Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ορεκτικό: Τουρ στο Βερολίνο
Μέσα στο Σαββατοκύριακο έλαβαν χώρα στην Ευρώπη αρκετές διαδηλώσεις κατά της λιτότητας και με μήνυμα συμπαράστασης προς την Ελλάδα. Θέλω να σας ενημερώσω πως τη μεγάλη συγκέντρωση στο Βερολίνο τίμησε με την παρουσία της και η αναπληρωτής υπουργός Εργασίας Θεανώ Φωτίου. Σαν άλλη Πασιονάρια, η κυρία υπουργός απηύθυνε και χαιρετισμό στην πορεία συμπαράστασης στην Ελλάδα το Σάββατο το μεσημέρι, ενώ είχε και επαφές με πολλούς: είδε βουλευτές της Bundestag, είδε Αριστερούς πολλούς και διάφορους, μιας και το βασικό σκέλος του προγράμματός της το είχε οργανώσει το ίδρυμα Rosa Luxemburg που πρόσκειται στη γερμανική Αριστερά. Είδε όμως και μέλη της ελληνικής κοινότητας του Βερολίνου. Και μάλιστα, ενώ ήταν να μείνει για καμιά ώρα κοντά τους, έμεινε παραπάνω, ακυρώνοντας θεατρική παράσταση στην οποία είχε να παρευρεθεί. Να σας πω πως δεν προσήλθαν πάνω από 20 άτομα βέβαια και η υπουργός, αφού ενημερώθηκε για τα προβλήματα της ελληνικής κοινότητας, μετά έπιασε και μια αναλυτική συζήτηση για τη σκέψη του Νίκου Πουλαντζά και τις στοχεύσεις της Αριστεράς του 21ου αιώνα. Πιο ενδιαφέρον και από το πρόγραμμα του καναλιού της Ζωής εεεε….της Βουλής ήθελα να πω.
Ορεκτικό: Η πονηριά με τις συντάξεις
Θυμάστε που η κυβέρνηση δεν θα έβαζε μαχαίρι στις κύριες και επικουρικές συντάξεις; Αν το θυμάστε, καλύτερα να το ξεχάσετε, διότι η κυβέρνηση πέρασε και αυτό τον σκόπελο. Βέβαια, δεν θα είναι σαν τις άλλες, τις μνημονικές περικοπές συντάξεων, όπου έπεφτε φωτιά και τσεκούρι σε προσκηνυμένους και μη. Αυτές θα είναι άλλες περικοπές, έμμεσες. Τι θα κάνουν; Προσανατολίζονται στην αύξηση της εισφοράς υπέρ Υγείας (υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων δηλαδή) τόσο στις κύριες όσο και στις επικουρικές συντάξεις. Και κάπως έτσι, εξασφαλίζονται σημαντικοί πόροι για τα ταμεία. Φυσικά, υπάρχει και άλλη πονηριά: μέχρι τώρα, οι επικουρικές δεν είχαν καμία επιβάρυνση υπέρ Υγείας. Τώρα, θα αποκτήσουν και αυτές.
Κυρίως πιάτο: Περί διχασμού
Γίνεται τις τελευταίες μέρες μια έκκληση για αυτοσυγκράτηση, με δεδομένη και την επανεμφάνιση των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα.
Δεν θέλω να γράψω πολλά και θα προσπαθήσω να τα γράψω όσο πιο καθαρά μπορώ, πηγαίνοντας λίγο κόντρα στο πάγιο ύφος της στήλης αυτής που τείνει να είναι λίγο πιο ανάλαφρο ενίοτε: νέος διχασμός, όπως προσπαθούν να τον παρουσιάσουν κάποιοι, δεν υπάρχει. Υπάρχει πολιτική διαφωνία και είναι θεμιτή. Η εποχή των πολιτοφυλακών και των ταγμάτων ασφαλείας έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Το «Μένουμε Ευρώπη» και η έτερη συγκέντρωση υπέρ του τερματισμού της λιτότητας είναι η πολιτική εκδήλωση δύο αντικρουόμενων λαϊκών αισθημάτων. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η πολιτική. Και καταλαβαίνω την ανησυχία πολλών φίλων πως το πράγμα μπορεί να ξεφύγει, όμως οι εποχές που λύναμε τις διαφορές μας με τα χέρια και τα όπλα-ελπίζω-πως επίσης έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Ζούμε μια εποχή πολύ έντονων πολιτικών διλημμάτων. Δεν είναι κακό να παίρνει κανείς θέση. Δεν είναι κακό να λέει με παρρησία τη γνώμη του. Λόγω του διλημματικού χαρακτήρα της εποχής, είναι δεδομένο πως μια άποψη θα έχει και αντίλογο. Και έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα.
Προσπαθώ να το κρατήσω όσο πιο απλό γίνεται: το γεγονός πως πολιτικά εγώ μπορεί να διαφωνώ με κάποιον, δεν σημαίνει πως μιλάμε για εθνικό διχασμό, με την έννοια που έχει πάρει ο εν λόγω όρος σε παρελθούσες ιστορικές στιγμές.
Όσο για τη στήλη και τον γράφοντα: είμαι απόλυτα πεπεισμένος για την ανάγκη διατήρησης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Θεωρώ τη δραχμή εθνική καταστροφή και έχω και πολλά επιχειρήματα γι’ αυτό. Στο ρεπορτάζ μου όμως και στη δημοσιογραφική κριτική σε κακώς κείμενα, η στήλη αυτή έχει αποδείξει πως δεν βλέπει τα πράγματα από χρωματιστά γυαλιά. Είμαστε εδώ, αυτές τις κρίσιμες ώρες, για να το υπενθυμίζουμε.
Είναι πολύ σημαντικό να λέμε καθαρές κουβέντες σε αυτή την οριακή χρονική συγκυρία, πολλώ δε μάλλον όταν γίνεται λόγος για νέο εθνικό διχασμό, επειδή μια υπάρχουσα πολιτική διαφωνία λαμβάνει διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Επιδόρπια:
1) Επιστροφή Ρουσόπουλου στη ΝΔ; Μάλλον είμαστε σε ένα ενδιάμεσο στάδιο: έγιναν δύο ραντεβού του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου με τον Αντώνη Σαμαρά με ενδιάμεσο τον Δημήτρη Σταμάτη. Του έγινε πρόταση να επανέλθει στη ΝΔ με ρόλο επικοινωνιακού συμβούλου του Προέδρου Αντώνη. Όμως ο Ρουσόπουλος δεν έχει απαντήσει ακόμα οριστικά. Το μόνο σίγουρο είναι πως το σκέφτεται σοβαρά, με δεδομένο πως και οι παλιές παρεξηγήσεις επιλύθηκαν με αμοιβαία προσπάθεια. Άλλωστε και ο χρόνος είναι σπουδαίος γιατρός και η αναφορά Σαμαρά το μακρινό 2009 πως δεν επρόκειτο να δικαιολογήσει συμπεριφορές «τύπου Παυλίδη, Βουλγαράκη και Ρουσοπουλου» μοιάζει να ανήκει στο παρελθόν.
2) Ο ΣΚΑΪ το γύρισε στο τρολάρισμα: μετά το «πέσιμο» της Προέδρου Ζωής στον καλό και γενναίο συνάδελφο Γιάννη Καντέλη, μιας και τόλμησε να τη ρωτήσει και να επικαλεστεί το μέσο του, το κανάλι πέρασε στην αντεπίθεση. Συγκεκριμένα κυκλοφόρησε σποτάκι που συγκρίνει την Πρέζιντεντ Ζωή με τον… Επίτιμο. Ναι, χωρίς πλάκα. «Το ΣΚΑΪ, άκουσα σήμερα μια κασέτα… σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μου, ντράπηκα, αισθάνομαι ντροπή» λέει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο πρώην πρωθυπουργός, τον οποίον διαδέχεται η Πρόεδρος με τη φράση «Είπατε είστε από τον ΣΚΑΪ… Παρακολουθούμε με φρίκη πολλές φορές, το λέω ευθέως – δεν σας αποδίδω τίποτα προσωπικά- όμως είναι απογοητευτικό να προσπαθούν να δημιουργήσουν ρήγμα ανάμεσα σε Βουλή και κυβέρνηση». Επίτιμος και Πρέζιντεντ Ζωή παίζουν μετά σε δύο αντικριστά κάδρα, υπό τους ήχους του τραγουδιού του Τάκη Μπινιάρη «Μοιάζουμε σαν δυο στάλες βροχής», ενώ το κανάλι έβγαλε και σλογκανάκι: «ΣΚΑΪ, 25 χρόνια προκαλεί ντροπή και φρίκη στους καλύτερους». Μπορεί λεφτά να μην έχουμε, από διάθεση για τρολάρισμα όμως σκίζουμε.
