Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Σαν χθες 76 χρόνια πριν τα ναζιστικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Αθήνα, σημαίνοντας ουσιαστικά το τέλος της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.
Από μια περίεργη συγκυρία η ημέρα αυτή συμπίπτει με την τελευταία φάση της απόφασης για τη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή.
Όπως και τότε που ο ελληνικός λαός βγήκε πανηγυρίζοντας στους δρόμους έτσι και τώρα γιόρτασε την καταδίκη αυτής της οργάνωσης.
Όμως η συνένωση της φωνής των πολιτών κρατάει δυστυχώς πολύ λίγο σε αυτή τη χώρα διαχρονικά. Το 1944 την ακολούθησε ένας εξοντωτικός εμφύλιος πόλεμος που ουσιαστικά δίχασε και κατέστρεψε την Ελλάδα για πολλές δεκαετίες με μίσος, φτώχεια, ανέχεια και οπισθοδρόμηση.
Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται για μια ακόμη φορά τηρουμένων των αναλογιών και σήμερα. Σήμερα τα όπλα είναι τα ΜΜΕ και τα social media.
Το ξεκατίνιασμα που ακολούθησε την εκφώνηση της απόφασης είναι πραγματικά εντυπωσιακά αδιανόητο και ασυγχώρητο.
Η χώρα αντιμετωπίζει τρία εξαιρετικής σοβαρότητας προβλήματα τα οποία την απειλούν περισσότερο ίσως και από τα μνημόνια:
- τον Ερντογάν σε ανεξέλεγκτη κατάσταση να αποδεικνύει πως κακώς μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι θα συζητήσει σοβαρά μαζί του,
- τον κορωνοϊό να δοκιμάζει τα όρια του κράτους, του συστήματος Υγείας και της υπομονής των πολιτών,
- την οικονομία να κινείται σε μια λογική οριζόντιας λειτουργίας με βασικά δομικά προβλήματα άλυτα και με ορατό πάντα τον κίνδυνο του εκτροχιασμού.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν, από μόνα τους το κάθε ένα μια βόμβα που μας απειλεί. Ας αφήσει λοιπόν το πολιτικό σύστημα το ξεκατίνιασμα, τις μικροπρέπειες και τη μικροπολιτική.
Για την Χρυσή Αυγή φταίνε όλοι.
Για να συνεννοηθούμε, για την μη αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν θα φταίνε πάλι όλοι.
Συνεπώς όποιοι ξεκινούν με το ερώτημα σε ποιόν ανήκει η μεγαλύτερη ευθύνη απλώς δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης και όσα έχει να αντιμετωπίσει η χώρα τους επόμενους μήνες.
Οι πολίτες που μοχθούν καθημερινά για να επιβιώσουν δεν ασχολούνται με τους επιμερισμούς της ευθύνης. Οι επιθέσεις για ζητήματα ευθυνών είναι τόσες πολλές που ο κόσμος δεν έχει διάθεση να τις ξεχωρίσει.
Οι πολίτες θέλουν λύσεις.
Θέλουν να αντιμετωπιστεί η τουρκική απειλή κατά της εθνικής μας κυριαρχίας.
Θέλουν να λειτουργεί το ΕΣΥ προκειμένου να νοσηλεύσει αποτελεσματικά όσους νοσήσουν από τον κορωνοϊό.
Θέλουν να έχουν εργασία και εισόδημα προκειμένου να ζήσουν με άνεση αυτοί και τα παιδιά τους περιμένοντας να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και με τα σχολεία.
Προφανώς σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα οι ρόλοι της κυβέρνησης, της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των κομμάτων είναι δεδομένοι και διακριτοί.
Όμως χώρος για συνεννόηση υπάρχει.
Όσο πιο γρήγορα, λοιπόν, αφήσουμε πίσω μας τα πρωτοσέλιδα και τις εμπρηστικές δηλώσεις εκατέρωθεν και θυμηθούμε τι ακολούθησε στην Ελλάδα μετά την αποχώρηση των Γερμανών, τόσο πιο αποτελεσματικά θα συστρατευθούμε όλοι για να αντιμετωπίσουμε τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται.
