Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
Ένας από τους βασικότερους λόγους της ραγδαίας αύξησης των σκουπιδιών τις τελευταίες δεκαετίες αφορά την καθημερινή χρήση συσκευασμένων τροφίμων. Οι περισσότερες από αυτές τις συσκευασίες είναι κατασκευασμένες από υλικά που δεν βιοδιασπόνται, κυρίως πετροχημικά παράγωγα.
Το ειδησεογραφικό πρακτορείο euronews δημοσιεύει ρεπορτάζ αναφορικά στην προσπάθεια του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος Succipack, να δημιουργήσει συσκευασίες από το υλικό PBS. Πρόκειται για ένα θερμοπλαστικό πολυμερές που προέρχεται από φυτικές ουσίες. Το αποτέλεσμα είναι ένας βιοδιασπώμενος πολυεστέρας.
Άχρηστα μέρη από πατζάρια, σιτηρά και καλαμπόκι δίνουν κόκκους που αποτελούν τη βάση του νέου αυτού υλικού. Μετά από θέρμανση και συμπίεση των κόκκων σε ειδικά μηχανήματα, προκύπτει μια λεπτή μεμβράνη η οποία στη συνέχεια ψύχεται.
Ο συντονιστής του προγράμματος Κρίστοφ Κοτιγιόν δήλωσε στο euronews: «Το πλεονέκτημα αυτών των συσκευασιών φυτικής προέλευσης είναι ότι είναι βιοδιασπώμενες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σταδιακά θα αντικαταστήσουν τις συσκευασίες από πετροχημικές ουσίες. Καθώς οι πετρελαϊκοί πόροι μειώνονται, πρέπει να βρούμε άλλα μέσα για να φτιάξουμε συσκευασίες. Η βιομηχανία θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια μηχανήματα. Δεν θα χρειαστεί να προμηθευτεί άλλα μηχανήματα και θα χρησιμοποιήσει την ίδια τεχνολογία».
Ουσιαστικά η τεχνολογία αυτού του υλικού είναι ήδη γνωστή, ωστόσο του προγράμματος Succipack στοχεύει στον έλεγχο και τη δοκιμή της ανθεκτικότητάς του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ευρέως στην παραγωγή συσκευασιών. Η γαλλική εταιρία Leygatech κατασκευάζει ήδη μέρος των συσκευασιών της από το υλικό PBS. Η επικαφελής του εργαστηρίου της Leygatech, Μαριόν Μονσαλέν δήλωσε: «Σήμερα δοκιμάζουμε την ανθεκτικότητα του υλικού, ρίχνοντας ένα βάρος πάνω στη μεμβράνη. Εδώ κατασκευάζουμε επίσης ένα προϊόν που είναι μια προστατευτική μεμβράνη που προφυλάσσει το ελαιόλαδο και περιορίζει την οξύτητά του. Μπορούμε με αυτό τον τρόπο να διατηρήσουμε το ελαιόλαδο για ένα χρόνο.»
