολιτικού κλίματος και αυτό το άθροισμα με οδηγεί σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.
Πρώτον, υπάρχει καθαρό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΕΝΦΙΑ, οι διαψευσμένες προσδοκίες των πολιτών από την άνευρη ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, οι επικοινωνιακές παλινωδίες της κυβέρνησης και η πρέσα της Τρόικα συνιστούν ασφυκτική θηλιά γύρω από το λαιμό της κυβέρνησης. Δεύτερον, αρχίζει και κλονίζεται η ηγετική εικόνα του Αντώνη Σαμαρά, ενώ ανεβαίνει ο Αλέξης Τσίπρας, όπως αποτυπώνεται στο ερώτημα για την καταλληλότητα της πρωθυπουργίας. Τρίτον, η παράσταση νίκης είναι συντριπτικά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, Αυτό ανησυχεί για προφανείς λόγους της ΝΔ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου φοβούνται τον εφησυχασμό. Τέταρτον, οι πολίτες είναι μοιρασμένοι ως προς το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών με αφορμή την εκλογή ΠτΔ, κάτι που δεν συνέβαινε με τόση οξύτητα στο παρελθόν. Πέμπτον, ακόμα και στα παραδοσιακά κοινά της ΝΔ (το 45+) υπάρχει πλέον μεγάλη διαρροή προς άλλους σχηματισμούς. Έκτον, οδεύουμε προς μια επτακομματική Βουλή με τη ΔΗΜΑΡ αποδεκατισμένη και το Ποτάμι να παίρνει τη θέση της. Η ποσοτική εξασθένηση όμως των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης δυσκολεύει την άσκηση εξεύρεσης κυβερνητικού εταίρου την επόμενη μέρα.
Αυτή την ώρα, οι εκτιμήσεις των εταιρειών δίνουν 135 με 143 έδρες στον ΣΥΡΙΖΑ και 70-75 στη ΝΔ. Για το τέλος κρατώ τις εκτιμήσεις δυο ανθρώπων με χρόνια πείρα στον τομέα. 1) 25 χρόνια… φούρναρης (επικοινωνιολόγος) της ΝΔ μου είπε τη φράση «με προβληματίζει η εικόνα αλλά τώρα οι μετρήσεις δεν μου λένε κάτι. Είμαστε σε σημείο μηδέν». 2) Ο διευθυντής της Mteron Analysis, Στράτος Φαναράς δήλωσε στα Παραπολιτικά το Σάββατο: Είναι αδύνατον να απαντηθεί η ερώτηση (για τους πιθανούς κυβερνητικού συνασπισμούς) και αυτό γιατί με βάση τα σημερινά δεδομένα δεν θα υπήρχε αυτοδυναμία. Άρα, η κυβέρνηση που θα προέκυπτε θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα με βασικό εταίρο το πρώτο κόμμα αλλά άγνωστο/ους τους άλλους εταίρους.»
Άρα; Μικρό καλάθι γιατί τα γεγονότα που θα κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών, όποτε και αν γίνουν αυτές, δεν έχουν λάβει χώρα.
Επιδόρπια
1) «Το έχω δηλώσει πολλές φορές και στα τοπικά ΜΜΕ… εγώ έχω μάθει να ζω και με 1500 ευρώ» είπε η Μαρία Αντωνίου, βουλευτής της ΝΔ στην Καστοριά σε τοπικό μέσο. Σόρρυ κιόλας, αλλά εμένα η φράση της μου θυμίζει το διασκεδαστικό θεατρικό του Μολιέρου «Ο αρχοντοχωριάτης». «Η αρχοντοχωριάτα» εν προκειμένω (με συγχωρείτε για τον γλωσσικό βαρβαρισμό).
2) Μπορεί κανείς να έχει όποια γνώμη θέλει για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, οι ειρωνείες όμως για το γάμο της, σε χυδαίο βαθμό ώρες ώρες, είναι ανεπίτρεπτες. Και επειδή το πολιτικό unfair έχει όρια, εγώ που βρίσκομαι στην απέναντι όχθη από την κυρία Κωνσταντοπούλου, της εύχομαι από εδώ βίον ανθόσπαρτον και ανέφελο με τον άνθρωπό της.
3) Δεν σας τα είχα γράψει ότι φυλλοροεί το κόμμα του Πάνου Καμμένου; Να σου η Ραχήλ (μια είναι η Ραχήλ) στο Πειθαρχικό των ΑΝΕΛ. Μα διαγράφεται η Πασιονάρια του Αγίου Σώστη έτσι εύκολα; Πιο πιθανό βλέπω να διαγράψει… η Ραχηλ το Πειθαρχικό κατά το κοινώς λεγόμενο στην πιάτσα. Αλλά ακόμα και να διαγραφεί, λέτε να χαλαστεί; Σιγά! Με ανοιχτές αγκάλες την περιμένουν στην Κουμουνδούρου!
