Σας βεβαιώνω πως εδώ στο Παρίσι ουδείς ασχολήθηκε με τη συνέντευξη του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην Όλγα Τρέμη και στο Mega. Οπότε μπορούμε να μιλάμε για μια «διεθνή αποκλειστικότητα» εσωτερικής κατανάλωσης. Άλλωστε όλο το στήσιμο της συνέντευξης ήταν πολύ «ελληνικό».
Σήμερα βρίσκομαι στο Παρίσι, προσκεκλημένος ως ομιλητής στο TEDx La Defense που έχει θέμα «ανθρωπισμός και κέρδη». Σήμερα περισσότερο από ποτέ γίνεται όλο και πιο καθαρό πως η οικονομική ανάπτυξη μπορεί και πρέπει να συνδέεται με την κοινωνική ανάπτυξη, την ηθική ανάπτυξη, την προσωπική ανάπτυξη κάθε ατόμου.
Την τελική ευθεία προς τις κάλπες της 17ης Ιουνίου ανέλυσε στον ΒΗΜΑ FM, στις 12 Ιουνίου 2012, ο επικοινωνιολόγος και Διευθύνων Σύμβουλος της Spin Communications, Σπύρος Ριζόπουλος.
Μπορεί όλες οι συζητήσεις που γίνονται αυτές τις μέρες να καταλήγουν στο «δια ταύτα» μιας πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος της Κυριακής, θα προσπαθήσω όμως να αντισταθώ σε αυτόν τον πειρασμό και να μείνω μόνο στα δεδομένα, όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι αυτή τη στιγμή.
Καθώς το εκλογικό τοπίο ψιλοκαθαρίζει και θα έχουμε την ευκαιρία να γράψουμε περισσότερα για αυτό στις επόμενες μέρες, λέω σήμερα να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό. Μου έκανε πραγματικά εντύπωση το ποσό που συγκεντρώθηκε σε ηλεκτρονική δημοπρασία που διεξήχθη για λογαριασμό φιλανθρωπικής οργάνωσης, για ένα γεύμα με τον πιο γνωστό επενδυτή του κόσμου, τον 81 ετών Γουόρεν Μπάφετ.
Το τι θα αποφασίσει η δικαιοσύνη για τον 24χρονο που σκότωσε τον επίδοξο αλβανό ληστή είναι θέμα της ίδιας, αφού είναι «τυφλή» και «ανεξάρτητη». Όμως η υπόθεση έχει ήδη κριθεί στη συνείδηση του μέσου Έλληνα, στον εσωτερικό διάλογο που έκανε ο καθένας μας παρακολουθώντας τις χθεσινοβραδινές ειδήσεις. Δεν ξέρω τι απαντήσατε εσείς, αλλά προσωπικά είπα: «Κι εγώ το ίδιο θα έκανα».
Οι ειδήσεις της ημέρας είναι τρεις και είναι αυτές που δίνουν το στίγμα για το που οδηγούνται τα πράγματα. Τις απαριθμώ χωρίς ιεραρχική αξιολόγηση διότι είναι εξίσου σοβαρές.
Για τα μάτια της Έλλης Στάη έχουν γραφτεί κι έχουν ειπωθεί πολλά. Αυτό που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί είναι πως θα γίνονταν η αιτία (ή αφορμή) για να τιναχθεί στον αέρα η κατ’ αρχήν συμφωνία του debate μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα.
Το τριήμερο ήταν μια καλή ευκαιρία ξεκούρασης. Βέβαια, φίλοι και γνωστοί, δεν σταμάτησαν να με ρωτάνε αν έχω «κάνα νέο», υπονοώντας κάποια δημοσκοπικά ποσοστά από έρευνες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, λόγω της γνωστής αστείας απαγόρευσης.
Οι φαντασιώσεις είναι δικαίωμα του καθενός αρκεί να τις κρατάει για τον εαυτό του και να μην μπαίνει στον πειρασμό να τις εφαρμόσει σε βάρος των άλλων. Το σημειώνω αυτό με αφορμή το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τη δημοσκοπική φόρα που έχει πάρει ανακάλυψε την αγαπημένη συνταγή πολιτικαντισμού όλης της μεταπολιτευτικής περιόδου: «Πάρε κόσμε».
Σήμερα το περιοδικό «Επίκαιρα» (ωραίο εξώφυλλο παιδιά, άντε να μπαίνουμε σιγά σιγά στο νόημα, μην τα γράφω όλα μόνος μου…)δημοσιεύει μια ενδιαφέρουσα δημοσκόπηση της VPRC. Πρώτα απ’ όλα, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι είναι από τις εταιρείες που εμπιστεύομαι. Γι αυτό και ετοιμάζουμε ενδιαφέροντα πράγματα με τη VPRC στη Spin Communications και θα τα παρουσιάσουμε εν καιρώ.
Η οικονομία αντιπαθεί τη στασιμότητα, τα ίδια και τα ίδια. Ακριβώς αυτό ανέδειξε το 1992 ο Μπίλ Κλίντον με την περίφημη φράση του “It’s the economy, stupid” κερδίζοντας τον πατέρα Μπους.Η μονολιθικότητα, ο δογματισμός και η άρνηση της πραγματικότητας είναι το χειρότερο κοκτέιλ, τουλάχιστον για όσους θέλουν να κάνουν μπίζνες.
Διάβασα κάποια σχόλια φίλων αναγνωστών και διέκρινα πίσω από τις γραμμές τη χρήση του όρου «Δυναμικό Κέντρο» ως προπομπού μιας πολιτικής κίνησης. Σπεύδω λοιπόν σήμερα να δείξω πως η χρήση του ίδιου όρου μπορεί να αφορά και κάτι πολύ ευρύτερο και πολύ ουσιαστικότερο, με πραγματική και άμεση προστιθέμενη αξία για μια κοινωνία σε κρίση.
Διάβασα χθες με προσοχή το κεντρικό άρθρο του «Βήματος» το οποίο υπογράφει ο εκδότης του Σταύρος Ψυχάρης και το οποίο κατέληγε ως εξής: «Ο φορέας της Δηµοκρατικής Παρατάξεως είναι το ΠαΣοΚ, ως Κιβωτός έστω όπου φυλάσσονται οι πολιτικές παρακαταθήκες του Κέντρου – από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως την εποχή µας. Η ψήφος στο ΠαΣοΚ δεν είναι ψήφος ντροπής, αλλά ψήφος ελπίδας.
Μόλις επέστρεψα από την αμερικανική πρεσβεία όπου πήγα για να ανανεώσω το αμερικανικό διαβατήριό μου. Όχι, δεν σκοπεύω να φύγω , απλά δεν μου αρέσει να αφήνω γραφειοκρατικές εκκρεμότητες. Επιστρέφοντας με τα πόδια στο γραφείο μου καθώς δεν είναι πολύ μακριά, είχα μια αισιόδοξη διάθεση.
