Ας υποθέσουμε πως υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Αποφασίζει την κατάργηση 51 ΔΟΥ μέσα από διαδικασίες συγχωνεύσεων και ενοποίησης, γεγονός που φέρνει αναστάτωση στους πολίτες καθώς εκτιμούν ότι θα ταλαιπωρηθούν πολύ.
Στο παράλληλο σύμπαν πάντα, δυναμική αντιπολίτευση κάνει η «Χρυσή Αυγή». Δεν αρκείται στον κοινοβουλευτικό έλεγχο και όταν έχει μια αντίθετη θέση σε μια κυβερνητική πολιτική, προτάσσει ως αντιπολιτευτικό αντίλογο την δοκιμασμένη συνταγή της κατάληψης. Φοράνε τα μπλουζάκια τους λοιπόν με την επωνυμία «Χρυσή Αυγή» και συμπαρίστανται στις καταλήψεις των ΔΟΥ. Προβεβλημένο στέλεχος της «Χρυσής Αυγής», ας πούμε ο Παναγιώταρος, αιτιολογεί την κίνηση αυτή λέγοντας πως περισσότερα έσοδα με λιγότερες εφορίες δεν πρόκειται να συγκεντρωθούν.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, κάτι πάει να πει για πρόγραμμα εξορθολογισμού και για τεχνολογίες που κάνουν μικρότερη την ανάγκη για τις κατά τόπους εφορίες. Τίποτα αυτοί. Δεν ακούνε κανένα επιχείρημα. Έχουν πάρει φόρα και προσπαθούν να αλιεύσουν «ψηφαλάκια» τόσο ανάμεσα στους υπαλλήλους που ξεβολεύονται όσο και ανάμεσα στους πολίτες που θέλουν τη δική τους ΔΟΥ.
Αλήθεια, τι θα κάνει, σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Θα ανεχτεί τις καταλήψεις, ρισκάροντας η «Χρυσή Αυγή» να παρακωλύει όποτε εκείνη το επιθυμεί την κρατική μηχανή ή θα στείλει τα ΜΑΤ; Θα επιβάλλει τη νομιμότητα ή θα αφήσει την τύχη των δημόσιων λειτουργιών βορά στις ορέξεις της ακροδεξιάς «πολιτικής ανυπακοής»; Με απλά λόγια θα χρησιμοποιήσει τη νόμιμη κρατική βία ή θα παραιτηθεί η κυβέρνηση από την ευθύνη που της ανέθεσε ο ελληνικός λαός;
Επειδή το παραπάνω φανταστικό σενάριο του «παράλληλου σύμπαντος» μπορεί κάποια στιγμή να μην απέχει και τόσο πολύ από την πραγματικότητα του οικείου σύμπαντος, καλό είναι τα ερωτήματα που τίθενται να απασχολήσουν αυτούς που πρέπει, για να προσαρμόσουν ανάλογα την πολιτική φιλοσοφία τους και τις καθημερινές πρακτικές τους.
