Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Αν επιβεβαιωθούν απόψε οι εκτιμήσεις ότι στην πρώτη ψηφοφορία δεν θα συγκεντρωθούν περισσότερες από 165 θετικές ψήφοι στο πρόσωπο του Σταύρου Δήμα, τότε το Plan A του Αντώνη Σαμαρά, για εκλογή Προέδρου, καταρρέει. Υπάρχει όμως Plan B που θα μπορούσε να αναβάλει τις εκλογές για αργότερα; Και αν ναι, από ποιους;
Όπως έχουμε ξαναγράψει, το Plan B άρχισε να ζεσταίνεται πριν ακόμη ο Αντώνης Σαμαράς αναγγείλει την επίσπευση των διαδικασιών εκλογής Προέδρου. Θιασώτες του υπήρξαν σε όλα τα κόμματα: από την Ντόρα Μπακογιάννη στη ΝΔ μέχρι τον Γιώργο Σταθάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, περνώντας από ανεξάρτητους βουλευτές και ΔΗΜΑΡ. Με την κίνησή του για επίσπευση των διαδικασιών, ο Αντώνης Σαμαράς «έκαψε» προσωρινά ακριβώς αυτά τα σενάρια. Αν όμως η πρώτη ψηφοφορία έχει τα πενιχρά αποτελέσματα που προείπαμε, τότε τα σενάρια αυτά θα επανεμφανιστούν – υπάρχουν πολλά κέντρα και πολλοί «ενδιαφερόμενοι» στην Ελλάδα και το εξωτερικό που δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια να παρακολουθούν την αναπότρεπτη ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση.
Για ποια σενάρια μιλάμε; Συναινετική εκλογή Προέδρου (εννοείται με άλλο υποψήφιο), κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» που θα κλείσει το «πακέτο» των συμφωνιών με την τρόικα και θα ενεργοποιήσει τη συνταγματική αναθεώρηση, και εκλογές το φθινόπωρο. Ρητά ή και άρρητα, το σενάριο αυτό, στις όποιες παραλλαγές του, προϋποθέτει τον παραμερισμό του κ. Σαμαρά – για τον κ. Βενιζέλο τα πράγματα είναι πιο σύνθετα…
Διότι «συναινετικό» σενάριο με πρωθυπουργό τον Σαμαρά δεν έχει νόημα: θα ισοδυναμούσε με το να ενισχυθεί ο Σαμαράς περιβεβλημένος με το κύρος μιας ευρύτερης πολιτικής στήριξης. Αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν χρειαζόταν «τόση φασαρία», θα δινόταν αυτή η στήριξη με την εκλογή του Σταύρου Δήμα.
Ο Αντώνης Σαμαράς το γνωρίζει αυτό πολύ καλά. Ξέρει να… διαβάζει και σίγουρα δεν του διέφυγε το δημοσίευμα των New York Times που έγραφε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος στις εκλογές αλλά δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, τότε θα ξαναγίνουν εκλογές, και σ’ αυτές η ΝΔ θα πάει με επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη. (Ο κ. Σαμαράς τον τοποθέτησε υπουργό… διαθεσιμοτήτων και απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων για να τον «κάψει», αλλά…) Ξέρει πολύ καλά ότι υπάρχουν πολλοί, μέσα και έξω από τη ΝΔ, που θέλουν να τον βγάλουν στη σύνταξη…
Έτσι, αν η σημερινή ψηφοφορία δεν φέρει κάποια μείζονα θετική έκπληξη γι’ αυτόν, θα έχει το δύσκολο έργο να αποκρούσει και να «κάψει», για δεύτερη φορά το «μεταβατικό» σενάριο. Και η τακτική που επιλέγει γι’ αυτό το σκοπό, είναι… συναινετική: ναι στο μεταβατικό σενάριο αλλά με μένα πρωθυπουργό. Αφού εξαπέλυσε «πυρηνικές βόμβες» κατά τραπεζών και οικονομίας με τα ακραία κινδυνολογικά σενάρια, χθες με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ζητεί «χαμήλωμα των τόνων» και επιρρίπτει την ευθύνη στον… ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη πλευρά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πιο… άνετος με τα μεταβατικά σενάρια αφού ελπίζει βάσιμα ότι θα τον περιλαμβάνουν σε κάθε εκδοχή τους, δήλωσε, επίσης χθες, με νόημα:
«Δεν θα αφήσουμε και δεν θα αφήσω -μιλώ προσωπικά, ειδικότερα εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ αλλά και ως Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης- να χαθούν τα επιτεύγματα της χώρας και οι θυσίες του ελληνικού λαού. Και κυρίως δεν θα αφήσω αυτό να γίνει προεκλογικά, καθ’ οδόν προς τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας ή, αν αποτύχουμε, καθ’ οδόν προς τις (σ.σ. άμεσες) εκλογές».
Θα γίνει ο κ. Σαμαράς η Ιφιγένεια του πολιτικού συστήματος ώστε να φυσήξει ούριος άνεμος στα πανιά της συναινετικής μεταβατικής λύσης; Ή θα καταφέρει για δεύτερη φορά να κάψει το σενάριο; Ή μήπως θα καταφέρει να ανατρέψει όλα τα προγνωστικά και να βγει θριαμβευτής; Η Ιστορία συχνά φέρνει τα πολιτικά πρόσωπα μπροστά σε τέτοιες ακραίες εκδοχές της πολιτικής τους μοίρας, να μετεωρίζονται μεταξύ θριάμβου και καταστροφής.
Σε λίγες ώρες από τώρα, θα αρχίσουμε να παίρνουμε απαντήσεις…
