Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ διαφημίστηκε αρκετά από το κυβερνητικό επιτελείο, μιας και κατά την κρατούσα ανάγνωση είναι ο πολιτικός που τα λέει ανοιχτά στον Σόιμπλε και υποστηρίζει ανοιχτά τις ελληνικές θέσεις.
Όπως και σε άλλες πτυχές της πολιτικής, έτσι και η ελληνική ανάγνωση για την προσωπικότητα και την ισχύ της παρεμβατικότητας του Γκάμπριελ ενέχουν σε μεγάλο βαθμό ένα στοιχείο μυθοποίησης και μεγάλες δόσεις ανακρίβειας.
Αρχικά, χωρίς να θέλω να μειώσω τη σημασία της επίσκεψης ενός εν ενεργεία υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας στην Ελλάδα, ας δούμε ψύχραιμα τι είναι ο Γκάμπριελ. Ο Γκάμπριελ είναι πλέον τύποις αντικαγκελάριος, γιατί η Γερμανία έχει ουσιαστικά μπει σε προεκλογική περίοδο μακράς διαρκείας. Είναι προσωρινός υπουργός Εξωτερικών, επειδή ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ έγινε Ομοσπονδιακός Πρόεδρος. Τέλος, δεν είναι υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών για την Καγκελαρία. Με άλλα λόγια, ο Γκάμπριελ που πρόσφατα ξανάγινε πατέρας, έχει πλέον άλλα πράγματα να ασχοληθεί και αυτό είναι κατά βάση η υστεροφημία του.
Από την άλλη, ποια είναι η ουσιαστική δυνατότητα παρέμβασης του Γκάμπριελ; Ουσιαστικά, καμία. Ήταν δε το ίδιο μικρή, ακόμα και όταν ήταν κανονικά αντικαγκελάριος και ακόμα πρόεδρος του SPD. Απλώς, στην Ελλάδα πρέπει να καταλάβουμε κάτι γι’ αυτόν: αλλάζει τις απόψεις σαν τα πουκάμισα. Αμέσως μετά το δημοψήφισμα του 2015 έλεγε στη γερμανική Tagesspiegel πως όλες οι γέφυρες έχουν καταρρεύσει και σήμερα εμφανίζεται ως διαπρύσιος κήρυκας της ανάγκης να κλείσει η αξιολόγηση του προγράμματος τον Απρίλιο και ως παθιασμένος ρήτορας εναντίον του ordo-liberal μοντέλου, οικονομικού τε και πολιτικού, που προτάσσει ο κ. Σόιμπλε.
Η απόφαση του Μαξίμου να ποντάρει στους ευρωσοσιαλιστές δεν είναι παράλογη, αλλά μέχρι στιγμής είναι ατελέσφορη. Ο Μοσκοβισί είναι κοινοτικός και στο τέλος πάντα υπερισχύει η ανάγκη εμπλοκής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ο Σουλτς είναι υποψήφιος καγκελάριος και, ούτως ή άλλως, ποτέ δεν είχε εξαιρετική άποψη για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο Γκάμπριελ οδεύει προς την ουσιαστική συνταξιοδότηση. Ποιοι άλλοι σοβαροί σύμμαχοι μας απέμειναν σε αυτό το μέτωπο; Ίσως ο Τζιάνι Πιτέλα, αλλά και πάλι, χωρίς να χρειαστεί να εξηγήσω περαιτέρω, καταλαβαίνετε τη σοβαρότητα του πράγματος.
Κάπως έτσι, ερχόμαστε στο προκείμενο: τι μας μένει από την επίσκεψη Γκάμπριελ, πέρα από τα θερμά λόγια και την υπογράμμιση της αναγκαιότητας να κλείσουμε τον Απρίλιο; Αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, ένα σαφές μήνυμα της γερμανικής κυβέρνησης προς τον Αλέξη Τσίπρα να τελειώνει, να πάρει τις δύσκολες πολιτικές αποφάσεις που του αναλογούν και να κλείσει η εκκρεμότητα της αξιολόγησης.
Αν ο πρωθυπουργός το κατάλαβε και τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει ή να μην κάνει, είναι δικό του θέμα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το επικοινωνιακό focus στα «θετικά μηνύματα» που εξέπεμψε ο κ. Γκάμπριελ είναι ο ορισμός του επιφανειακού.
