Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ορεκτικό: Ο Γιάνης στην Αίγινα. Ξανά.
Μας μπούκωσαν στο non paper ότι ο Γιάνης είναι η κεφαλή του οικονομικού επιτελείου και πως δεν νοείται διαπραγμάτευση δίχως αυτόν και λοιπά άλλα κομψά, τα οποία και βαριέμαι να μεταφέρω. Ο Γιάνης λοιπόν την έκανε για τριημεράκι με κατεύθυνση την Αίγινα, όπως πάντα άλλωστε. Δεν μπορώ να πω πως εκπλήσσομαι, μιας και επιβεβαιώνεται με τον πιο πανηγυρικό τρόπο ότι ο Γιάνης, αυτός ο άνθρωπος που έζησε την άνοδο και την πτώση μέσα σε 90 μέρες, είναι εκτός του κάδρου της διαπραγμάτευσης. Η αλήθεια είναι πως ο Πρόεδρος Αλέξης είχε αποφασίσει τον ανασχηματισμό της διαπραγματευτικής ομάδας ακόμα και πριν από εκείνο το τραγικό Eurogroup της Ρίγας, κάπως όμως έπρεπε να σερβιριστεί το όλον, ώστε να μην φαίνεται το άδειασμα. Με την κίνησή του να πάει στην Αίγινα την ώρα της πιο κρίσιμης διαπραγμάτευσης για τη χώρα, ο Γιάνης αποδεικνύει πως πλέον στην κυβέρνηση είναι τυπικός ο ρόλος του. Άντε και καλό καλοκαίρι υπουργέ!
Σαλάτα: Αξιοπρεπής
Δεν ήμουν το Σάββατο στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, από όσα είδα και άκουσα όμως ο Σάκης Ρουβάς μάλλον απάντησε με πειστικό τρόπο σε κάτι κουλτουριάρηδες της πλάκας, οι οποίοι νομίζουν πως στη μουσική υπάρχουν θέσφατα. Απάντησε, διότι δούλεψε με μεθοδικότητα και ταπεινότητα, χωρίς υπερβολές και εξτραβαγκάντσες, όπως μας έχει συνηθίσει δηλαδή την τελευταία δεκαετία, από τη στιγμή που έχει επιχειρήσει μια-επιτυχημένη εκ του αποτελέσματος-αλλαγή πορείας. Ο άνθρωπος ερμήνευσε ένα τεράστιας σημασίας έργο με σεβασμό, με ευπρέπεια και συναίσθηση του ρόλου του. Δεν είναι ο πιο σπουδαίος ερμηνευτής που έχει περάσει από τη χώρα, δεν είναι ο άνθρωπος με το μεγαλύτερο εύρος φωνής, τραγούδησε 2-3 τόνους κάτω από τον original τόνο, αλλά ποιος νοιάζεται ιδιαίτερα; Τόσοι και τόσοι «ποιοτικοί» έχουν τραγουδήσει «θέσφατα» και τα έχουν εκτελέσει στα τρία βήματα. Αλλά αυτοί μπορούσαν, γιατί είναι ποιοτικοί. Εγώ ξέρω πως η πλατεία βούλιαξε από κόσμο, τα δίκτυα της κινητής κάποια στιγμή γονάτισαν κανονικότατα και πως ο Ρουβάς έδωσε μια αξιοπρεπή παράσταση. Και αν έστω και ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν γνώριζε το μεγαλείο και τη δύναμη του έργου του Ελύτη και του Θεοδωράκη, έφυγε έχοντας κερδίσει κάτι, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει. Και τις περισπούδαστες αναλύσεις τις αφήνω σε αυτούς που έχουν καταπιεί το κολυμπηθρόξυλο της ποιότητας.
Κυρίως πιάτο: Ο Αλέξης και η Χίμαιρα
Η Μεγάλη Χίμαιρα, αυτό το εμβληματικό μυθιστόρημα του Μανώλη Καραγάτση, το οποίο συμπληρώνει την τριλογία «Γιούγκερμαν» και «Συνταγματάρχης Λιάπκιν» έχει μεταφερθεί αριστουργηματικά, απ’ ότι μαθαίνω από αξιόπιστους περί τα καλλιτεχνικά φίλους, στη σκηνή του θεάτρου Πορεία από τον εξαιρετικό θεατράνθρωπο Δημήτρη Τάρλοου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε καλλιτεχνικό οίστρο. Το Σάββατο το βράδυ λοιπόν ο Πρόεδρος Αλέξης μετά της συζύγου Περιστέρας και ενός φιλικού τους ζευγαριού αποφάσισαν να παρακολουθήσουν την ενδιαφέρουσα παράσταση του Τάρλοου. Μάλιστα, μετά το τέλος της παράστασης πήγαν και στα παρασκήνια, όπου ο Πρόεδρος δεν αρνήθηκε μια φωτογραφία με τους συντελεστές. Στη φωτογραφία λοιπόν ο Πρόεδρος Αλέξης εικονίζεται ανάμεσα στους καλούς ηθοποιούς Νίκο Ψαρρά, ο οποίος υποδύεται τον εφοπλιστή Γιάννη Ρεϊζή, και τον Όμηρο Πουλάκη, ο οποίος ενσαρκώνει τον αδερφό του, Μηνά. Στο ίδιο ενσταντανέ βρίσκονται η εξαιρετική επίσης Αλεξάνδρα Αϊδίνη (υποδυόμενη την πρωταγωνίστρια Μαρίνα Μπαρέ), η πολύπειρη Σοφία Σεϊρλή (ως Ρεϊζαινα, η μητέρα των δύο αδερφών), ο σκηνοθέτης Δημήτρης Τάρλοου, ο οποίος κάνει πέρασμα ως «ένας άγνωστος», αλλά και η μικρή που υποδύεται την Αννούλα, την κόρη του Γιάννη και της Μαρίνας.
Μια παρατήρηση μόνο: στο τέλος του βιβλίου, η Μαρίνα Μπαρέ-Ρεϊζή, η κεντρική ηρωίδα, διαλυμένη από τις συμφορές που την έχουν βρει, ασφυκτιούσα στην κλειστή κοινωνία της Σύρου, βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού με ένα παιδί στην κοιλιά της και αμφιταλαντεύεται ως προς το αν θα τη λυτρώσει ο θάνατος ή η αγάπη του άντρα της, του οποίου όμως δεν είναι το παιδί. To make a long story short, η Μαρίνα βλέπει τη Χίμαιρα, το καράβι του άνδρα της να μπαίνει στο λιμάνι της Σύρας, του φωνάζει “Σώσε με, σώσε με!” και ορμάει προς το μέρος του-δηλαδή πηδάει στον γκρεμό. Κάπως έτσι, ο έρωτας και ο θάνατος δένονται και συναπαρτίζουν την κάθαρση της Μαρίνας.
Ελπίζω ο Πρόεδρος να διδάχτηκε από την κατάληξη της Μαρίνας και να μην επιλέξει αυτό τον τρόπο κάθαρσης. Στην περίπτωσή μας, δεν είναι ώρα για χίμαιρες.
Επιδόρπια:
1)Επειδή η Πολιτική Κουζίνα τείνει να γίνει καλλιτεχνική ή anyway κάτι άλλο από πολιτική, θέλω να σταθώ και σε έναν ακόμα θάνατο που δεν έπαιξε πουθενά. Και γιατί να παίξει, θα μου πείτε; Η Λέλα, η μαγείρισσα-σύμβολο της Καρδαμύλης στη Μάνη έφυγε πλήρης ημερών. Στην ταβέρνα της ο σπουδαίος Πάτρικ Λη Φέρμορ, αυτός ο άνθρωπος που διαφήμισε την ελληνική γη στον κόσμο, γευόταν το περίφημο στιφάδο της, ενώ στην ίδια ταβέρνα της Λέλας τόσοι και τόσοι άνθρωποι έφαγαν τα καταπληκτικά πιάτα της. Αν θυμάστε, στην ίδια ταβέρνα έχει γυριστεί και η σκηνή του Ίθαν Χωκ με την Ζιλί Ντελπί στην ταινία «Πριν τα Μεσάνυχτα» του Ρίτσαρντ Λινκλειτερ. Μάλιστα, το 2014 ο Guardian είχε κατατάξει την ταβέρνα της Λέλας στις 10 καλύτερες ελληνικές ταβέρνες και την συνιστούσε θερμά στους αναγνώστες του. Η στήλη εύχεται καλό ταξίδι.
2)Υπάρχει ένας υπουργός ονόματι Πάνος Σκουρλέτης, αν τον θυμάστε. Ο άνθρωπος βγήκε κυριακάτικα στον Αθήνα 9,84 και δήλωσε πως πρέπει ο πρωθυπουργός να αναλάβει πρωτοβουλία για πολιτική συμφωνία με τους εταίρους μας, καθώς μια συμφωνία με τους τεχνοκράτες στο staff level είναι σχεδόν μάταιη. Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να καλωσορίσω τον υπουργό στην πραγματικότητα και να του υπενθυμίσω τη θέση της Καγκελαρίας, όπως μου τη θύμισε και εμένα φίλος εκ Βερολίνου: «Η πολιτική συζήτηση γίνεται στις αρχές και στο τέλος μιας διαπραγμάτευσης. Στην αρχή για να διαμορφωθεί ένα θετικό κλίμα, στο τέλος για να γεφυρωθούν εκκρεμότητες, αν υπάρχουν, από την τεχνική διαπραγμάτευση. Αλλά το ενδιάμεσο είναι πάντα η τεχνική διαπραγμάτευση». Καταλάβατε κύριε υπουργέ μου;
3)«Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι στα όριά του. Ελπίζουμε να υπάρξει συμφωνία ώστε να αρθεί και το εμπόδιο της χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος μέσω εντόκων γιατί σήμερα χρηματοδοτούνται από την ΕΚΤ μόνο από τον ΕLA». Ποιος τα είπε αυτά; Κανένας μερκελιστής! Τα είπε η Λούκα Κατσέλη το πρωί της Κυριακής, μιλώντας στον Alpha. Και αν κρίνω και από τις δικές μου συζητήσεις με υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη αυτό το Σαββατοκύριακο, μάλλον μετριοπαθής ήταν η φράση της Προέδρου της Εθνικής Τράπεζας και της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.
