Ήταν περίπου μία το μεσημέρι…όταν ο παραγωγός από το Άργος διέγραψε με την κιμωλία το 0,60 ευρώ το κιλό στα πορτοκάλια του και έβαλε νέα τιμή 0,35! Ο πάγκος στη λαϊκή ήταν γεμάτος. Ήταν ζήτημα αν είχε πουλήσει τα μισά.
Μία κυρία που γέμιζε μια σακούλα πορτοκάλια, μονολογούσε: «Τι να βγάλεις με 0,35 ευρώ το κιλό, ούτε τα μεταφορικά δεν βγαίνουν…». Ο παραγωγός συνέχισε: «όπως το λες!…και το ερώτημα είναι γιατί το κάνουμε, αφού το πετρέλαιο και τα διόδια διπλασιάστηκαν. Θέλω 250 ευρώ για να έρθω και να γυρίσω, μαζί με το μεροκάματο του Πακιστανού. Και είναι ζήτημα αν μέχρι στιγμής έχω πιάσει 350 ευρώ…Έτσι, δεν βγαίνει».
Ο παραγωγός κοντοστάθηκε και είπε: «δεν είναι δυνατό να παίρνεις 10 κιλά πορτοκάλια με 3,5 ευρώ και ένα πακέτο τσιγάρα με 4». Η κυρία συμφώνησε και επαύξησε. Και την ώρα που ήταν έτοιμη να πάρει το καρότσι της και να προχωρήσει, ο παραγωγός από το Άργος της έσκασε το «βαλκανιζατέρ» του μέλλοντός μας.
«Σήμερα, είπε, ήμουνα τυχερός. Το πρωί πούλησα 100 κιλά σε μια Μολδαβή που τα έβαλε στο πούλμαν και τα έστειλε στη χώρα της που απέχει μόλις μία μέρα. Εκεί τα πορτοκάλια έχουν 7 ευρώ το κιλό!».
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ο αρμόδιος υπουργός μποιρεί να στίσει ένα ημικρατικό οργανισμό που να παίρνει το πορτοκάλι από τον παραγωγό με 2 ευρώ και να το στέλνει στη Μολδαβία με 4; Έτσι, όλοι κερδίζουν: ο παραγωγός, ο εξαγωγικός οργανισμός και ο Μολδαβός καταναλωτής… Μπορείτε κύριε υπουργέ;
