Οι ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων, τις πιο πολλές φορές συνοδεύονται από μία αχλή μυστηρίων, θεωριών συνωμοσίας κλπ. Στην περίπτωση του ομίλου της ΔΕΠΑ παρ΄ότι η ιδιωτικοποίηση άπτεται καθαρά θεμάτων γεωπολιτικής, τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα, παρά την εμπλοκή πρωταγωνιστών στα γεωπολιτικά παιχνίδια, όπως οι ρωσικές εταιρείες.
Την περασμένη εβδομάδα, είχαμε την επίσκεψη στην Αθήνα του επικεφαλής της Γκαζπρόμ Αλεξέι Μίλερ και τη συνάντησή του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Από τη σύνθεση των πληροφοριών που αφέθηκε να διαρρεύσουν, έγινε φανερό ότι το αντικείμενο της επίσκεψης, δεν ήταν άλλο από την ανησυχία που έχουν οι υποψήφιοι επενδυτές, για τους όρους που θεωρείται δεδομένο ότι θα θέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προκειμένου να εγκρίνει την εξαγορά της ΔΕΠΑ από τη Ρωσική εταιρεία. Επίσης, για το ποιος, τελικά θα αναλάβει το κόστος των περιορισμών αυτών. Οι Ρώσοι θέλουν ο πωλητής, δηλαδή το ΤΑΙΠΕΔ και το τελευταίο λέει οι υποψήφιοι αγοραστές.
Χθες παρακολουθήσαμε τη συνέχεια στο ίδιο έργο. Ο Αντρέι Κορολέφ, πρόεδρος της ρωσικής Sintez που ενδιαφέρεται να εξαγοράσει το σύνολο του ομίλου της ΔΕΠΑ, σε συνέντευξή του σε εξειδικευμένη ευρωπαϊκή ιστοσελίδα, εγκαλεί το ΤΑΙΠΕΔ ως πωλητή. Ο λόγος είναι ότι το ΤΑΙΠΕΔ, υιοθετεί «ασύμμετρη προσέγγιση» («asymmetrical approach», αναφέρεται στο κείμενο), καθώς σύμφωνα με τον ίδιο, μεταφέρει όλα τα ρίσκα στον αγοραστή και δεν τα κατανέμει ισομερώς και στον πωλητή.
Παρʼ όλα η Sintez, εμμένει στην πρόθεσή της να καταθέσει δεσμευτική προσφορά, ενώ υπόσχεται επενδύσεις 3 δις. ευρώ εφόσον εξαγοράσει τον όμιλο της ΔΕΠΑ και μετατροπή της Ελλάδας σε διεθνή κόμβο (hub). Το ζήτημα είναι ότι οι επενδύσεις αυτές και η λειτουργία του hub, θα διέπονται από τους κανόνες που θέλει η Sintez, ή από αυτούς που ισχύουν (ή πρέπει να ισχύουν) στην ΕΕ; Οπωσδήποτε το δεύτερο, αφού η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ. Άρα προς τι η φασαρία και η εκδήλωση δυσαρέσκειας.
