Πώς εξηγείς τον όρο “όρια” σε μικρά παιδιά, τί σημαίνει αυτό και πώς ισχύουν στην περίπτωσή του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά; Είναι όμορφο να χαρίζεις συναισθήματα, στιγμές, να δείχνεις την αγάπη σου. Τί γίνεται, όμως, όταν όλ’ αυτά γίνονται μόνο από τη δική σου πλευρά;
Τί είναι πιο ωραίο; Να παίρνεις ή να δίνεις; Ή μήπως και τα δύο;
Μιλώντας με απλά λόγια σε ένα παιδί, τα όρια είναι η γραμμή μεταξύ του σημείου όπου σταματάει το ‘‘Εγώ’’ και ξεκινά το ‘‘Εσύ’’. Τα υγιή όρια για το ποιοι είμαστε σε σχέση με τους άλλους. Τα προσωπικά όρια αφορούν το πώς μαθαίνουμε τους άλλους το ποιοι είμαστε και πώς θα θέλαμε να μας αντιμετωπίζουν στις σχέσεις. Τα όρια μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του. Μπορεί ένα παιδί να κατανοήσει τέτοιες έννοιες;
Φυσικά και μπορεί φτάνει να του μιλήσεις στην γλώσσα του! Δηλαδή με παραμύθι…
«Η Μιράντα κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, μετράει προβατάκια. Μέχρι να φτάσει στον αριθμό 30, έχει κλείσει τα μάτια της. Τί θα συμβεί, όμως, όταν ένα βράδυ το τελευταίο πρόβατο στη σειρά χρειαστεί τη βοήθεια της; Θα βάλει το δικό της όνειρο για λίγο στην άκρη και θα ασχοληθεί με το όνειρο του προβάτου;» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Χωρίς διδακτισμούς και υπερβολές, το “καληνύχτα, Όβελ” είναι μια μικρή ιστορία που αγγίζει το ζήτημα της ισορροπίας σε μια φιλική σχέση. Στη σημασία της συνεννόησης, και σε κάποιους απαραίτητους συμβιβασμούς που πρέπει να γίνουν, για να είναι και οι δύο ήρωες του παραμυθιού ευτυχισμένοι.
Το “Καληνύχτα, Όβελ” της Παναγιώτας Στρίκου-Τομοπούλου (εκδόσεις Παρρησία), υπενθυμίζει σε μικρούς και μεγάλους πόσο σημαντική – και όχι υποχρεωτική- είναι η ανταποδοτικότητα.
Η εικονογράφηση της Χρύσας Σπυρίδωνος ενισχύει ιδανικά την ιδέα και τα συναισθήματα που προκαλεί το κείμενο.
