Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Εντάξει η αλήθεια είναι πως έχουν έρθει τα πάνω – κάτω. Η άλλη βάζει με μαγκιά το φιλτράκι στο στόμα της μέχρι να στρίψει το τσιγάρο και ρίχνει κλεφτές ματιές στο κρεμασμένο με μανταλάκια “Goal”, την ώρα που o νταλικέρης στο πάρκινγκ της εθνικής διαβάζει “MadameFigaro”. Άντε συ μετά να κάνεις επικοινωνιακό targeting σε «κοινά – στόχους».
Υπάρχουν ωστόσο πέντε – δέκα πράγματα τα οποία, τόσο μέσα από την τρέχουσα κοινωνική εμπειρία όσο και από έρευνες, αναδεικνύονται ως ζητήματα με μια οριζόντια απήχηση. Έτσι, δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα πως αυτή την ώρα, ο μισός πλανήτης συζητάει τι θα βγάλει η έρευνα DNA του σκελετού της Αμφίπολης. Όπως δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα να υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα παγκόσμιο debate για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως ο πολιτισμός είναι στην πραγματικότητα μαζί με τη φυσική ομορφιά της, τα μόνα αληθινά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας. Και μάλιστα με διαχρονική σταθερή αξία. Σε ένα κόσμο που τα trends αλλάζουν με ταχύτητες 4G, εμείς μπορούμε να «πουλάμε» ( με την καλή έννοια) διαχρονικά Πλάτωνα και… πλάτανο! Διότι «αυτή είναι η Ελλάδα», τουλάχιστον στα δικά μου μάτια που δεν είναι του Σημίτη.
Το πόσο καλά αξιοποιούμε αυτά τα πλεονεκτήματά μας είναι ασφαλώς μια άλλη ιστορία, πόνου και κλαυσίγελου. Μετά την αείμνηστη Μελίνα, η οποία είχε βρε αδερφέ μια αισθητική για τη ζωή και τα πράγματα, όσοι πολιτικοί τη διαδέχθηκαν στην καρέκλα του Υπουργείου Πολιτισμού είναι σαν τα ψεύτικα προφίλ του facebook. Τα βλέπεις στην οθόνη και νομίζεις πως μιλάς με «αγγέλους» της Victoria’s Secret κι αν έρθεις ποτέ σε φυσική επαφή βλέπεις τον «δαίμονα της Τασμανίας».
Αντί λοιπόν να είμαστε έτοιμοι να σκοτωθούμε για τα κωλοπετρέλαια, θα έπρεπε να είμαστε τώρα παγκόσμιο προστατευόμενο θεματικό πάρκο φυσικής, αισθητικής και διανοητικής ομορφιάς και να μην χρειάζεται να κάνουμε τίποτε άλλο για να παράγουμε ένα ΑΕΠ, τουλάχιστον διπλάσιο από το σημερινό. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο αφενός πρέπει να υπάρχει το όραμα κι αφετέρου να είναι ενεργοποιημένοι κάποιοι «αδένες», οι οποίοι φαίνεται πως δεν υπάρχουν στην «ευνουχισμένη» ελληνική πολιτική τάξη.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιες προσπάθειες, που κάνουν την διαφορά και την εξαίρεση στον κανόνα. Μπορεί να περνούν «στα ψιλά» των mainstream media ή και καθόλου, αλλά ευτυχώς υπάρχει πλέον το διαδίκτυο και τα social media. Χάρη στη φίλη μου Ρένα Διακίδη, δημοσιογράφο στη Ρόδο, έμαθα για την πρώτη επιτυχία του νέου Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Γιώργου Χατζημάρκου. Προχθές εγκαινίασε έκθεση με αρχαιότητες της Ρόδου στο Μουσείου του Λούβρου και το πιο σημαντικό, ο Περιφερειάρχης πέτυχε η έκθεση να μεταφερθεί στη Ρόδο αμέσως μετά και να παραμείνει για όλη τη διάρκεια της νέας τουριστικής σεζόν.
Αυτό που κάνει ο Χατζημάρκος για τον τόπο του, είναι πολιτική για μια Ελλάδα ανοιχτή και αισιόδοξη, που ξέρει να κερδίζει likes και να γίνεται share σε ολόκληρο τον κόσμο έχοντας αυθεντικό προφίλ!
ΥΓ1: Οι καινούργιοι δρόμοι, θέλουν καινούργιες ιδέες. Και οι καινούργιες ιδέες δεν θα προκύψουν μέσα από τα απομεινάρια των «μεγάλων αφηγήσεων» των προηγούμενων αιώνων. Ο 21ος είναι ο αιώνας του πραγματισμού. Για παράδειγμα – τελείως συμπτωματικά και τυχαία – η στρατηγική μιας «κυβέρνησης της Αριστεράς» θα πρέπει να μοιάζει λίγο με την εμπορική επικοινωνία του αλκοόλ: «Απολαύστε υπεύθυνα». Όλοι γουστάρουν να πιουν αλλά σίγουρα δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτός που θα πιει, να το κάνει όπως το έκαναν θαμώνες συνοικιακών σουβλατζίδικων της δεκαετίας του 70, με 40 μπουκάλια μπύρας στη σειρά πάνω στο τραπέζι για να τα βλέπουν «ντίρλα» και το «τζουκ μποξ» να παίζει με τάληρο (δραχμές εννοείται) το «πικρό σαν δηλητήριο είναι το διαβατήριο που πήρα για τα ξένα».
ΥΓ2: Διάβασα μια ωραία ατάκα στον Κύκλο Αλληλεγγύης (). “Η πολυπολιτισμικότητα είναι πλούτος στο φαγητό, στην τέχνη, στη διανόηση, στον πολιτισμό, στον έρωτα, στη διασκέδαση, παντού. Κανείς δεν στέκεται μόνος του.”. Την αλήθεια αυτή αναδεικνύει και το video παραγωγής της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για τον «πολυ-πολιτισμό» της Ρόδου. Δεν είναι υπερπαραγωγή αλλά έχει αξιοπρέπεια.
