Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Με τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των Θεσμών και της ελληνικής κυβέρνησης να συνεχίζονται από σήμερα σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων έπειτα και την Συνδιάσκεψη της Ρώμης κατά την διάρκεια του Σαββατοκύριακου, είναι ορατό πλέον ότι τα χρονικά περιθώρια έχουν αρχίσει να στενεύουν σε επικίνδυνο βαθμό.
Όπως είναι γνωστό έως και σήμερα, οι διαφορές μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών είναι αρκετά σημαντικές και μπορώ να πιθανολογήσω ότι δεν θα υπάρξει αρκετή πρόοδος το επόμενο διάστημα. Παράλληλα, είναι πλέον ξεκάθαρο το γεγονός πως η ύπαρξη συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο θα πρέπει να συνδυαστεί με μια γενναία και εξολοκλήρου αλλαγή πολιτικής εκ μέρους της κυβέρνησης και όχι του Ταμείου, όπως θα επιθυμούσε η τελευταία.
Επιπροσθέτως, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζω από πρόσωπα και καταστάσεις που βρίσκονται κοντά στο Ταμείο, δυστυχώς, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, θα πρέπει να θεωρείται αρκετά πιθανό ένα ακόμη ‘’βατερλό’’ στις διαπραγματεύσεις στον δρόμο για το Eurogroup στις 7 Απριλίου.
Οι διαφορές έως πολύ είναι γνωστές και χιλιοειπωμένες, με τα βασικά σημεία τους να περικλείουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις σε θέματα όπως:
Α) Τα εργασιακά
Β) Ενεργειακά
Γ) Συλλ. Συμβάσεις
Δ) Συνδικαλιστικός Νόμος
Η μοναδική ευκαιρία για αλλαγή της υφιστάμενης κακής διαπραγματευτικής πορείας, θα μπορούσε να αποτελέσει ίσως μια ταχεία άρση των εμποδίων και άμεση σύγκλιση με τους Θεσμούς όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτό πρακτικά θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια σύγκλιση απόψεων και υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών στον “δύσκολο δρόμο” που περιμένει τις διαπραγματεύσεις μέχρι την Εαρινή Σύνοδο του Δ.Ν.Τ. στις 21-23 Απριλίου στην Ουάσινγκτον.
Εάν εκεί διαπιστωθεί κοινή πρόοδος στις συνομιλίες της προηγούμενης περιόδου και εάν δεν τεθούν νέα προβλήματα από πλευράς Ταμείου, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα στο μέλλον για το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Για ακόμη μια φορά οδηγούμαστε σε “ναυάγιο” στις διαπραγματεύσεις και κατά πάσα πιθανότητα στο Eurogroup της 7ης Απριλίου δεν θα έχουμε σημαντικές εξελίξεις.
Βέβαια, όλα αυτά ανατρέπονται μέρα με την μέρα και οι εκ θεμελίων κυβιστήσεις της κυβέρνησης από τις θέσεις της κατά το πρόσφατο παρελθόν, ενδέχεται και μακάρι να αλλάξει τα αρνητικά δεδομένα που υπάρχουν αυτήν την στιγμή για την χώρα μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Παρ’ όλα ταύτα, θα πρέπει το επιτελείο που “τρέχει” την διαπραγμάτευση να κατανοήσει πως ελλοχεύει ένας πολύ σημαντικός διττός κίνδυνος. Από την μια να αυξηθούν οι απαιτήσεις των δανειστών και από την άλλη να ανοίξουν εκ νέου ζητήματα, τα οποία μέχρι στιγμής είτε έχουν κλείσει είτε βρίσκονται προς αυτήν την κατεύθυνση.
