Σε θέσεις εργασίας στο δημόσιο επιστρέφουν υπάλληλοι που απομακρύνθηκαν στο πλαίσιο μνημονιακών πολιτικών που εφάρμοσε η απερχόμενη κυβέρνηση.
Στον απόηχο της σχετικής απόφασης της νέας κυβέρνησης, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η εν λόγω επιλογή αποκατάστασης της αδικίας που υπέστησαν οι εργαζόμενοι, συνεπάγεται νέα επιβάρυνση των δημοσίων ταμείων.
Παρ’ όλα αυτά α μέχρι στιγμής δεδομένα συγκλίνουν στο αντίθετο. Αξίζει να λάβουμε υπόψη ότι στο παρελθόν είχε συμφωνηθεί με τους δανειστές η υλοποίηση ισάριθμων με τις 15.000 απολύσεις, στην αναλογία του «1 – 1». Η συγκεκριμένη πτυχή, επιβεβαίωνε την αίσθηση ότι στόχος των απολύσεων, δεν ήταν μόνο η συρρίκνωση του προσωπικού στο δημόσιο τομέα, αλλά και η απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο τομέα – τελευταίο «κάστρο» των σταθερών και μόνιμων σχέσεων εργασίας. Επιπλέον, οι απολύσεις αποσκοπούσαν και στο να σπάσει το «ταμπού» της μονιμότητας στο δημόσιο.
Αναφορικά με το κόστος των επαναπροσλήψεων έδωσε και ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Γιώργος Κατρούγκαλος, μιλώντας εντός της εβδομάδας σε ΜΜΕ:
«Έχουμε μια προϋπολογισμένη δαπάνη για προσλήψεις 15.000 ανθρώπων. Επομένως, το εύκολο θα ήταν να συμψηφίσουμε τη δαπάνη της επαναφοράς με αυτά που θα πληρώναμε για τους νέους ανθρώπους. Επειδή, όμως, θέλουμε να μπει και νέο αίμα στη Δημόσια Διοίκηση και δεν θέλουμε να πειράξουμε, αν μπορούμε, τους 15.000, προσπαθούμε να δούμε τι θα κάνουμε, όπως ανακατανομή κονδυλίων. Δαπάνες πέρα από τις προϋπολογισμένες του υπουργείου μας δεν θα γίνουν. Σε καμία περίπτωση (δεν θα επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός). Στη χειρότερη περίπτωση, θα συμψηφίσουμε με την προϋπολογισμένη δαπάνη για τις προσλήψεις.»
