Η Ενδιάμεση Έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική της Τράπεζας της Ελλάδος προβλέπει μείωση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας κατά 4-4,5% για το 2013 που θα προστεθεί στο ήδη συρρικνωμένο κατά 20% ΑΕΠ. Η ανεργία έχει υπερβεί το 26% και η έκθεση θεωρεί ότι η κρίση έχει ήδη καταφέρει πλήγμα στην ελληνική οικονομία αντίστοιχο εκείνου του μεγάλου κραχ. Παρ΄ όλα αυτά, η Τράπεζα της Ελλάδος προβλέπει ότι μέχρι το τέλος του 2014 θα έχει ανακτηθεί η κατά 30% χαμένη από το 2001 ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Πρόσφατα–για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια επενδυτικής αδράνειας-δημοσιεύθηκαν κάποια στοιχεία που μας δείχνουν περίπου «πόσο πάει» μια νέα θέση εργασίας. Σύμφωνα με αυτά, εγκρίθηκαν 175 επενδυτικά σχέδια συνολικής αξίας 178 εκατ. Ευρώ που θα δημιουργήσουν 1.494 νέες θέσεις εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι το μέσο κόστος δημιουργίας μιας θέσης εργασίας είναι στις 120.000 ευρώ… που δεν είναι καθόλου λίγα.
Το ερώτημα είναι: η κυβέρνηση προκειμένου να απορροφήσει ένα αισθητό τμήμα της ανεργίας θα φτιάξει ένα αναπτυξιακό νόμο που θα ευνοεί τις επενδύσεις εντάσεως εργασίας (όπου η ανταγωνιστικότητα στηρίζεται στο εργατικό κόστος) εδραιώνοντας την ασιατοποίηση της ελληνικής οικονομίας ή θα πάει σε ένα μοντέλο κινήτρων που θα ευνοεί την καινοτομία και τις υπηρεσίες. Αυτό είναι ένα κεντρικό ερώτημα που δεν έχει συζητηθεί ούτε επιχειρηματικά, ούτε πολιτικά, ούτε κοινωνικά.
Πάντως, με το μοντελάκι αυτό, δηλαδή τις 120.000 ευρώ ανά θέση εργασίας, με 18-20 δισεκ. η κυβέρνηση δημιουργεί πλήρη απασχόληση, ο Στουρνάρας παίρνει το Νόμπελ οικονομίας, ο Σαμαράς εξασφαλίζει β΄ τετραετία και η Ελλάδα μια θέση στον Τρίτο κόσμο…
