Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Κάνοντας μία Βόλτα σε κεντρικούς και μη δρόμους της Αθήνας, αντικρίζεις γωνιές και μέρη που μαρτυρούν το μέγεθος της κρίσης. Κλασικό φαινόμενο πλέον αποτελούν οι επιχειρήσεις που κατεβάζουν ρολά, ανάμεσα τους και πολλά ιστορικά καταστήματα παντός είδους. Μαγαζιά που κάποτε ευημερούσαν ζωηρεύοντας το παλμό της πρωτεύουσας καθόσον εξυπηρετούσαν πελάτες, πλέον μοιάζουν με φαντάσματα και απομεινάρια μίας άλλης εποχής. Τέτοια έμελλε να είναι και η μοίρα του τελευταίου Ελευθερουδάκη στην οδό Πανεπιστημίου. Άλλο ένα βιβλιοπωλείο που πέφτει θύμα των χαλεπών καιρών και τα αίτια δεν είναι μόνο οικονομικής αλλά κυρίως πνευματικής και κοινωνιολογικής φύσεως.
«Πέθανε ο Θεός» έγραψε κάποτε με οδύνη ο Νίτσε. Θεός εν προκειμένω συνιστά το καθετί που εξυψώνει το ανθρώπινο είδος, καθετί που στέργει την πνευματική κα ψυχική του ανάταση. Σήμερα, λοιπόν, δεν θα ήταν υπερβολή να παραδεχθούμε ότι μεταξύ άλλων «πέθανε» και το βιβλίο. Αλήθεια ποιοι διαβάζουν πλέον βιβλία, ποιοι κάνουν οικονομίες για να αγοράσουν τα νέα αριστουργήματα της λογοτεχνίας ή της ιστοριογραφίας και άλλων επιστημών; Ποιος νοσταλγεί τα κρύα χειμωνιάτικα απογεύματα τη θεσπέσια μυρωδιά της χάρτινης σελίδας; Ποιος αδημονεί να ταξιδέψει στα ενδότερα της ψυχής ενός συγγραφέα έχοντας συντροφιά την αστείρευτη αίγλη της φαντασίας του; Λίγοι, πολύ λίγοι. Άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, καθηγητές, φοιτητές, μοναχικές φιγούρες και κάποιοι στρατευμένοι στις κλασικές αξίες που δεν τους λένε τίποτα τα σύγχρονα θαύματα της τεχνολογίας αλλά ούτε και το φανταχτερό ηλεκτρονικό βιβλίο.
Η πνευματική ένδεια και η κουλτούρα της ευκολίας μαστίζουν το τόπο μας. Η νεολαία βρίσκει τα βιβλία βαρετά, γιατί κανείς δεν την μύησε στο πλούτο τους, κανείς δεν της δίδαξε σοβαρά ότι το κλειδί για μία ζηλευτή προσωπικότητα και μία πλήρη κατάρτιση κρύβεται ανάμεσα στις σελίδες τους. Αντικλείδια δεν υπάρχουν. Το βιβλίο καλώς ή κακώς είναι αναντικατάστατο, γιατί το περιβάλλει ο μανδύας της αιωνιότητας. Τι να σου κάνει όμως και αυτή, όταν ο σύγχρονος άνθρωπος προτιμά να κάνει τα μασούρια φαγοπότια (που θα ανέβουν στο Instagram) και ποτάρες (που θα ανέβουν επίσης instagram);! Όταν καμιά φορά αποφασίσει να διαβάσει καταφεύγει σε υποκατάστατα λογοτεχνίας τύπου Δημουλίδου και Μαντά, δεν ξεμακραίνει δηλαδή και πολύ από το σπίτι του καθώς μπορεί να τα βρει και στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ.
Τις τελευταίες αυτές μέρες λειτουργίας του ο Ελευθερουδάκης κάνει bazaar βιβλίων σε προνομιακές τιμές για βιβλιόφιλους και μη. Όπως εύστοχα έγραψε ένας διαδικτυακός φίλος, ο χώρος μοιάζει με κουφάρι ζώου που σπεύδουν να το ξεσκίσουν τα όρνεα. Το δέλεαρ είναι αποκλειστικά και μόνο η τιμή. 2 ευρώ, 5 ευρώ, 10 ευρώ και βουρ στο σπίτι να κοσμήσουμε τις βιβλιοθήκες με τα νέα μας αποκτήματα για τα όποια είμαστε τόσο χαρούμενοι όσο κι όταν αγοράζουμε σωβρακοφανέλες. Όσο για τον Ελευθερουδάκη και κάθε Ελευθερουδάκη, θα παραμείνει στη μνήμη μας ως ένα κεφάλαιο της ιστορίας και στο χώρο όπου άλλοτε άκμαζε θα στέκει σαν σύμβολο της ευτέλειας και της φθίνουσας γνώσης.
