Γράφει η Μαρία – Μαγδαληνή Τσίπρα*
Πιστεύω, ότι τις περισσότερες φορές, η αλήθεια βρίσκεται στις απλές απαντήσεις. Για αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο δημόσιο, η μοναδική αλήθεια είναι, ότι πρέπει να βρεθούν συνολικά 25.000 δημόσιοι υπάλληλοι, προκειμένου να μπουν σε διαθεσιμότητα μέχρι το τέλος του 2013, για να τηρηθούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις, που έχουμε αναλάβει ως χώρα.
Είναι αδιάφορο εάν οι υπάλληλοι αυτοί είναι εκπαιδευτικοί, νοσηλευτές, ιατροί, διοικητικοί, αστυνομικοί κλπ. Όπως εξίσου αδιάφορο είναι υπό το πρίσμα αυτό, εάν οι υπηρεσίες μετά την νέα μείωση προσωπικού, θα μπορέσουν να λειτουργήσουν, εάν ο καθένας από εμάς θα αναγκαστεί να στραφεί στην ιδιωτική εκπαίδευση, στην ιδιωτική παροχή υπηρεσιών υγείας ή ασφάλειας.
Και η αλήθεια επίσης, είναι, ότι σε ένα κράτος, που συστηματικά υποβιβάζει τις βασικές δομές και υπηρεσίες του, αυτονόητα θα εισχωρήσει η ιδιωτική οικονομία της αγοράς, είτε τον χώρο, τον δημιουργεί η ίδια μέσα από σκοτεινές διαδρομές πολιτικής διαφθοράς είτε απλώς τον βρίσκει κενό και τον καταλαμβάνει, προς όφελος της.
Αυτό, όμως, που αδυνατώ πραγματικά να κατανοήσω- γιατί στην σφαίρα της οικονομίας, η κοινή λογική δεν είναι αυτονόητη- είναι πως θα μπορέσει η παροχή ιδιωτικών υπηρεσιών να εκμεταλλευτεί τον χώρο, που κατέλαβε από το Δημόσιο, όταν η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα αδυνατεί να πληρώσει για τις υπηρεσίες της.
Η αίσθηση μου είναι, ειλικρινά, ότι η νίκη της οικονομίας της αγοράς είναι «πύρρειος», αφού σε μια φτωχοποιημένη κοινωνία, δεν μπορείς να πουλάς ακριβές υπηρεσίες.
* Η Μαρία – Μαγδαληνή Τσίπρα είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος.
