Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
α. Η απριλιανή δικτατορία (1967-1974)
Η προσπάθεια λοιπόν του Παπαδόπουλου να προσδώσει δημοκρατική νομιμοποίηση στο κίνημά του, με τη θέσπιση του ψευδοσυντάγματος του 1973, με καταλύτη τη εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, θα αναχαιτιστεί βιαίως με την έκσπαση ενός νέου πραξικοπήματος, μέσα στο πραξικόπημα !
Ηγέτης του, ο μέχρι χθες συνεργάτης του Παπαδόπουλου, συνταγματάρχης Δημήτριος Ιωαννίδης. Ο Ιωαννίδης θα τοποθετήσει ως πρωθυπουργό τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, ενώ καθήκοντα προέδρου της Δημοκρατίας θα αναλάβει ο στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης. Όμως και άλλες ενδογενείς δυνάμεις κοινωνικές και πολιτικές, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό με αντιδικτατορικό χαρακτήρα, έχουν αποδυναμώσει τη χούντα σημαντικά, δρομολογώντας την έκπτωσή της. Κάτω έτσι από το εθνικά τραγικό γεγονός της προδοσίας της Κύπρου στις 24 Ιουλίου του 1974, η χούντα καταρρέει αφήνοντας τη χώρα στην ακυβερνησία και το χάος.
β. Τα οδυνηρά αποτελέσματα της δικτατορίας και οι αντιδικτατορικές κινήσεις
Η επιβολή του Απριλιανού κινήματος σήμανε αυτόχρημα και την διακοπή λειτουργίας όλων των δημοκρατικών θεσμών. Ενώ επιχειρήθηκε με τεχνικές προπαγάνδας και τρομοκρατίας, η πολιτική και ηθική ποδηγέτηση του ελληνικού λαού. Με όχημα την διαστρέβλωση της έννοιας του αγνού πατριωτισμού, η χούντα επιχείρησε να εξανδραποδίσει ηθικά τους πολίτες και να τους καταστήσει αν όχι συνειδητά ενεργούμενά της, τουλάχιστον παθητικούς αποδέκτες των αλήστου μνήμης έργων και ημερών της.
Σε δυο κατευθύνσεις θα κινηθεί η προσπάθεια χειραγώγησης του ελληνικού λαού. Η μια θα είναι αυτή της ύπουλης αφομοίωσης μέσω της παροχής θέσεων και εκδουλεύσεων από τον κρατικό μηχανισμό. Και η άλλη θα είναι αυτή της τρομοκρατίας και της επιβολής καθεστώτος ζόφου.
Έτσι οι φυλακίσεις, το ανελέητο κυνηγητό δημοκρατικών πολιτών, η εκδίωξη από τις καίριες θέσεις της ελληνικής πολιτείας όπως πανεπιστήμιο, δικαιοσύνη, στρατός και δημόσια διοίκηση, οι εκτοπισμοί και η κάθε μορφής δίωξη και τρομοκρατία, θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Κοντά σε όλα τούτα δεν θα λείψουν και οι δολοφονίες πολιτών, κυρίως τις μέρες που θα εκσπάσει η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Πάραυτα κάνοντας μια ψύχραιμη και νηφάλια αποτίμηση, μπορούμε αβίαστα να πούμε ότι η έκθεσμη Απριλιανή εκτροπή, δεν ήταν το ίδιο βίαια και σκληρή, με τις άλλες δικτατορίες της εποχής στην Ευρώπη. Την δικτατορία του Φράνκο στην Ισπανία, ή του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία. Ωστόσο όμως οι οδυνηρές βλάβες και οι εθνικά τραγικές συνέπειες που είχε η εγκαθίδρυση της επτάχρονης Απριλιανής εκτροπής, είναι αντικειμενικά υπαρκτές.
Πέρα και πάνω από την αποτίμηση και μη μετρήσιμη ως προς το ηθικό της βάρος υποστολή των δημοκρατικών ελευθεριών, η χούντα προξένησε ανεπούλωτα τραύματα και αγιάτρευτες πληγές, στην εικόνα και το διεθνές κύρος της χώρας.
Στην φωτογραφία ο συνταγματάρχης Δημήτριος Ιωαννίδης, θα ηγηθεί πραξικοπήματος, μέσα στο πραξικόπημα, ανατρέποντας τον μέχρι πρότινος αρχηγό του και θα αναχαιτίσει την προσπάθεια του Γεώργιου Παπαδόπουλου, με το ψευδοσύνταγμα του 1973, να προσδώσει δημοκρατική νομιμοποίηση, στο στρατιωτικό καθεστώς του.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τελικά το Νοέμβριο του 1973, θα είναι ο καταλύτης της κατάρρευσης του χουντικού καθεστώτος, που προξένησε σοβαρές βλάβες και στην διεθνή εικόνα της χώρας.
Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
