H είδηση ότι η αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen έκανε καθαρά κέρδη 22 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2012 με αποτέλεσμα να δίνει πριμ ύψους 7.200 ευρώ σε καθέναν από τους περίπου 100.000 υπαλλήλους της, χωρίς αμφιβολία είναι η καλή πλευρά του καπιταλισμού. Η είδηση συνέπεσε με την προοπτική δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων να βρεθούν στη φυλακή για χρέη 5000 ευρώ. Η αντίφαση είναι καταλυτική και μοιάζει δύσκολο να διατηρηθεί έτσι για πολύ.
Αξίζει συνεπώς να σημειώσουμε ότι πέρσι, το πριμ της Volkswagen για τα κέρδη του 2011 ήταν μόλις 300 ευρώ. Η διαφορά είναι τεράστια και καταδεικνύει τις υπεραξίες που δημιουργεί η γερμανική ανταγωνιστικότητα, η οποία οφείλεται όπως και η ίδια η Deutsche Bank έχει παραδεχθεί, στην χρηματοδότηση της γερμανικής βιομηχανίας με μηδενικά σχεδόν επιτόκια, έναντι 4,5% της γαλλικής κ.ο.κ. Και δανείζεται με μηδενικά επιτόκια επειδή δισεκατομμύρια αποταμιευτικών κεφαλαίων φεύγουν από την Ισπανία, την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο γενικά και κατευθύνονται στην ασφάλεια του γερμανικού περιβάλλοντος, όπου τα χρήματα αυτά γίνονται δεκτά χωρίς πολλά ερωτηματικά. Αν συνεχίσουμε την ανάλυση, φθάνουμε στο διαρθρωτικό ελάττωμα της ευρωζώνης που δεν δημιούργησε αντισταθμιστικούς μηχανισμούς που να εξισορροπούν την εσωτερική μεταφορά υπεραξίας. Έτσι, και ανεξάρτητα από την άθλια διαχείριση των ελληνικών κυβερνήσεων, ο ευρωπαϊκός νότος βρέθηκε στην οριακή κατάσταση που βρέθηκε.
Τα επαναλαμβάνω όλα αυτά, γιατί η σημαδιακή διαφορά μεταξύ του γερμανικού πριμ και της ελληνικής φυλάκισης μοχλεύει τις ταξικές αντιπαραθέσεις που σε επίπεδο κρατών, μετατρέπονται σε εθνικές αντιπαραθέσεις. Το γερμανικό πριμ που καλώς δόθηκε στους εργαζόμενους, αποτελεί πρόκληση για τους άλλους Ευρωπαίους, που αντιλαμβάνονται τα πράγματα και πιο απλουστευτικά. Η γερμανική πολιτική πρέπει να αλλάξει, γιατί θα αναδειχθεί σε κεντρικό διαρθρωτικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής οικονομίας.
