Το «Βήμα της Κυριακής» δεν υπήρξε μια τυχαία εφημερίδα. Υπήρξε όχι απλά ένα επικοινωνιακό εργαλείο, αλλά ένα κατ’ ουσίαν πολιτικό επιτελείο καθοδήγησης.
Με αφορμή το video που μου έστειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θέλω να επισημάνω σήμερα δυο τρία πράγματα που θεωρώ πολύ βασικά σχετικά με τη δημόσια διοίκηση. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να τελειώσει οριστικά η εποχή της ατιμωρησίας.
Αν και ποικίλουν οι εκτιμήσεις για το ακριβές μέγεθος της χθεσινής απεργιακής συγκέντρωσης, η αλήθεια είναι μία. Ο κόσμος δεν κατέβηκε στους δρόμους, όπως τον καλούσαν διάφορες φωνές.
Από τον βουλευτή Κυριάκο Μητσοτάκη λάβαμε το ακόλουθο υλικό:
“Αγαπητέ Σπύρο,
σου στέλνω ένα video με τις θέσεις μου για τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους…”
Το σοβαρότερο έλλειμμα η Ελλάδα το έχει στο ανθρώπινο δυναμικό της. Από το πιο απλό επίπεδο που είναι η πρόσληψη ενός υπαλλήλου μέχρι το πιο σύνθετο, που αφορά στα πόστα διακυβέρνησης.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το διαδίκτυο εξακολουθεί να γίνεται αντιληπτό περισσότερο σαν μια «γειτονιά κουτσομπολιού», παρά σαν ένα εργαλείο που θα έπρεπε να έχει καταλυτική συμμετοχή στην ανάπτυξη.
Το να εμπλέκεται το όνομα του Προέδρου της Βουλής σε ένα οικονομικό σκάνδαλο είναι ζήτημα που ρίχνει κυβερνήσεις. Από χθες το πρωί λοιπόν που η REALNEWS του Νίκου Χατζηνικολάου έφερε στο φως της δημοσιότητας την κατάθεση
Όπως λέει και η Δέσποινα Βανδή «έχει ο καιρός γυρίσματα». Για αυτό και στην πολιτική ειδικά, ισχύει το «ποτέ μη λες ποτέ!». Ποιος θα περίμενε πριν από μερικά χρόνια να κυβερνήσει η ΠΟΛΑΝ τη Νέα Δημοκρατία; Κι όμως έγινε!
Η αλήθεια είναι πως η «καρέκλα» του κυβερνητικού εκπροσώπου υπήρξε διαχρονικά ηλεκτρική. Είναι αυτός που έχει καθημερινά την ευκαιρία να «μπαίνει» στα σπίτια και ως εκ τούτου είναι και ο πρώτος που ακούει το «βρε άι στα τσακίδια», για να χρησιμοποιήσω την πιο ευγενική από τις εκφράσεις που ακούγονται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πρώτα οι αριθμοί.
Ζημίες προ φόρων ύψους 12.716.563 παρουσίασε ο Όμιλος Πήγασος το πρώτο εξάμηνο του 2012, στον οποίο στεγάζονται πλέον όλες τις εφημερίδες της οικογένειας Μπόμπολα.
Σε μια σκηνή της ταινίας « Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών» τα δέντρα του δάσους συνεδριάζουν ενόψει επικείμενων απειλών. Συμφωνούν ότι το θέμα πρέπει να συζητηθεί και να ληφθούν αποφάσεις στην επόμενη συνεδρίαση. Αλλά αυτή είναι προγραμματισμένη να γίνει σε 100 χρόνια!!!
Οι κρίκοι στην αλυσίδα της κρίσης είναι πλέον ορατοί δια γυμνού οφθαλμού. Η ελληνική κρίση χρέους έγινε κρίση οικονομική , έγινε κρίση πολιτική και ο μεγάλος κίνδυνος είναι να φτάσει πλέον να απειλήσει την ίδια την κρατική υπόσταση της χώρας.
«Οι πιο μεγάλοι μας φόβοι, όπως οι πιο μεγάλες μας ελπίδες, δεν ξεπερνούν τις δυνάμεις μας, και μπορούμε να καταφέρουμε να κυριαρχήσουμε πάνω στους πρώτους και να πραγματοποιήσουμε τις δεύτερες».
Είναι σαφές ότι ζούμε σε άγριους καιρούς. Θυμίζω τη σημερινή επέτειο από το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, που αποτέλεσε και την απαρχή αυτών των άγριων καιρών.
Πριν από ένα χρόνο περίπου μια ομάδα κορυφαίων Ελλήνων επιχειρηματιών θέλησε να χρηματοδοτήσει, ιδίοις εξόδοις, μια διεθνή καμπάνια στο εξωτερικό, για να βελτιώσει την εικόνα της Ελλάδας και να μην πάνε χαμένες οι θυσίες των Ελλήνων.
