O Francis Bacon έλεγε πως «ένας σοφός άνδρας θα δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες, απ’ όσες θα του τύχουν». Ο Πάνος Καμμένος το επιβεβαιώνει. Αν και η τύχη του έδωσε το πλεονέκτημα να μπει στην πολιτική χωρίς βιοποριστικό άγχος, δεν επαναπαύτηκε. Το «πολύ» δεν είναι ποτέ αρκετό. Έτσι σήμερα είναι αρχηγός ενός κόμματος, με αύξουσα δυναμική. Φιλοδοξεί να κάνει τη μεγάλη έκπληξη και να παίξει ρόλο στα «μαγειρέματα» μετά τις εκλογές.
Απέδειξε μια μεγάλη αλήθεια που την έχει ξεχάσει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών. Δεν κάνουν τον σημαντικό παίκτη τα συστήματα. Ο σημαντικός παίκτης κάνει τα συστήματα. Έκανε by pass τον «κόσμο» των mainstream media και αφοσιώθηκε στο διαδίκτυο, στο σωστό χρόνο και με περιεχόμενο απόλυτα προσαρμοσμένο στις ανάγκες και στις ελπίδες του κοινού του.
Όπως είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο Όττο Ρεχάγκελ «καλύτερα να κερδίζεις παλιομοδίτικα, παρά να χάνεις μοντέρνα». Ο Πάνος Καμμένος κάτω από τον τεχνολογικό μανδύα του διαδικτυακού μοντερνισμού, κρύβει μια πολύ παλιά και δοκιμασμένη συνταγή που δουλεύει καλά σε χώρες όπως η Ελλάδα: «δημοκρατία είναι η διαδικασία με την οποία διαλέγουμε αυτόν στον οποίο θα ρίξουμε το φταίξιμο». Έτσι ροκανίζει άγρια πρωτίστως τη Νέα Δημοκρατία και δευτερευόντως το ΠΑΣΟΚ.
Για τον Πάνο Καμμένο φταίνε, φυσικά, όλοι οι «άλλοι». Μαζί με τους οποίους βεβαίως πολιτεύτηκε και υπουργοποιήθηκε, κάνοντας ακριβώς ό,τι και αυτοί. Το ότι την κοπάνησε στο «παραπέντε», δείχνει πως έχει καλό ένστικτο. Έχει και το πολιτικό σύστημα τα «ποντίκια» του, που πρώτα απ’ όλους, εγκαταλείπουν φουριόζικα το βυθιζόμενο πλοίο.
Για αυτό είναι νομίζω ώρα να σταματήσει αυτή η χοντρή πλάκα. Μπορεί να είναι καλή ως infotainment, τώρα που έχουμε ανάγκη να γελάσουμε λίγο αλλά μην τρελαθούμε και τελείως. Διότι αν είναι δούμε χιουμοριστικά την πολιτική ζωή της χώρας, τότε γιατί να πάει για πρωθυπουργός ο Καμμένος στο Μαξίμου και να μην πάω εγώ; Καλύτερος πρωθυπουργός θα είμαι.
