Χθες ήταν η πρώτη φορά στη διάρκεια του βίου αυτής της κυβέρνησης που ένας υπουργός βγήκε τόσο ανοιχτά εναντίον ενός άλλου υπουργού. Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης βγήκε σε ραδιοφωνική συνέντευξή του και χαρακτήρισε απαράδεκτη την απόφαση του Στουρνάρα να αποσύρει τη διάταξη για το φόρο πολυτελείας στα σκάφη. «Αυτό εμένα με προσβάλλει» είπε χαρακτηριστικά.
Ανεξάρτητα από τους χειρισμούς του Στουρνάρα που πράγματι ήταν ατυχείς και τα μπάλωσε όπως – όπως με το «τέλος πλεύσης» που θα επιβληθεί τελικά, το ερώτημα είναι γιατί ο Στυλιανίδης αισθάνθηκε ξαφνικά την ανάγκη να επιτεθεί με τόση σφοδρότητα στον Υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησής του; Ενοχλήθηκε μόνο από το γεγονός ότι δόθηκε η εντύπωση πως θα τη γλύτωναν οι «σκαφάτοι» ή μήπως υπάρχει κάτι πιο…βαθύ;
Οι παροικούντες στη νεοδημοκρατική Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πως ο Στυλιανίδης τρέφει το όνειρο να γίνει μια μέρα αρχηγός. Μάλιστα όταν πρωτοάνοιξε το θέμα της διαδοχής του Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία της Ν.Δ, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης επιθυμούσε διακαώς να παίξει ρόλο στη διαδοχή, ακόμη και ως μεταβατικός Πρόεδρος!
Όπως λέει κι ο σοφός λαός «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι». Το όνειρο της αρχηγίας εξακολουθεί να συγκινεί τον Στυλιανίδη. Πιστεύει πως έχει όλα τα προσόντα για αυτό και πάνω απ’ όλα έχει ισχυρούς δεσμούς με το Βερολίνο. Λέγεται δε πως έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην προσέγγιση του Σαμαρά με τη Μέρκελ, καθώς η αρχική αντιμνημονιακή στάση της ΝΔ και τα «Ζάππεια» προκαλούσαν στους Γερμανούς «μεγάλη ανατριχίλα» και χρειαζόταν «γεφυροποιός». Τον ρόλο επωμίστηκε ο Στυλιανίδης κι έτσι φθάσαμε συντόμως στο «ουδείς αναμάρτητος» του Σαμαρά.
Η θέση του στο Υπουργείο Εσωτερικών του επιτρέπει να χτίζει έναν προσωπικό μηχανισμό αποτελούμενο από αυτοδιοικητικούς παράγοντες σε όλη την Ελλάδα. Η άθλια οικονομική κατάσταση της τοπικής αυτοδιοίκησης και η εξάρτησή της από την κρατική χρηματοδότηση έχει κάνει δεκάδες δημάρχους να «πίνουν νερό» στο όνομα του Στυλιανίδη. Μάλιστα, ο ίδιος φροντίζει να φέρνει τους «δικούς του» σε επαφή και με τον Γερμανό υφυπουργό Φούχτελ(ο), με το πρόσχημα των επενδύσεων για την περιφερειακή ανάπτυξη.
Ταυτόχρονα ο Στυλιανίδης συνομιλεί και με αρκετούς βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως από την περιφέρεια, προς τους οποίους και δεν αρνείται εξυπηρετήσεις που του ζητούν για διάφορα τοπικά ζητήματα. Σημειώστε δε ότι ο Στυλιανίδης απέδειξε πως «λεφτά υπάρχουν» κι έτσι έλυσε το ζήτημα για το πετρέλαιο θέρμανσης στα σχολεία, την ίδια στιγμή που εγκαλούσε στη χθεσινή ραδιοφωνική του συνέντευξη τον Στουρνάρα να επανεξετάσει το θέμα του πετρελαίου θέρμανσης, ειδικά στη Β. Ελλάδα.
Ενώ λοιπόν πρόκειται για έναν αφοσιωμένο υποστηρικτή της γερμανικής στρατηγικής του μνημονίου, επιλέγει παρεμβάσεις που εκτιμά πως θα ενισχύσουν ένα «φιλολαϊκό» προφίλ και σε συνδυασμό με το ανθρώπινο δίκτυο που στήνει, διατηρεί ζωντανό για τον εαυτό του το όνειρο της αρχηγίας.
Ακριβώς για το λόγο αυτό δεν βλέπει με καθόλου «καλό μάτι» τα σενάρια που κυκλοφορούν και θέλουν τους σαμαρικούς να προκρίνουν τη διάλυση της Νέας Δημοκρατίας και τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα που θα επιδιώξει να καταλάβει το μεσαίο χώρο, ανάμεσα στα άκρα της Χρυσής Αυγής και του ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό και οι βουλευτές με τους οποίους συνομιλεί είναι κυρίως «καραμανλικής» προέλευσης, οι οποίοι και νιώθουν «περιθωριοποιημένοι» από τη σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και διαφωνούν με το σενάριο του νέου κόμματος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο δε πως βγήκε σε άλλη συνέντευξή του ( στην «αριστερή» Εφημερίδα των Συντακτών) να πλέξει το εγκώμιο του Κώστα Καραμανλή λέγοντας πως «αποτελεί πλέον όχι απλά παραταξιακή, αλλά κυρίως εθνική εφεδρεία πολύτιμη για τον τόπο”. Τουτέστιν, είναι μια χαρά για Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Με τον ίδιο αρχηγό βέβαια ή και γιατί όχι πρωθυπουργό….
Όνειρα, θα μου πείτε, δικαιούται να κάνει ο καθένας. Ειδικά όταν έχει τα μάτια κλειστά και δεν αντιλαμβάνεται την καταστροφική πραγματικότητα γύρω του.
ΥΓ: Ο Στυλιανίδης πάντως πιστεύει στα θαύματα. Πριν από κάνα χρόνο είχε δηλώσει: «Ο συνδυασμός της πειθαρχίας και της τεχνογνωσίας των Γερμανών, με το συναίσθημα και τη φαντασία των Ελλήνων, είναι σε θέση να επιτελέσει θαύματα». Όπως καταλαβαίνετε ο άνθρωπος το ζει όλο μόνος του, μπροστά στο καθρέπτη του.
