Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Το σημερινό μου ζήτημα θεωρώ πως είναι κάτι το οποίο απασχολεί την πλειονότητα των Ελλήνων αυτήν την τόσο δύσκολη οικονομικά συγκυρία.
Αρχικά, ουδείς γνώριζε ότι η Ελλάδα θα συνέχιζε μέχρι σήμερα να βρίσκεται σε αυτήν τη μνημονιακή κατάσταση, όμως το γεγονός είναι πως αισίως έχουμε μπει στο 6 έτος της κρίσης και κανένας δε μπορεί να πει με σιγουριά για πόσο ακόμη θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Το μεγαλύτερο θύμα αυτής της κατάστασης δεν είναι άλλο από τη «μεσαία τάξη».
Επιπροσθέτως, μέσα σε όλα τα προαναφερόμενα, είχαμε και την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης, απασχόλησης αλλά και της έκρηξης της φοροδιαφυγής πράγμα που δυσχέραινε τη διαχείριση της κατάστασης.
«Τα αιτία της κατάρρευσης»
Για αυτό το τόσο λεπτό ζήτημα όπως είναι λογικό οι απόψεις θα ποικίλουν, καθώς ο κάθε άνθρωπος έχει τη δίκη του άποψη αλλά και ιδεολογική συγκρότηση γεγονός που του επιτρέπει να ερμηνεύει με το δικό του διαφορετικό και ξεχωριστό τρόπο τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στο περιβάλλον του.
Η προσωπική μου άποψη, είναι ευρέως γνωστή και τοποθετεί τα αιτία ως εξής:
Πρώτον της υπερφορολόγησης που για οτιδήποτε και αν παράγει η χώρα το κράτος θέλει να είναι ο απόλυτος ρυθμιστής, δεύτερον οι καντιανές πολιτικές αναδιανομής εισοδήματος αλλά με λάθος εργαλεία και φυσικά με λάθος τρόπο που εξίσωσαν την τεμπελιά με την εργατικότητα.
«Τα στοιχεία»
«Το μέσο ελληνικό νοικοκυριό στη διάρκεια της κρίσης (2009-2014) απώλεσε 4 ποσοστιαίες μονάδες του εισοδήματός του (που μειώθηκε λόγω της ύφεσης κατά 30%), λόγω αύξησης της επιβάρυνσης σε φόρους εισοδήματος, πλούτου κ.λπ. και σε ασφαλιστικές εισφορές». Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2009 το προ φόρων και εισφορών εισόδημα των νοικοκυριών ήταν στα 248,7 δισ. ευρώ και το 2014 αυτό κατέρρευσε στα 175,1 δισ. ευρώ. Χάθηκαν δηλαδή μέσα σε μόλις πέντε χρόνια 73,6 δισ. ευρώ. Αυτή η απώλεια είναι πολλαπλάσια εκείνης των νοικοκυριών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.»»
«Τα συμπεράσματα»
Η συζήτηση σχετικά με το φλέγον ζήτημα της οικονομικής συρρίκνωσης της μεσαίας τάξης μπορεί να αποτελεί θέμα διαλόγου για πολλά χρόνια και ίσως ακόμη και δεκαετίες, αλλά το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από την όλη ιστορία είναι το εξής:
1) Η συνέχιση της λιτότητας αποσταθεροποιεί το μακροοικονομικό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας και δεν δημιουργεί συνθήκες διατηρήσιμης δημοσιονομικής προσαρμογής και αύξησης της απασχόλησης.
2) Η προοπτική δημιουργίας βιώσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων και εξόδου από την κρίση είναι αρνητική.
Τέλος, αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους είναι πως εάν δεν υπάρξει μια αλλαγή του υφιστάμενου υποδείγματος οικονομικής πολιτικής, τότε, ενδεχομένως, να αποσταθεροποιηθεί τελείως η ήδη καταρρακωμένη «μεσαία τάξη» και να μην υπάρξει καμία δυνατότητα μελλοντικής ανάκαμψης της.
