Του Reed Galen
Οι Ρεπουμπλικάνοι υψηλού προφίλ, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν επικρίνει έντονα τον Ντόναλντ Τραμπ στο παρελθόν, προσπαθούν να ξαναβρούν την καλή πλευρά του πρώην προέδρου πριν από τον Νοέμβριο. Η αδυναμία τους αποτελεί παράδειγμα της θλιβερής κατάστασης μιας αμερικανικής πολιτικής τάξης που δείχνει να αδιαφορεί για το μέλλον της χώρας.
Ο Ντόναλντ Τραμπ καταδικάστηκε για 34 κακουργήματα για παραποίηση επιχειρηματικών αρχείων. Αλλά αυτό είναι απίθανο να κάνει μεγάλη διαφορά στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Όχι μόνο εξακολουθεί να είναι ο πιθανός προεδρικός υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος- οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν επανειλημμένα αποδειχθεί απολύτως πρόθυμοι να συγχωρήσουν τις παρασπονδίες του, όσο σοβαρές κι αν είναι.
Για να είμαστε σίγουροι, η θέση του Τραμπ δεν είναι σχεδόν τόσο ισχυρή όσο υποδηλώνουν οι τίτλοι. Στην πραγματικότητα, το προβάδισμά του στις δημοσκοπήσεις παραμένει εντός του περιθωρίου λάθους, και στις εν εξελίξει προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικάνων, συνεχίζει να χάνει 10-20% των ψήφων από τη Νίκι Χέιλι, η οποία εγκατέλειψε την κούρσα πριν από δύο και πλέον μήνες. Αν δεν υπήρχε η βοήθεια των δεξιών μέσων ενημέρωσης, όπως το Fox News, των τρίτων και ανεξάρτητων υποψηφίων, των ομάδων σκοτεινού χρήματος και των ρωσικών επιχειρήσεων επιρροής, τα ποσοστά του Τραμπ θα ήταν πολύ χειρότερα από ό,τι φαίνονται σήμερα.
Παρ’ όλα αυτά, Ρεπουμπλικάνοι υψηλού προφίλ – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν επικρίνει έντονα τον Τραμπ στο παρελθόν – προσπαθούν να βρεθούν στην καλή πλευρά του πρώην προέδρου πριν από τον Νοέμβριο. Γνωρίζουμε ότι το κίνητρό τους δεν είναι το «Make America Great Again» (MAGA), όπως υποσχόταν το προεκλογικό σύνθημα του Τραμπ το 2016. Τι συμβαίνει λοιπόν;
Ας ξεκινήσουμε απαριθμώντας ποιοι είναι μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους. Για αρχή, υπάρχει ο πρώην γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ William Barr. Παρά το γεγονός ότι έκανε ό,τι μπορούσε για να προστατεύσει τον Τραμπ από τη δική του κακή (και συχνά παράνομη) συμπεριφορά όσο βρισκόταν στο αξίωμα, ο Barr στράφηκε εναντίον του πρώην αφεντικού του μετά την απόπειρα του Τραμπ να υπονομεύσει τις εκλογές του 2020. Ο Barr περιέγραψε τις ενέργειες του Trump ως «αηδιαστικές» και «απεχθείς», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «δεν θα έπρεπε να βρίσκεται πουθενά κοντά στο Οβάλ Γραφείο».
Αλλά τώρα ο Barr τραγουδάει ένα πολύ διαφορετικό σκοπό. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Fox News, επιβεβαίωσε ότι έχει κάθε πρόθεση να ψηφίσει τον Τραμπ τον Νοέμβριο. Ο Barr έχει επίσης εκθειάσει τις αρετές αυτού που αποκαλεί «θεωρία της ενιαίας εκτελεστικής εξουσίας» – την ιδέα ότι αν ο πρόεδρος κάνει κάτι, αυτό είναι νόμιμο. Εάν ο Τραμπ επανεκλεγεί, θα δώσει πλήρη άνθηση σε αυτή την επικίνδυνη ιδέα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Barr προσπάθησε να υποβαθμίσει την υποκρισία της απόφασής του να στηρίξει τον Trump, υποστηρίζοντας ότι «έλεγε από την αρχή» ότι ανάμεσα σε «δύο κακές επιλογές», είναι «καθήκον» του να επιλέξει τον υποψήφιο που πιστεύει ότι «θα κάνει το λιγότερο κακό στη χώρα» – και αυτό σημαίνει να ψηφίσει το «ρεπουμπλικανικό ψηφοδέλτιο». Αλλά μην κάνετε κανένα λάθος: το κίνητρό του είναι το προσωπικό κέρδος.
Ο Barr γνωρίζει ότι, αν εκλεγεί τον Νοέμβριο, ο Τραμπ θα τηρήσει την υπόσχεσή του να επιβάλει αντίποινα σε όσους τον αδίκησαν προσωπικά και πολιτικά. Ο Barr δεν θέλει να πάει στη φυλακή. Αντιθέτως, έκανε χάρες στον Τραμπ ως γενικός εισαγγελέας, διευρύνοντας τον ρόλο του υπουργείου Δικαιοσύνης, ώστε να μπορεί να λειτουργεί ως η προσωπική εταιρεία νομικής υπεράσπισης του προέδρου, και θέλει τα εύσημα. Δεν θα την πάρει. Αλλά επειδή ο Τραμπ έχει δείξει στο παρελθόν προθυμία να «συγχωρήσει» όσους υποκλίνονται δημοσίως μπροστά του – όσο πιο ταπεινωτική είναι η πράξη μεταμέλειας, τόσο το καλύτερο – ο Barr θα κάνει μια προσπάθεια.
Στη συνέχεια, υπάρχει ο γερουσιαστής της Οκλαχόμα James Lankford, ο οποίος πρόσφατα υποστήριξε τον Τραμπ, παρόλο που ο πρώην πρόεδρος του επιτέθηκε για τον ρόλο του στη διαπραγμάτευση ενός διακομματικού νομοσχεδίου για τη μετανάστευση. Ο Lankford μπορεί να ισχυριστεί ότι τάσσεται στο πλευρό του Τραμπ εξαιτίας πολιτικών διαφορών με τον Joe Biden, αλλά φαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτό που πραγματικά τον ενδιαφέρει είναι να προλάβει την εμφάνιση ενός περισσότερο MAGA διεκδικητή των προκριματικών εκλογών στην πολιτεία του, που είναι σταθερά ρεπουμπλικανική.
Υπάρχει και ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο Μπαρ, ο Lankford και άλλοι, όπως ο κυβερνήτης του Νιου Χάμσαϊρ Κρις Σουνάνου, είναι πρόθυμοι να εμπλακούν σε αυτή τη δημόσια αυταπάρνηση. Όπως παρατήρησε ο McKay Coppins του περιοδικού The Atlantic, η στροφή κατά του Τραμπ απαιτεί από τους Ρεπουμπλικάνους να εγκαταλείψουν «το κοινωνικό [και πολιτικό] οικοσύστημά τους».
Καθένας από αυτούς τους ανθρώπους – και πολλοί άλλοι που δεν έχουν ακόμη βγει από το προσκήνιο – είναι προϊόν ενός αυταρχικού κινήματος που δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να εκκαθαρίζει όσους δείχνουν οτιδήποτε λιγότερο από απόλυτη πίστη στον ηγέτη. Όποιο όνομα κι αν θέλετε να του αποδώσετε – Τραμπ, MAGA, America First – μιλάμε για ένα κίνημα που δεν ανέχεται καμία διαφωνία στις τάξεις του. Ακόμη και η Χέιλι λέει τώρα ότι θα ψηφίσει τον Τραμπ.
Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει μολυνθεί από δειλούς, φρικιά, απατεώνες και φασίστες. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους μίλησαν όταν πίστευαν ότι ο Τραμπ δεν θα επιστρέψει, όταν περίμεναν να μην επωμιστούν κανένα κόστος ή όταν αυτό βόλευε τις προσωπικές και πολιτικές τους συνθήκες. Με άλλα λόγια, η στροφή κατά του Τραμπ ήταν ένας βραχυπρόθεσμος υπολογισμός.
Η επιστροφή τους στο μαντρί δεν αντιπροσωπεύει τίποτα περισσότερο από τη συνεχή εκλογίκευση των θέσεών τους στο οικοσύστημα MAGA. Αυτή είναι η θλιβερή κατάσταση της ηγετικής τάξης των Ρεπουμπλικανών. Αν ο Τραμπ φαίνεται να οδεύει προς τη νίκη την Ημέρα της Εργασίας (2 Σεπτεμβρίου), περιμένετε να δείτε πολλούς περισσότερους ανένταχτους Ρεπουμπλικανούς, ακόμη και κάποιους Never-Trumpers, να προσπαθούν να συμφιλιωθούν με το MAGA.
Κάποιοι από εμάς δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα παραπτώματα αυτών των «κοκάλινων θαυμάτων» (για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Ουίνστον Τσόρτσιλ). Έχουν αποδείξει την αδυναμία τους και δεν θα πρέπει ποτέ ξανά να τους επιτραπεί να καταλάβουν θέσεις δημόσιας εμπιστοσύνης. Δυστυχώς, είναι απίθανο να αντιμετωπίσουν σοβαρές συνέπειες. Στην Αμερική σήμερα, αν υποστηρίξετε τον Τραμπ και κερδίσει, είστε σε καλή κατάσταση. Αν υποστηρίζεις τον Τραμπ και χάσει, το μεγαλύτερο μέρος της επίσημης Ουάσινγκτον θα σε υποδεχτεί πίσω με ανοιχτές αγκάλες, χαρούμενος να σε ακούσει να λες τις άγριες ιστορίες του Τραμπ πάνω από ποτά στο Capital Grille.
Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που θα αγκαλιάσουν τη λατρεία MAGA. Η ρεπουμπλικανική τάξη του χρήματος, η οποία θεώρησε τον κυβερνήτη της Φλόριντα Ron DeSantis ως μια πρώιμη εναλλακτική λύση, θα υποστηρίξει τον Tραμπ στο όνομα των φορολογικών περικοπών, της απορρύθμισης και του τερματισμού της «ανεξέλεγκτης» μετανάστευσης.
Οι ολιγάρχες της Αμερικής συμπαθούν τον Τραμπ επειδή, όπως και αυτοί, λειτουργεί με καθαρά συναλλακτικό τρόπο, οπότε πιστεύουν ότι θα τους αφήσει ήσυχους (δεν θα το κάνει). Τι λείπει από τους υπολογισμούς όλων αυτών των ανθρώπων; Το μέλλον των Ηνωμένων Πολιτειών. Το πιο σημαντικό ζήτημα στην αμερικανική πολιτική δεν είναι απλώς χαμηλά στη λίστα των ανησυχιών τους, αλλά δεν μπαίνει καν στο προσκήνιο.
