Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ορεκτικό: Φάγαμε ήττα
Δημητρή μου, παλικάρι μου, φαντασίωση της πενηντάρας νεοδημοκράτισσάς μου, λεβέντη μου… Τι πάθαμε; Τι μας έκανε αυτό το τσουτσέκι; Ήρθε τώρα ένας κάποιος Τσίπρας να πιάσει κώτσο έναν Αβραμόπουλο; Φάγαμε ήττα Δημήτρη μου. Και εσύ και η στήλη που μέχρι τελευταία στιγμή πίστευε σε σένα, αν και είχαμε αναφερθεί και στην προοπτική του Πάκη. Μου λένε πάντως πως έχεις γίνει έξαλλος, Δημήτρη μου, και το καταλαβαίνω απόλυτα, να ξέρεις. Να έχεις μείνει με την εντύπωση πως ο Πρόεδρος Αλέξης θα σε προτείνει, να φεύγεις για τις Βρυξέλλες με προοπτική να ξαναγυρίσεις για να αναλάβεις και να πληροφορείσαι πως θα προτείνει άλλο Πρόεδρο; Και καλά άλλο Πρόεδρο, αλλά τον Πάκη; Μου λέγανε την Τρίτη το μεσημέρι πως υπήρχε και κάμερα στη Βρυξέλλα, περίμενε τον Δημήτριο τον μεγαλοπρεπή να κάνει δήλωση. Τώρα, πάει το προεδριλίκι, πάει και η δήλωση Δημήτρη μου. Έχω πάντως να παρατηρήσω πως η απόφαση του Προέδρου Αλέξη γεννά έναν ακόμα πονοκέφαλο στον Πρόεδρο Αντώνη. Και αυτό γιατί ο Δημήτριος παραμένει αντιπρόεδρος της ΝΔ και συνεπώς, όταν κάτσει λίγο ο κουρνιαχτός της εθνικής αγωνίας και ανοίξουν πάλι τα εσωκομματικά της ΝΔ, ο Μεγαλοπρεπής θα μπορούσε να κάνει παρέμβαση με… αέρα Βρυξελλών. N’ est-ce pas?
Σαλάτα: Πανηγύρια
Την Τρίτη το απόγευμα, από την ανακοίνωση του ονόματός του και μετά δηλαδή, το τηλέφωνο του Πάκιδος δεν σταματούσε να χτυπά. Συγχαρητήρια, αγάπες, λουλούδια, φιλιά, τόση αγάπη ούτε ήξερε από πότε είχε να δεχθεί ο Πάκης μας-πλέον για την οικονομία της στήλης, ο Πρόεδρος Πάκης θα ονομάζεται Πάκης της Δημοκρατίας. Τον Πρόεδρο Κώστα πάντως τον ενημέρωσε μόλις ενημερώθηκε και ο ίδιος, δηλαδή περίπου ένα μισάωρο πριν από την είσοδο του Προέδρου Αλέξη στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Αμέσως σου λέει, ο Πρόεδρος Κώστας άκουγε από την άλλη άκρη της γραμμής κάτι ακατάληπτο του στυλ «είμαιπροεδροςειμαιπροεδροςειμαιπροεδρος» και προς στιγμήν ανησύχησε ο άνθρωπος. Πάντως, επειδή ο Πάκης της Δημοκρατίας είναι ένας bon viveur, ένας άνθρωπος με αδυναμία στα ωραία, στα φίνα πράγματα, όπως το καλό ουίσκι και το καλό φαγητό, ήθελε να το γιορτάσει με μερικούς φίλους, όμως ο λαός στο γραφείο του δεν του επέτρεψε να αποχωρήσει. Σας το λέω εγκύρως, είχε κανονίσει την παρέα-στενοί φίλοι και συνεργάτες-και όμως εν τέλει έπεσε πιστόλι. Στο μεταξύ, ο Πάκης της Δημοκρατίας πήγε κανονικά στο Πανεπιστήμιο την Τετάρτη το πρωί και μου λένε πως θα συνεχίσει να πηγαίνει μέχρι να ορκιστεί και επίσημα, μέχρι τα μέσα Μαρτίου δηλαδή.
Κυρίως πιάτο: Ο Πάκης της Δημοκρατίας
Από χθες το απόγευμα, readers μου λατρεμένοι, έχουμε Πρόεδρο. Και τι Πρόεδρο! Έναν Πρόεδρο γενναιόψυχο, μεταρρυθμιστή και πολλά πολλά άλλα. Ο Πάκης της Δημοκρατίας λοιπόν προσπάθησε να κάνει ένα καλό και αυτό θα του το πιστώνω εσαεί: τον Βασικό Μέτοχο. Από την θητευ νία του στην οικουμενική του Ζολώτα το 1990 μέχρι και τη στιγμή που παρέδωσε το υπουργείο του, ο άνθρωπος ήταν πεπεισμένος πως πρέπει το ζήτημα των συχνοτήτων αλλά και των ιδιοκτησιακών καθεστώτων των ΜΜΕ να ρυθμιστεί οριστικά. Ο Πάκης της Δημοκρατίας μας λοιπόν έφαγε πολύ πόλεμο συγκεκριμένα συγκροτήματα, όταν ήρθε ο νόμος περί Βασικού Μετόχου και ας μην ήταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος.
Από την άλλη, ο νέος μας Πρόεδρας έχει επιδείξει τα τελευταία χρόνια της κρίση μια τρομακτική ασυνέπεια λόγων και έργων. Αποδομούσε τα Μνημόνια, του εφαρμοστικούς νόμους, τον ΕΝΦΙΑ και ό,τι άλλο θέλετε και τα ψήφιζε όλα. Δεν άφησε τίποτα που να μην το ψηφίσει ο Πάκης της Δημοκρατίας. Εντάξει, αν βάλουμε και τις 865.000 προσλήψεις και πολλάκις εκτός ΑΣΕΠ την πενταετία 2004-2009 (αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα δίκαιοι ικανοποίησε και ρουσφέτια της περιόδου Σημίτη), αλλά και την αμιγώς παθητική του στάση στα επεισόδια του 2008 (και ας τον θυμούνται ορισμένοι νυν Μαξιμινοί με νοσταλγία για την τότε στάση του), οπότε η Αθήνα παραδόθηκε αμαχητί στους μπαχαλάκηδες, τότε συνθέτουμε την εικόνα του ανδρός.
Και αν έρθει κάποιος έξυπνος να με ρωτήσει «δηλαδή με τον Παπούλια ήσουν εντάξει;», θα του απαντήσω «όχι, αδερφέ, δεν ήμουν». Πρέπει επιτέλους σε αυτή τη χώρα να πάψει να λειτουργεί το αξίωμα του Προέδρου ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους απογοητευμένους της πολιτικής.
Επιδόρπια:
1) Η κίνηση του Ποταμιού να προτείνει για ΠτΔ τον έγκριτο συνταγματολόγο Νίκο Αλιβιζάτο ήταν εξαιρετικά έξυπνη. Δεν ταυτίστηκε με την επιλογή του Πάκη της Δημοκρατίας στο όνομα της συναίνεσης, αλλά αντίθετα παρουσίασε και έναν άνθρωπο εξαιρετικά καταρτισμένο, με μεγάλη προσφορά στο δημόσιο βίο. Και το ΠΑΣΟΚ συντάχθηκε μαζί μου, καθώς, όπως μου έλεγε άνθρωπος του Προέδρου Βαγγέλη «αν δεν θέλαμε μία τον Αβραμόπουλο, δεν θέλαμε δέκα τον Παυλόπουλο». Όχι ότι ορισμένες φυλές του ΣΥΡΙΖΑ χάρηκαν με τον Πάκη της Δημοκρατίας, αλλά στην Αριστερά υπάρχει πολύ αυξημένη η έννοια της πειθαρχίας στις κομματικές αποφάσεις. Συνεπώς, σιωπητήριο.
2) Νευράκια στη ΝΔ προκάλεσε η ανάδειξη του Πάκη της Δημοκρατίας στη θέση του ΠτΔ. Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε την οδό της ρήξης. Κατά την εικόνα μου και άλλοι συνάδερφοί του δεν είχαν καμία πρόθεση να ψηφίσουν τον Πάκη, είπαν όμως να μην έρθουν σε ρήξη με το κόμμα και με τον Πρόεδρο Κώστα. Ο Κυριάκος όμως το τόλμησε. Και το γεγονός πως εναντιώνεται σε έναν άνθρωπο που είναι σαρξ εκ σαρκός του Κώστα Καραμανλή έχει τη σημασία του στην πορεία για την επόμενη μέρα στο κόμμα.
3) Η συνεδρίαση της γαλάζιας ΚΟ αναβλήθηκε (ήταν προγραμματισμένη για σήμερα) και είναι άδηλο το πότε θα οριστεί νέα ημερομηνία για να συζητηθούν αναλυτικά τα όσα έγιναν και πρέπει να γίνουν στο κόμμα. Είναι κατανοητό πως η χώρα διάγει εθνικά κρίσιμες στιγμές και επίσης και από το κέντρο του Προέδρου Κώστα δεν έχουν εκπέμψει μήνυμα αμφισβήτησης, όσο η χώρα ακροβατεί πάνω από το κενό. Όταν όμως βλέπεις πως οι ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ και των ΑΝΕΛ έχουν συνεδριάσει αρκετές φορές μέσα σε τρεις εβδομάδες, ε, είναι αστείο ο πολιτικός διάλογος στη ΝΔ να γίνεται σε δείπνα και στα μιντιακά πορτοπαράθυρα. Αλλά έτσι ήταν πάντα η ΝΔ: μυστικοπαθής και εσωστρεφής σε περιόδους κρίσης.
4) Μου λένε πως τα άρχισαν τα «κρούσματα» κομματικής πειθαρχίας και στον ΣΥΡΙΖΑ. Τρεις βουλευτές, η Ιωάννα Γαϊτάνη, η Ελένη Σωτηρίου και ο Δημήτρης Κοδέλας δεν ήθελαν να ψηφίσουν τον Πάκη της Δημοκρατίας, έλαβαν όμως τελεσίγραφο πως, αν ψηφίσουν παρών, θα δουν την πόρτα. Οι δύο τελευταίοι με μισή καρδιά πειθάρχησαν, η πρώτη όμως δεν προσήλθε στη Βουλή, καθιστώντας σαφή, σαφέστατη την αντίθεσή της. Θα δούμε ωραία πράγματα, γιατί τα μπαστούνια για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά.
