Τι γίνεται άραγε με τις έρευνες πετρελαίου. Δε μιλάμε για αυτές που έκανε το Nordic Explorer της PGS σε Ιόνιο και Νότια Κρήτη, γιατί έτσι κι αλλιώς ήταν απλές σεισμικές διασκοπήσεις. Μιλάμε για τις περιοχές που διατίθενται στο πλαίσιο διεθνούς διαγωνισμού, δηλαδή το Καλπάκι Ιωαννίνων, το Κατάκολο και τον δυτικό Πατραϊκό. Ο διαγωνισμός ξεκίνησε στις αρχές του 2012, τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου κατατέθηκαν οι προτάσεις, τώρα είμαστε στον Απρίλιο του 2013 και ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Σε αντιδιαστολή με την Ελλάδα, η Κύπρος μέσα σε οκτώ μήνες έκανε την προκήρυξη του δεύτερου γύρου παραχωρήσεων, δέχτηκε και αξιολόγησε προτάσεις και υπέγραψε συμφωνίες παραχώρησης με πετρελαϊκούς κολοσσούς όπως η Total, η Kogas και η ENI και μάλιστα για περιοχές πολλαπλάσιου ανδιαφέροντος από ότι το Κατάκολο ή τα Ιωάννινα. Οι πληροφορίες μας είναι ότι οι σχετικές διαδικασίες προχωρούν με ρυθμούς χελώνας και με πλήρη άγνοια του επιχειρηματικού χρόνου. Πριν από 1,5 μήνα, οι εταιρείες που προκρίθηκαν για κάθε περιοχή, ενημερώθηκαν ότι θα κληθούν να παρουσιάσουν το επενδυτικό τους σχέδιο. Από τότε μέχρι τώρα σιωπή. Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Το έργο αξιολόγησης και προετοιμασίας του γύρου, ανέλαβε 17μελής επιτροπή διορισμένη από την κυβέρνηση. Από τα μέλη της στην καλύτερη περίπτωση σχετικά με το πολύ εξειδικευμένο αντικείμενο, είναι τα 3-4.
Παρ΄όλα αυτά όλα τα μέλη της έχουν λόγο. Διαφορετικά, γιατί τοποθετήθηκαν; Έτσι, αισίως φθάσαμε στον ένατο μήνα από την κατάθεση των προτάσεων, οι εταιρείες περιμένουν, οι έρευνες αργούν, το Δημόσιο χάνει έσοδα, και οι τηλεαστέρες πετρελαιολόγοι έχουν ελεύθερο το πεδίο να μιλούν για δισεκατομμύρια βαρέλια, δολάρια, ευρώ και άλλο αμύθητο πλούτο που βρίσκεται κρυμμένος στο υπέδαφος.
Πριν από δύο χρόνια όταν αναθερμάνθηκε το θέμα των ερευνών πετρελαίου στην Ελλάδα, γινόταν λόγος για το πρότυπο που πρέπει να έχει η Ελλάδα, δηλαδή τη Νορβηγία. Μόνο που με όσα μεσολαβούν και έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα , μάλλον προς Νιγηρία οδεύουμε.
