To επόμενο πρόγραμμα δεν θα είναι σκληρότερο από αυτά του παρελθόντος» τόνισε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, Κλάους Ρένγκλινγκ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Καθημερινή της Κυριακής». Ο ίδιος εξήγησε ότι η Ελλάδα έχει κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Στη συνέντευξή του εξέφρασε την επιθυμία του η Ελλάδα να είναι μέλος της ευρωζώνης και επανέλαβε την πίστη του στην αναγκαιότητα της δημοσιονομικής προσαρμογής. «Τη δεκαετία πριν την κρίση ελήφθησαν λάθος οικονομικές αποφάσεις που οδήγησαν σε μη βιώσιμες λύσεις, όπως έλλειμμα 15,5% του ΑΕΠ το 2009» ισχυρίστηκε ο κ. Ρέγκλινγκ. Αυτό οδήγησε στην διακοπή στην πρόσβαση στις αγορές και στη λύση του δανεισμού από Ευρώπη και ΔΝΤ.
«Τα χρήματα αυτά δόθηκαν υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη δέσμευση να διορθωθούν τα προηγούμενα λάθη. Γι’ αυτό η Ελλάδα πέρασε μια δύσκολη προσαρμογή που ήταν πολύ επίπονη για τον πληθυσμό» σημείωσε. Επίσης εξήγησε ότι το σημείο εκκίνησης των προγραμμάτων για την Ελλάδα γεννήθηκε σε μία κατάσταση πολύ πιο αρνητική από εκείνη που συνέβη για την Ισπανία και Πορτογαλία.
«Η μεγάλη μείωση του ελλείμματος από το 15% στο 2% του ΑΕΠ έχει επιτευχθεί, οπότε η υπόλοιπη δημοσιονομική προσαρμογή σε σχέση με των τελευταίων 5 ετών είναι σχετικά μικρή αλλά απαραίτητη. Η ανταγωνιστικότητα έχει αποκατασταθεί κοιτώντας την αύξηση των εξαγωγών πέρυσι, αυτό που χρειάζεται είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να τονώσει την ανάπτυξη για το μέλλον. Δεν πιστεύω ότι η προσαρμογή και οι μεταρρυθμίσεις θα είναι σκληρότερες από αυτές του παρελθόντος» εξήγησε ο κ. Ρέγκλινγκ.
Το πρόβλημα όμως με τα λεγόμενά του είναι ότι δεν εξηγεί πώς αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα φέρουν ανάπτυξη, τη στιγμή που οι επιβαλλόμενες πολιτικές έχουν επιφέρει τόσο μεγάλη ύφεση στην ελληνική οικονομία. Ακόμη και αν μία δημοσιονομική προσαρμογή ήταν αναγκαία, όπως λέει ο επικεφαλής του EFSF ο ίδιος στην αφήγηση του πώς φτάσαμε να δανειζόμαστε τεράστια δάνεια από χώρες της Ευρώπης, ξεχνά να συμπεριλάβει και το γεγονός ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε τη στιγμή που η Ελλάδα βγήκε από τις αγορές ήταν να σωθούν οι τράπεζες του εξωτερικού μετατρέποντας το ιδιωτικό χρέος σε εθνικό χρέος. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν διαφορετικά και το μέγεθος του χρέους μας αλλά και το που θα είχαν πάει τα χρήματα από τα δάνεια, στηρίζοντας πολύ περισσότερο την υγεία, την παιδεία και εν γένει την κοινωνία.
Αυτό που επίσης δεν ξέρουμε είναι το κατά πόσο τα λεγόμενα του κ. Ρέγκλινγκ αποτελούν όντως κοινό τόπο για τους εταίρους μας ή αν είναι κάποιου είδους προεκλογικό μάρκετινγκ απέναντι στους ανθρώπους που φοβούνται να ψηφίσουν ΝΑΙ σκεπτόμενοι τα φοβερά επαχθή μνημόνια που διαφαίνονται στο βάθος.
