Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Παρακολουθούμε, τις τελευταίες μέρες, μία, άνευ προηγουμένου, προκλητική επέλαση διαρκείας του Τουρκικού πολεμικού ναυτικού, στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Από τότε που, με πρωτοβουλίες και του Μίκη Θεοδωράκη/ΣΠΙΘΑΣ (και όχι μόνο) έσπασε το εμπάργκο της πληροφόρησης του λαού, για την ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου και πετρελαίων στην (μέχρι σήμερα αχαρτογράφητη !!!) Ελληνική ΑΟΖ, “διέρρευσε” πως η “άνωθεν” εντολή (και η, παγίως, αναντίρρητη Ελληνική αποδοχή των άνωθεν εντολών) είναι η μοιρασιά του Ελληνικού μεριδίου αυτού του πλούτου (μετά το ποσοστό της εταιρείας εξόρυξης), κατά 50/50 μέ την Τουρκία !!!
Με τον τρόπο αυτόν, οι ΗΠΑ (με το αζημίωτο γι’ αυτές) προτίθενται, προφανώς, να ανταμείψουν την Τουρκία για τις “υπηρεσίες και παροχές” που της ζητούν για τα Αμερικανικά συμφέροντα, όπως αυτά διαμορφώνονται στην περιοχή.
Είναι, εξ’ άλλου, γνωστό, πως τα “αφεντικά” ποτέ δεν πληρώνουν με δικά τους λεφτά τις επιλογές τους. Καλά να είναι οι πρόθυμοι υποτελείς….
Όμως, όπως ο καθ’ ένας καταλαβαίνει, καμία Ελληνική κυβέρνηση, δεν θα μπορούσε να καλέσει μίαν ωραία πρωία την Τουρκία να υπογράψει την παραλαβή ενός Ελληνικού θησαυρού τον οποίον αυτή (η Τουρκία) δεν διεκδικεί…
Θα πρέπει, λοιπόν, να τον διεκδικήσει!!
Αυτό γίνεται τώρα. Η Τουρκία, διεκδικεί αυτό που δεν της ανήκει, αλλά της έχει υποσχεθεί !!!. Έτσι πρέπει να κάνει, και το κάνει.
Ίσως χρειαστεί να πέσουν και μερικές κανονιές, για να γίνει πιο αληθοφανές το στημένο θέατρο της προαποφασισμένης απώλειας του Ελληνικού θησαυρού.
Μερικοί κανονιοβολισμοί, ίσως και η βύθιση ενός-δύο πλοίων, μία αποβατική επιχείρηση σε μικρό Ελληνικό νησάκι και ο θάνατος ενός αριθμού ενόπλων παιδιών μας, θα διευκολύνουν τη λήψη μίας “εθνικής” απόφασης, (παρμένης μάλιστα και με κοινή “εθνική συναίνεση” κυβέρνησης / αντιπολίτευσης) “για την αποφυγή ενός καταστροφικού πολέμου με τους Τούρκους”.
Το αντίτιμο της “ειρήνης” (που η κοινωνία θα δεχτεί όπως θα της σερβιριστεί το όλο θέμα, από την – δοκιμασμένης αποτελεσματικότητας – προπαγάνδα) θα είναι το μισό του εθνικού μας πλούτου. “Τί είχαμε τί χάσαμε” (!!!) θα ισχυρισθεί η πραπαγάνδα… “Θα βγούμε και κερδισμένοι, “πετρελαιάδες” πλέον, από εκεί που δεν είχαμε τίποτε απολύτως, ή από εκεί που μπορούσε να τα χάσουμε όλα, από τον φοβερό και τρομερό Τούρκο” !!!!
Η πολιτική ηγεσία μας, πάλι μας έσωσε !!! Ζήτω η Δημοκρατία που αναδεικνύει τέτοιους ηγέτες !!! “ – Ευχαριστούμε τους Αμερικάνους που διαμεσολάβησαν και επετεύχθη ειρήνη”!!!…..
Αυτό είναι το σενάριο απώλειας τεράστιου εθνικού μας πλούτου, ικανού να κάνει την Ελληνική κοινωνία, πρότυπο ευημερίας !!..
Το άλλο σενάριο, για την προστασία του εθνικού μας πλούτου από τις αρπακτικές διαθέσεις Τούρκων και Αμερικάνων, είναι η πρόσκληση προς τη Ρωσσία για συμφωνία συνεκμετάλλευσης φυσικού αερίου και πετρελαίων που βρίσκονται στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, χωρίς το βάρος του “υποχρεωτικού συνεταίρου” στην περιουσία μας, Τούρκο.
Επειδή μία τέτοια επιλογή είναι εξαιρετικά σοβαρή, διότι ανατρέπει την κρατούσα Γεω-στρατιωτική ισορροπία στην Αν. Μεσόγειο, δεν μπορεί να επιχειρηθεί, παρά μόνο μετά την σοβαρή εκτίμηση (κυρίως) δύο βασικών παραγόντων:
την βεβαιωμένη στάση των “Δυτικών”, απέναντι στα Ελληνικά συμφέροντα και
την σωστή αποτίμηση της αξίας (για την Ελλάδα) του διακυβεύματος της επιχειρούμενης αυτής ανατροπής (τόσο σε υλικές αξίες όσο και σε άϋλες).
Υλικές αξίες είναι η αξία των υδρογονανθράκων που θα χαθεί για την Ελληνική κοινωνία, παραδιδόμενη στους Τούρκους, με τη μεσολάβηση των Αμερικάνων.
Άϋλες αξίες, είναι η εθνική Ανεξαρτησία, η Εθνική υπερηφάνεια, ο αυτοσεβασμός, η αξιοπιστία της Χώρας που σέβεται το “ειδικό ιστορικό βάρος” της.
Με τις σκέψεις αυτές, μία απόφαση για ανατροπή της δεδομένης θέσης μας ως υποτακτικών της “Μεγάλης Δύναμης”, θα μπορεί (ή και θά πρέπει) να γίνει, μόνο μετά την διαπίστωση ότι (εκ μέρους τής “Μεγάλης Δύναμης”) είναι ανεκλήτως αποφασισμένη η αρπαγή του εθνικού μας πλούτου, υπέρ “άλλων” συμφερόντων.
Επειδή τέτοια ερωτήματα δεν τίθενται ευθέως στη διπλωματία (δηλαδή δεν μπορούμε να ρωτήσουμε: “Θέλετε ή όχι, να αρπάξετε τον εθνικό μας πλούτο;”) οι διαπιστώσεις γίνονται από τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα.
Έτσι, όταν π.χ, ο Τούρκος σού έχει χώσει μία πρώτη μαχαιριά (αλωνίζει επί μέρες μέσα στην ΑΟΖ σου) και ετοιμάζεται να σου καταφέρει μία δεύτερη, ισχυρότερη (δεν κρύβει ότι ετοιμάζεται να εγκαταστήσει εξέδρα γεώτρησης) και ο διαιτητής (ΗΠΑ /ΝΑΤΟ) , αντί να σφυρίξει αμέσως πέναλτυ (και να στείλει τις κανονιοφόρους του να εκδιώξουν τον καταπατητή) δείχνει “να συνεχιστεί το παιχνίδι”, συστήνοντας στον θύτη και στο θύμα του μαχαιρώματος “ψυχραιμία”, δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος τις προθέσεις του για το αποτέλεσμα του αγώνα, αφού η ψυχραιμία ευνοεί αναφανδόν τον ήδη επιτεθέντα μαχαιροβγάλτη, που ήδη “έχει βάλει γκόλ” και είναι (προς στιγμήν) νικητής….
Με τα δεδομένα αυτά, βλέπω να εκτυλίσσεται απρόσκοπτα το σενάριο απώλειας μεγάλου Εθνικού πλούτου μας, μαζί με την απώλεια κάθε ίχνους Εθνικής υπερηφάνειας, ιστορικής συνέχειας, αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού της Ελληνικής κοινωνίας.
Σ’ αυτό, εξ άλλου, συνηγορεί και το βεβαρυμένο ιστορικό του πολιτικού προσωπικού που χειρίζεται τις εθνικές υποθέσεις στην παρούσα συγκυρία. Αυτοί που βαρύνονται με την απώλεια της Αυτοδιάθεσης της Χώρας και (σαν άφταστοι απατεώνες που πουλανε “μαμούνι γι’ αστακό”) την παρουσιάζουν ως “παροχή σωτήριας βοήθειας”, είναι φύσει αδύνατον να ενεργήσουν διαφορετικά. Θα κάνουν ακριβώς το ίδιο.
Το ερώτημα είναι: Τί θα κάνει ο Λαός;
Φοβούμαι πως θα κάνει κι αυτός, το ίδιο που κάνει ως τώρα: “Θα την φάει και θα κάτσει”.
Εκτός κι αν ο ευνουχισμός του, δεν είναι, ακόμη, τέλειος…… και υπάρχει μία ανάμνηση ανδρισμού … έστω των προγόνων …
