Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Μπορεί η ληξιαρχική πράξη θανάτου της ΝΔ να μην έχει βγει, πλην όμως ο ασθενής στέκεται μόνο με μηχανική υποστήριξη πλέον. Κάτι τέτοιο ήταν λίγο πολύ γνωστό σε όσους παρακολουθούν από κοντά τα γαλάζια τεκταινόμενα σε καθημερινή βάση-και όχι γιατί γουστάρουμε υποχρεωτικά, αλλά γιατί είναι η δουλειά μας. Πλέον, στη ΝΔ συνέβη κάτι, πολύ πιο σημαντικό από την ακύρωση μια εκλογικής διαδικασίας: όλα τα προβλήματα που συσσωρεύονταν κάτω από το χαλί με μαεστρία, όλα τα προηγούμενα χρόνια, βγήκαν μεμιάς έξω. Και όλο το πακέτο είναι αυτό που λένε οι Βρετανοί «too much to handle».
Η ΝΔ είναι ένα κόμμα σε αποδρομή και αυτό μπορεί σε κάποιους να ηχεί δυσάρεστα, αλλά, τι να κάνουμε, δεν είμαστε διασκεδαστές. Καταγραφείς γεγονότων, τάσεων και κινήσεων είμαστε. Είναι ένα κόμμα που δεν παράγει πολιτικό λόγο (προσπαθείστε να θυμηθείτε ποιο είναι το τελευταίο μεγάλο εθνικό αφήγημα της ΝΔ), δεν έχει επαφή με την κοινωνία (ενδεικτικό το πόσο υποεκτίμησαν την ήττα του Σεπτεμβρίου στις προβλέψεις τους, γιατί απλά δεν τους έβγαινε), έχει υποστεί απανωτές ήττες, βρίσκεται σε δραματική οικονομική κατάσταση (αν ήταν ιδιώτης οφειλέτης, θα ήταν στο δρόμο) και πορεύεται με εσωστρέφεια. Δεν έχει ανοιχτεί στην κοινωνία, γιατί δεν γνωρίζει βασικά σε ποια κοινωνία απευθύνεται. Έχει χάσει τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων, παλεύει λίγο στη γενιά των εργαζόμενων και παραγωγικών και πάει συμπαθητικά στους συνταξιούχους. Αν αυτό είναι το όραμα για μια σύγχρονη Κεντροδεξιά, τότε εγώ δεν έχω πολλά να προσθέσω.
Από αυτή την Κυριακή του φιάσκου, δεν πρέπει να μείνουμε τόσο στο πληροφοριακό σύστημα. Και, ακόμα και αν μείνουμε, υπήρχε ΚΕΦΕ, με αρκετά μέλη, τα οποία έχουν ευθύνες για το μεγαλύτερο κάζο στην ιστορία της ΝΔ. Φυσικά και έχει ευθύνες ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, ο γραμματέας της ΝΔ και πρόεδρος της ΚΕΦΕ, αλλά δεν πήγε μια ολόκληρη διαδικασία στον βρόντο, επειδή ένας Παπαμιμίκος το θέλησε. Απλά πράγματα! Όπως ήδη συζητούν (δεν το ψιθυρίζουν) στο γαλάζιο παρασκήνιο, οι πολλές συμπτώσεις παύουν να είναι πλέον συμπτώσεις. Μόνο που οι μεν τα ρίχνουν στους δε και οι δε στους μεν. Μερικοί δε και στους μεν και στους δε. Για να το σχηματοποιήσουμε, η πλευρά Μεϊμαράκη βλέπει δάκτυλο Τζιτζικώστα για να αποφευχθεί η πανωλεθρία, η πλευρά Τζιτζικώστα βλέπει δάκτυλο Μεϊμαράκη για να μείνει το κόμμα περίκλειστο και η πλευρά Μητσοτάκη βλέπει τάσεις απομονωτισμού από τον Μεϊμαράκη και παρατηρεί πως όλοι οι άνθρωποι με θέσεις-κλειδιά στο γαλάζιο οργανόγραμμα είχαν πάει με τον Απόστολο Τζιτζικώστα. Μόνο ο Άδωνις έχει μείνει…καλοπροαίρετος και δεν βλέπει δόλο.
Τώρα, ενώ όλοι κλαίνε πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα, κάνουν αδέξιες προσπάθειες να την ξαναγεμίσουν. «Ναι, να κάνουμε πάλι εκλογές σε 2-3 εβδομάδες», «να αλλάξουμε εταιρεία», «να εξασφαλίσουμε αυστηρά standards διαφάνειας» και άλλα πολλά μου έλεγαν υψηλόβαθμα και ιστορικά στελέχη της ΝΔ. Και γιατί δεν τα έκαναν αυτά σε πρώτο βαθμό; Θα χαλούσαν το γλυκό ή θα έπαιρναν τον πολιτικό μουντζούρη να διαλύσουν τη διαδικασία; Με άλλα λόγια, στην παράταξη που ανήγαγε τη θεωρία του πολιτικού κόστους σε επιστήμη, ποιος τολμάει να μιλήσει για πολιτικό κόστος;
Το ζήτημα της ΝΔ είναι πλέον υπαρξιακό, με ένα απλό ερώτημα: θα υπάρχει ως κόμμα και ως ενσάρκωση της κεντροδεξιάς; Και, ακόμα και αν υπάρχει, θα παίζει μόνο του; Και, ακόμα και αν παίζει μόνο του, για πόσο καιρό θα υπάρχει ακόμα, μέχρι να υπάρξει κάποια διάδοχη κατάσταση; Μπορεί υα ερωτήματα αυτά να σας φαίνονται κάπως αφηρημένα, πλην όμως απασχολούν πολλούς και σοβαρούς παράγοντες της κεντροδεξιάς, είτε από το ένα είτε από το άλλο στρατόπεδο. Εικάζω πως τις επόμενες μέρες θα γίνουμε σοφότεροι, τουλάχιστον ως προς το πρώτο ερώτημα. Στη συνέχεια θα έρθει η απάντηση του δεύτερου και στο τέλος του τρίτου, για το οποίο απαιτείται ακόμα λίγη υπομονή.
Όπως προείπαμε, στη ΝΔ κλαίνε πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα. Αυτό δεν οφελεί. Πρέπει να πάρουν μια άλλη καρδάρα και να ξαναδουλέψουν για να τη γεμίσουν. Δεν θα είναι εύκολη η διαδικασία, είναι όμως η μόνη εναλλακτική, αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν…μαντρί. Αλλιώς, αν είναι ο καθένας να πάρει το δισάκι του και να κινήσει για αλλού, θα πρέπει να γνωρίζουν πως, πριν από το γάλα, θα πρέπει να βρουν και αγελάδες. Με άλλα λόγια και για να ξεφύγουμε από το βουκολικό σκηνικό, αν η ΝΔ διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, αυτοί που θα προσπαθήσουν να ξαναφτιάξουν μια μονοπολική ή πολυπολική κεντροδεξιά, θα πρέπει να εγκαθιδρύσουν μια νέα σχέση με τους πολίτες.
Βέβαια, αυτό δεν είναι τώρα το βασικό σενάριο. Με το κατάλληλο… «σπρώξιμο» όμως όλα γίνονται.
Υ.Γ. Αν περιμένετε την οικουμενική κυβέρνηση, φάτε καλύτερα. Θα αργήσει. Έμεινε στου Τσίπρα, είχε πάρτι, λέει, στο Μαξίμου.
