Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Reader μου λατρεμένε, δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε στο Βερολίνο αυτό το Σαββατοκύριακο που μας πέρασες. Όλος ο κόσμος, η crème de la crème αφίχθη στη γερμανική πρωτεύουσα. Αφορμή; Οι λαμπροί, λαμπρότατοι θα έλεγα, εορτασμοί για τα 25 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Πολλά μπορεί να πει κανείς για τους Γερμανούς, οι άνθρωποι όμως είναι masters στο show. Έστησαν λοιπόν ένα φωτεινό υπερθέαμα, με 8000 μπαλόνια κατά μήκος της παλιάς διαδρομής του τείχους, τα οποία και απελευθέρωσαν στον Βερολινέζικο ουρανό την Κυριακή, στις 19:00. Αυτά και άλλα πολλά happenings έγιναν στη γερμανική πρωτεύουσα και φυσικά η στήλη δεν θα μπορούσε να απουσιάζει. Έγινε και ένα διεθνές συνέδριο με τρανταχτά ονόματα. Ούτε από εκεί θα μπορούσε να λείπει η στήλη φυσικά.
Θα σας το πω όπως το είδα γραμμένο. “The annual conference on cultural diplomacy 2014 and a world without walls-Opportunities for peace building in a time of global insecurity”. Ελληνιστί, η ετήσια σύνοδος για την πολιτιστική διπλωματία, όπου το επίκεντρο ήταν οι ευκαιρίες ειρήνευσης σε μια περίοδο παγκόσμιας αναταραχής. Βαρύγδουπο, δεν λέω. Σε ένα συμπαθητικό καίτοι αρκετά μικρό συνεδριακό κέντρο, όχι σε ιδιαίτερα κεντρικό σημείο Μάλλον το συνέδριο δεν πρέπει να σας λέει πολλά, λέει όμως σίγουρα στον Θεόδωρο Πάγκαλο. Όταν ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, τα 2011, είχε έρθει και αυτός στο Βερολίνο. Έτσι, εκτός του κλασικού συνδυασμού λουκάνικο-μπύρα, ο αντιπρόεδρος Τεό είχε επισκεφθεί συνέδριο του συγκεκριμένου ινστιτούτου, όντας εκ των κεντρικών ομιλητών. Και εκεί έγινε το πέσιμο.
Του την έπεσε τότε μια ομάδα εργαζομένων και φοιτητών υπό τη θεϊκή επωνυμία «Real Democracy Now» είχε διακόψει την ομιλία του Τεό, καταφερόμενη εναντίον της κακής κυβέρνησης των τραπεζιτών και λοιπά κομψά, ενώ είχαν εκφράσει και τη συμπαράστασή τους στους εργαζομένους της Χαλυβουργίας. Μια ομορφιά γενικώς. Φέτος όμως δεν υπήρξαν έκτροπα, αν και υπήρχαν στη λίστα των ομιλητών δύο πρόσωπα, αμιγώς ελληνικού ενδιαφέροντος, τα οποία θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν τα παβλοφικά αντανακλαστικά ορισμένων. Τους αποκαλύπτω (μουσική έντασης από πίσω παρακαλώ το κοντρόλ): Ντόρα Μπακογιάννη και Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Ήταν ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας, Λουίς Θαπατέρο. Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, Μάσιμο Ντ’ Αλέμα. Ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, Υβ Λετέρμ. Η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Ερατώ Κοζάκου-Μαρκουλλή. Ο Λαρς Ράσμουσες, πρώην πρωθυπουργός της Δανίας. Ο Νώντας Μεταξάς, διευθυντής του Κυπριακού Χρηματιστηρίου. Μέχρι και ένας Πρόεδρος από τα νησιά Σαμόα ήρθε, του οποίου το όνομα αδυνατώ να θυμηθώ με δεδομένο πως αποτελείται από 6-7 λέξεις. Κόσμος και ντουνιάς δηλαδή! Μάλιστα, κάποια στιγμή βρέθηκα τετ-α-τετ με τον Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, αυτόν τον επιτυχημένο σοσιαλιστή που οι Ισπανοί θα ήθελαν να ξεχάσουν αλλά λύγισα μπρος στο μεγαλείο του ανδρός και δεν βρήκα το θάρρος να τον συγχαρώ για την ομιλία του.
Η σεπτή Ντόρα από την άλλη έκανε μια ομιλία, την οποία θα χαρακτήριζα τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Με αφορμή τα 25 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, η Ντόρα μίλησε για τον διχασμό της Ευρώπης μέχρι την πτώση του Τείχους, για την ανάπτυξη της Γερμανίας στη φάση της ενοποίησης και διαπίστωσε πως, δυστυχώς, στη σημερινή Ευρώπη έχουν ούτως ή άλλως υψωθεί νέα τείχη. Αναφέρθηκε στον διχασμό της Ευρωζώνης, στην έλλειψη πολιτικής και οικονομικής ενότητας, οι οποίες θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί της νομισματικής ενοποίησης, ενώ τόνισε και τις προκλήσεις που περιβάλλουν την Ευρώπη, όπως την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Μια φράση της όμως μου έμεινε και σας την παραθέτω: «Ελπίζω πως και το τείχος της Λευκωσίας σύντομα θα κατεδαφιστεί και θα σταματήσει να είναι η τελευταία διαχωριστική γραμμή της ηπείρου μας». Άδικο δεν έχει πάντως.
Περίμενα υπομονετικά τη σεπτή Ντόρα μετά το τέλος της ομιλίας της, απεδείχθη όμως πολύ δημοφιλής και όλοι ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί της. Είμαι πείσμων όμως και άντεξα την αναμονή. Την βρήκα εξαιρετικά ανήσυχη για το τι συμβαίνει στη γειτονιά μας. Εξαιρετικά ανήσυχη για την στάση των Τούρκων επίσης. Μάλιστα, ένας πρώην υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας, αναφανδόν υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, έδωσε δίκιο στην Ντόρα για τα όσα λέει, μετά και τα τελευταία γεγονότα. Και ας μην ξεχνάμε πως η κυρία Μπακογιάννη είναι από τους υποστηρικτές της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό σύστημα. Συνεπώς, δεν είναι a la carte η κριτική που ασκεί. Μαθαίνω επίσης πως στην ίδια γραμμή είναι και ο Δημήτριος Φαντασίωση Αβραμόπουλος, ο οποίος και επισκέφθηκε τον Ερντογάν, για να κάνει σε συνομιλητές του αργότερα τη διαπίστωση χοντρά-χοντρά πως «ο Ερντογάν έχει ξεφύγει».
Η Ντόρα λοιπόν ήταν βιαστική γιατί έπρεπε να ψωνίσει κάποια πράγματα για τα εγγόνια της, κυρίως Adventskalender, αυτά τα ημερολόγια με τα σοκολατάκια από την 1η Δεκεμβρίου μέχρι τα Χριστούγεννα. Τότε πήρε και πάλι το μάτι μου τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Μαγκωμένος, κάπως αμήχανος, έλεγε μερικές τυπικές κουβέντες με ορισμένους προσκεκλημένους. Είχε μιλήσει νωρίτερα το πρωί με έμφαση τα οικονομικά, κάνοντας τη σύγκριση με την εποχή πριν την πτώση του τείχους. Δεν τον άκουσα, αλλά έμαθα πως δεν τα είπε άσχημα. Το πρόβλημα στην περίπτωσή του είναι πως στις πράξεις χώλαινε ορισμένες φορές, όχι στα λόγια.
Το τείχος μπορεί να έπεσε λοιπόν, το Βερολίνο όμως συνεχίζει να ενώνει. Και επειδή σαν τον χριστουγεννιάτικο Βερολίνο δεν έχει-η στήλη μιλά εκ πείρας-, λέτε να έχουμε και κανένα άλλο gathering πάλι;
Επιδόρπια:
1) Πάνος Καλογερόπουλος λέγεται ο νέος Πρέσβης της Ελλάδας στη Γερμανία. Πορηγουμένως ήταν στη Λισαβόνα και αντικαθιστά τον Παναγιώτη Ζωγράφο, εκείνον τον δευτεροξάδερφο του πρωθυπουργού, ο οποίος είχε γίνει μαλλιά κουβάρια με τον Χρύσανθο και είχε εισηγηθεί να μην έρθει ο Πρόεδρος Αντώνης στο Βερολίνο τον Σεπτέμβριο γιατί η συνάντηση δεν θα παρήγαγε πολιτικό αποτέλεσμα. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ρωσικά και λίγα Πορτογαλικά και είναι εδώ και 30 χρόνια μέλος του διπλωματικού σώματος. Θεωρείται έμπειρος και μετριοπαθής διπλωμάτης. Να δούμε, αν θα έχει καλύτερη τύχη από τον προκάτοχό του. Η στήλη εύχεται σε κάθε περίπτωση «σιδεροκέφαλος».
2) Οι Τουρκαλατζούδες θέλουν συνδιαχείριση του αερίου στην Κύπρο, να σταματήσει τις έρευνες η Κύπρος, ώστε να φύγει το Μπαρμπαρός και ο Ερντογάν δεν κάνει πίσω ως προς τα της ΑΟΖ, έστω και αν το Σάββατο Σαμαράς-Αναστασιάδης και Σίσι αποφάσισαν να οριοθετηθεί η ΑΟΖ των τριών χωρών. Με λίγα λόγια, όπως το λένε και έμπειροι πολιτικοί-και μετριοπαθείς οι περισσότεροι; Είμαστε πολύ κοντά στο σημείο βρασμού και το θερμόμετρο εξακολουθεί να ανεβαίνει επικίνδυνα.
3) «Σε μια δημοκρατία εφικτό είναι ό,τι αποφασίζει ο κυρίαρχος λαός. Αυτός αποφασίζει”, δηλώνει Δημήτρης Αβραμόπουλος σε ερώτηση αν θα ήταν εφικτή μια κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. «Οι πολιτικοί και τα κόμματα οφείλουν να βρουν το πιο πρόσφορο και δημοκρατικό δρόμο να εφαρμόσουν την εντολή αυτή». Σχόλιο: χοχοχο, η φαντασίωση της πενηντάρας νεοδημοκράτισσας ετοιμάζεται να ξαναγλεντήσει το πολιτικό σύστημα. Η συλλογιστική του; “Εγώ είμαι θεσμικός και έξω από τη λογική της σύγκρουσης, πάρτε τώρα μια ρουκέτα από Βρυξέλλες να έχετε να παίζετε». Γλέντι μέχρι πρωίας αδέρφια!
