Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Με την διαπραγμάτευση να βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και τίποτα ακόμη να μην είναι σίγουρο, η Κυβέρνηση θα κληθεί να επιλέξει αργά η γρήγορα τις μελλοντικές κινήσεις της προκειμένου να μην επαναληφθούν τα τραγικά γεγονότα του περασμένου έτους.
Αυτό βέβαια δεν θα είναι καθόλου εύκολο, καθώς η διαπραγμάτευση έχει αρχίσει να μπαίνει στην πιο κρίσιμη καμπή της πορείας της, μιας πορείας που από την αρχή φαίνεται να αντιμετώπιζε ουσιαστικά και δομικά προβλήματα που, δυστυχώς, αγνοήθηκαν με επιδεικτικό τρόπο και από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές.
Όμως, σε μια τόσο δύσκολη και ιδιαίτερα κομβική περίοδο για την Ελλάδα και το τρέχων δημοσιονομικό της πρόγραμμα, η αποτίμηση θα πρέπει να γίνει στο τέλος με καθαρό μυαλό, σύνεση και φυσικά βάσιμη επιχειρηματολογία προκειμένου να καθοριστεί τi πήγε σωστά και που υπήρξαν σοβαρά λάθη.
Μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου στο οποίο θα κριθούν η κυβέρνηση, οι πολίτες και κατ’ επέκταση οι επιλεγόμενες πολιτικές που ακολουθήθηκαν θεωρώ πως θα πρέπει να υπολογίσουμε με μεγάλη σοβαρότητα και ιδιαίτερα προσεκτική μελέτη τα σενάρια και τις επιλογές που βρίσκονται αυτήν την στιγμή στο τραπέζι.
Αρχικά, υπάρχει το αισιόδοξο σενάριο το οποίο, κατά την προσωπική μου άποψη, και μακάρι να διαψευσθώ, δεν θεωρώ ότι συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες επιτυχίας. Παρόλα ταύτα, η Κυβέρνηση πρακτικά θεωρεί πως η διαπραγμάτευση και το όποιο πλαίσιο συμφωνίας υπάρξει στο λεγόμενο staff level agreement θα γίνει έως το Εurogroup της 20ης Μαρτίου.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το ρεαλιστικό σενάριο, ένα σενάριο στη βάση του οποίου θεωρητικά φαίνεται πως υπάρχουν περισσότερες επιλογές και κινήσεις από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στην διαπραγμάτευση. Αυτό, με απλά λόγια, χαρακτηρίζεται από τέσσερα πολύ σημαντικά στοιχεία-κλειδιά που αναμένεται να λύσουν τον γόρδιο δεσμό του ελληνικού δημοσιονομικού προγράμματος και που συνοπτικά είναι τα εξής:
– Ολοκλήρωση β΄αξιολόγησης έως το Εurogroup της 7ης Απριλίου.
– Μετέπειτα συνεδρίαση της Ε.Κ.Τ., στην οποία να μην περιμένουμε καινούργιες εξελίξεις, καθώς θα πρέπει να έχει ‘’κλείσει’’ η συμμετοχή του Δ.Ν.Τ. στο πρόγραμμα, πράγμα που κατά πάσα περίπτωση, εάν πάνε όλα καλά, θα συμβεί στις 22 Μαΐου.
– Την ίδια περίοδο χρονικά, στις 22 Μαΐου, θα έχουμε και τις πρώτες αποφάσεις για το Χρέος και το μεσοπρόθεσμο.
– Ενώ, τέλος, η λεγόμενη ποσοτική χαλάρωση θα έρθει στις 7 Ιουνίου.
Πάμε να δούμε, όμως, και το τελευταίο σενάριο το οποίο είναι και το πιο ανησυχητικό και περιλαμβάνει τα εξής:
– Διαπραγμάτευση μέχρι τον Μάιο-Ιούνιο-Ιούλιο
– Κατά πάσα περίπτωση αποχώρηση του Δ.Ν.Τ.
– Ανοίγει ο δρόμος για το Τέταρτο Μνημόνιο, με τον ΕSM να αναλαμβάνει εποπτικό-ηγεμονικό ρόλο.
– Μεγάλες πιθανότητες να εξεταστεί το πρόγραμμα της Ελλάδας μετά τις γερμανικές εκλογές, δηλαδή χρονικά γύρω στον Νοέμβριο.
Όπως καταλαβαίνει κάποιος, βρισκόμαστε σε ένα σημείο τομής με ιδιαίτερα κομβική σημασία για το μέλλον της χώρας και η Κυβέρνηση θα πρέπει να επιδείξει την δέουσα σημασία και να κλείσει την αξιολόγηση το γρηγορότερο δυνατόν, καθώς τυχόν καθυστερήσεις, διαμάχες και εντάσεις με ‘’κοινωνικοταξικές ιδεολογικές συγκρούσεις’’ θα έχουν τρομακτικά και επικίνδυνα αποτελέσματα για την χώρα σε μια περίοδο που το κλίμα δεν είναι και το καλύτερο.
