Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Με δήλωσή του στο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς δήλωσε «πρόθυμος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αν ο στόχος είναι η παραμονή στο ευρώ». Τώρα, το γιατί σπεύδει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνει μια δήλωση για ένα ζήτημα που δεν έχει τεθεί από κανέναν, είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς.
Στην πραγματικότητα ο κ. Σαμαράς ανοίγει το θέμα και εμμέσως πλην σαφώς αποκαλύπτει πως η διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους δανειστές της ήταν και είναι πολιτική. Οι περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» δεν είναι παρά το αναγκαίο φύλο συκής για την απόκρυψη του πραγματικού στόχου που είναι αμιγώς πολιτικός: ποιος και πως κυβερνάει αυτόν τον τόπο;
Η σωστή απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι «ο λαός με δημοκρατία». Αλλά αυτό γίνεται συντονισμένη προσπάθεια όχι απλά να αμφισβητηθεί ή να σχετικοποιηθεί αλλά να ανατραπεί πλήρως και να υποκατασταθεί από ένα άλλο πολίτευμα το οποίο προς το παρών το λέμε «ευρωζώνη».
Ο άνευ όρων συμβιβασμός με τους δανειστές όπως ζητείται από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ακυρώνουν de facto τη διενέργεια των πρόσφατων εκλογών στην Ελλάδα. Κι αυτό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα σήμαινε πως ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνουν από το «παιχνίδι». Δηλαδή θα είχαμε μια ανατροπή της εκφρασμένης βούλησης του ελληνικού λαού και αντιδημοκρατική εκτροπή σε μια κυβέρνηση δήθεν «εθνικής ενότητας» που δεν θα έχει την παραμικρή βάση λαϊκής νομιμοποίησης για να εκτελέσει πειθήνια τις εντολές των δανειστών, στηριζόμενη στη διαπλοκή και το φόβο.
Σαμαράς και Βενιζέλος κρατούν ακόμη τις καρέκλες τους μήπως και φανούν…. χρήσιμοι. Ταυτόχρονα, ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι του φτιάχτηκαν και ζουν πολιτικά για ένα και μόνο λόγο: να κάνουν τον μπαλαντέρ. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Ποτάμι είναι ήδη χθεσινή είδηση. Μετά τα πρώτα crash tests δανειστές και εγχώρια κέντρα συμφωνούν στον στόχο κυβέρνησης εθνικής ενότητας – και μάλιστα, δεν σκέφτονται για επικεφαλής αυτής της κυβέρνησης τον Τσίπρα…
Τα σχέδια επί χάρτου υποτιμούν την αντίδραση των «μελλοθανάτων». Η «παρένθεση» όχι μόνον αντέχει ακόμη αλλά άρχισε να στέλνει και λογαριασμούς εκεί που πρέπει. Όσο για την Ελλάδα ισχύει και οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά το “too big to fail”, τόσο και ο Τσίπρας θα αποδεικνύεται «πολύ σκληρός για να πεθάνει». Έχει Ζωή!
