Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ορεκτικό: Μήπως υπάρχει ένας καθρέφτης στο Μαξίμου;
Βλέπω να εξελίσσεται ένα πρωτοφανές blame game με την κυβέρνηση να την «πέφτει» χοντρά στον Μάριο Ντράγκι για το κλείσιμο των τραπεζών. Είναι προφανές πως οι άνθρωποι κάνουν ένα επικοινωνιακό παιχνίδι. Για να είμαστε σαφείς: το τελευταίο διάστημα, όπου οι καταθέσεις φεύγουν διαρκώς, όπου η τραπεζική πίστη καταβαραθρώνεται, ο Ντράγκι και το φιλελληνικό μπλοκ στη Φρανκφούρτη έχουν κρατήσει τις τράπεζες ανοιχτές. Τις τράπεζες δεν τις έκλεισε ο Ντράγκι λοιπόν. Τις τράπεζες τις έκλεισε η ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν μπόρεσε να συμφωνήσει με τους εταίρους. Ακόμα και στις διαπραγματεύσεις η ΕΚΤ τήρησε ουδέτερο ρόλο. Η ΕΚΤ αποφάσισε να μην προκαταλάβει καμία πολιτική απόφαση και το ίδιο έκανε και χθες Τετάρτη, αποφασίζοντας να μην κόψει τον ELA ούτε να μειώσει τα collaterals. Είναι κατανοητό πως ο Πρόεδρος Αλέξης χρειάζεται κάποιον εχθρό για να δείχνει στο πόπολο, όμως δεν κάνει καλά που τα ρίχνει στον Ντραγκι. Μήπως έχει κανέναν καθρέφτη στο Μαξίμου;
Σαλάτα: Ίδρυμα «Το Μαξίμου»
Τις τελευταίες μέρες στο ίδρυμα που λέγεται «Το Μαξίμου» διαμείβονται πολλά και απίθανα. Πρώτα, δεν συμφωνούν όλοι με το δημοψήφισμα, όπως γίνεται. Γιάννης Δραγασάκης και Σπύρος Σαγιάς έχουν εκφράσει διαφορετικές απόψεις. Ο πιο βασικός θιασώτης του δημοψηφίσματος είναι ο Νίκος Παππάς, ο οποίος κάνει το ψυχολογικό πουσάρισμα στον Πρόεδρο Αλέξη. Μάλιστα, όπως μου λέει η πηγή μου στο Μαξίμου είναι… πώς να το πω… λίγο down τις τελευταίες μέρες. Αισθάνεται εγκλωβισμένος και παγιδευμένος. Εξ’ου και έστειλε τελευταία στιγμή πρόταση στους θεσμούς, όπου αποδέχεται τον βασικό κορμό της πρότασης Γιουνκερ. Προσοχή, ο άνθρωπος στέλνει επιστολή, με την οποία ζητά την έγκριση ενός προγράμματος, το οποίο καλεί τον ελληνικό λαό να απορρίψει. Συνεπώς, όλη αυτή η σύγχυση, οδήγησε σε μια… εχμ… δύσκολη μέρα την Τετάρτη. Το διάγγελμα προαναγγέλθηκε το μεσημέρι και έγινε κανα τρίωρο μετά. Σε αυτό το τρίωρο, σας διαβεβαιώ, παίχτηκαν πολλά. Παίχτηκε και αμφιταλάντευση του Προέδρου Αλέξη και απειλή του Στρατάρχη Πάνου να μην τολμήσουν να απλώσουν χέρι στις στρατιωτικές δαπάνες. Έτοιμο το είχε το κείμενο της παραίτησης από το μεσημέρι στο Πεντάγωνο, μαθαίνω. Όχι, για να δείτε τι σχιζοφρενικές καταστάσεις επικρατούν στο εσωτερικό αυτών που καλούνται να πάρουν την πιο κρίσιμη απόφαση στην ιστορία του τόπου.
Κυρίως πιάτο: Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή
Φίλες και φίλοι της Πολιτικής Κουζίνας, αυτή η στήλη δεν κρύφτηκε ποτέ. Έδωσε ειδήσεις, παρασκήνιο, ανάλυση και πολλά άλλα, όμως πλέον φτάνει μια κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, ίσως η πιο κρίσιμη μετά τη μεταπολίτευση. Θα πρέπει δυστυχώς να αποφασίσουμε πού θέλουμε να ανήκουμε, στην Ευρώπη ή σε κάποιες φαντασιώσεις επανάστασης.
Ο Αλέξης Τσίπρας ειπε πως ο κόσμος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί με ένα ΟΧΙ. Υποστήριξε πως υπάρχει μια συμφωνία, η οποία θα πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με καλύτερους όρους ήδη από την επομένη. Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός δεν λέει την αλήθεια. Πράγματι, συζήτηση για τρίτο πρόγραμμα γίνεται. Και αν παρακάμψουμε πως ο πρωθυπουργός ζητά να αποφασίσουμε για ένα σχέδιο που δεν είναι πια στο τραπεζι, για ένα σχέδιο που ο ίδιος έχει αποδεχθεί grosso modo με μια επιστολή στους θεσμούς με ημερομηνία 30 Ιουνίου, ο πρωθυπουργός έχει απολέσει κάθε αξιοπιστία για να διαπραγματευτεί. Κάποιοι μπορεί να πιστευετε πως είναι μόνο τα νούμερα προβληματικά, όμως ο πρωθυπουργός δεν έχει αξιοπιστία. Άφησε τις προθεσμίες να παρέλθουν, δεν έκλεισε το δεύτερο πρόγραμμα, δεν πλήρωσε το ΔΝΤ και ζητά να προσέλθει να διαπραγματευτεί τρίτο πρόγραμμα. Με ποιο επιχείρημα; Τη βούληση του λαού!
Στην πραγματικότητα ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε τίποτα άλλο από έναν τακτικό ελιγμό. Προσπάθησε να σας πείσει πως το ΟΧΙ του δεν είναι ΟΧΙ ρήξης, είναι ΟΧΙ επανεκκίνησης διαπραγματεύσεων. Μόνο που χρόνος και αξιοπιστία δεν υπάρχουν. Τελείωσαν. Η Ελλάδα είναι εκτός προγράμματος, στο έλεος της ΕΚΤ και του ESM, με μια κυβέρνηση που έχει καταφέρει να απομονωθεί πλήρως. Και όχι μόνο αυτό, στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός ταυτίζει οσους τολμήσουν να ψηφίσουν ΝΑΙ με τους δανειστές. Μιλάμε για ενότητα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός απευθύνει διχαστικό λόγο. Ο Αλέξης Τσίπρας φοβάται πως με τις τράπεζες ένα βήμα πριν το κανόνι δεν μπορεί να σταθεί.
Δεν έχει νόημα να μιλήσω για τις συνθήκες στην αγορά. Στα ΜΜΕ επί παραδείγματι. Η διαφήμιση νέκρωσε και οι εφημερίδες μειώνουν τις σελίδες τους ελλείψει χαρτιού. Αυριο μπορεί να είμαστε και όλοι απολυμένοι, ποιος ξέρει; Αν υπάρχει όμως μια πιθανότητα να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, αυτή βρίσκεται μόνο στην Ευρώπη, στη συνύπαρξη μαζί της και στο κλείσιμο μιας σκληρης συμφωνίας που θα μας δώσει μια ανάσα. Μια ανάσα και μια προοπτική.
Τα λέω όλα αυτά σήμερα, διότι καταγράφεται η θέση όλων μας. Και είναι ανέντιμο, όπως έγραφα και τη Δευτέρα, να μην παίρνουμε θέση, να μένουμε άβουλοι παρατηρητές σε τόσο κρίσιμες στιγμές. Σήμερα είμαστε στο πιο βαθύ σκοτάδι. Την Κυριακή έχουμε την ευκαιρία να δούμε την αυγή. Αλλιώς, μας περιμένει πολύ και βαθύτερο σκοτάδι και εγώ τουλάχιστον φοβάμαι το σκοτάδι.
Ήθελα να είμαι ειλικρινής.
