Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Έχω γράψει συχνά πως διαφωνώ με την τάση των διεθνών φωνών υποστήριξης της Ελλάδας που βασίζονται πάνω στο αφήγημα της Ελλάδας ως μητέρας της δημοκρατίας και το χρησιμοποιούν αυτό ως επιχείρημα για να αντιπαρατεθούν με τις σκληρές επιταγές των δανειστών μας.
Είναι πολύ πιο χρήσιμο ένα κίνημα συμπαράστασης που βασίζεται στην άποψη ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν ήταν καταστροφικές για την οικονομία και διαλυτικές για την κοινωνία. Μία τέτοια πρωτοβουλία φαίνεται πως έχει ξεκινήσει στο ευρωκοινοβούλιο από ανθρώπους από πολλά ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, εκτός από το ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα (συντηρητικοί) και το φιλελεύθερο.
Σοσιαλιστές, Πράσινοι και Αριστεροί ευρωβουλευτές, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να καλέσουν τις χώρες της ΕΕ και τα θεσμικά της όργανα να συμβάλλουν στην εξεύρεση μιας κοινής λύσης για την Ελλάδα, μέσα στο ευρωπαϊκό εποικοδόμημα που θα κάνει παρελθόν την αποτυχημένη πολιτική της λιτότητας.
Σύμφωνα με το προσωπικό ιστολόγιο του ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη, οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας είναι 13, από τους προαναφερθέντες χώρους και μεταξύ τους βρίσκονται ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο Γκιγιόμ Μπαλάς, ο Ερνστ Ούρτασουν, η Μαρίσα Ματίας.
Ο κ. Παπαδημούλης, αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου δήλωσε ότι «οι θέσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης αποκτούν διαρκώς ευρύτερα ερείσματα. Η ψήφος του ελληνικού λαού ενισχύει μια δυναμική αλλαγών σε όλη την Ευρώπη, για μια στροφή από την μονομερή λιτότητα στη βιώσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική συνοχή».
Η εν λόγω πρωτοβουλία βλέπει τις ελληνικές εκλογές του Ιανουαρίου ως τη δυνατότητα αλλαγής στην Ευρώπη, οι ίδιοι στο κείμενο της πρωτοβουλίας τους βλέπουν την «κραυγή ελπίδας του ελληνικού» ως την «εγερτήρια ώθηση που χρειαζόμαστε για να αλλάξει πορεία η ήπειρός μας». Στο κείμενο της πρωτοβουλίας απαριθμούνται οι συνέπιες της κρίσης και των πολιτικών της λιτότητας στην Ευρώπη.
Η μεγάλη της χρησιμότητα έγκειται στο γεγονός ότι βοηθάει προς την κατεύθυνση της διεθνοποίησης του ελληνικού προβλήματος. Στα δύο μέρη του τελευταίου μου άρθρου εξηγούσα γιατί είναι ανάγκη η δυναμική της αντιπαράθεσης να μην εκφράζεται από το εθνικό δίπολο Ελλάδας – Γερμανίας, αλλά να επικεντρωθεί στο δίπολο κυρίαρχης και εναλλακτικής ιδεολογικής βάσης της ευρωπαϊκής πολιτικής. Σε αυτό το στόχο η πρωτοβουλία έρχεται να βοηθήσει δημιουργώντας παράλληλα και ένα κλίμα συνεργασίας και αλληλεγγύης ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, όπως είναι οι σοσιαλιστές, οι πράσινοι και οι αριστεροί της Ευρώπης.
