H ΔΕΘ υπήρξε διαχρονικά το βήμα όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός εξήγγειλε παροχές και για αυτό είχε πάντα ένα λίαν εορταστικό χαρακτήρα, ο οποίος ενίοτε εκφραζόταν και στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης της συμπρωτεύουσας. Βλέπετε, οι αρχές του Σεπτέμβρη σηματοδοτούν πάντα την αφετηρία μιας νέας σεζόν και γινόταν προσπάθεια από το πολιτικό σύστημα να δώσει ένα τόνο αισιοδοξίας για την πορεία των πραγμάτων.
Ο Σαμαράς πέρυσι προτίμησε να μην ανέβει στη ΔΕΘ, διότι δεν είχε τίποτα να εξαγγείλει. Φέτος αποφάσισε διαφορετικά. Ανέβηκε, μίλησε και εμφανίστηκε ως αισιόδοξος πρωθυπουργός μιας αισιόδοξης χώρας. Από κοντά και ο συγκυβερνών Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος υποστήριξε πως έχουμε διανύσει τα 4/5 της δύσκολης διαδρομής και μας έμεινε η «ουρά».
Τι μας είπε λοιπόν ο κ. Σαμαράς; Μας είπε ότι ήρθε το τέλος της εποχής των μνημονίων. Με δεδομένο ότι τα μνημόνια μπήκαν στη ζωή μας αφότου η χώρα αδυνατούσε να δανειστεί απευθείας από τις αγορές για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, το λογικό θα ήταν να μας πει και πότε θα ξαναβγούμε στις αγορές. Αλλά δεν μας το είπε… Διότι αυτό δεν διαφαίνεται από πουθενά ως ορθολογική πρόβλεψη.
Αντίθετα έκανε ένα νοητικό άλμα, συνδέοντας το τέλος των μνημονίων με την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως «αγοράζουμε» την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος χωρίς να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με το «πως» ( διότι στην πραγματικότητα αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι το κράτος ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του με το «σταγονόμετρο», στεγνώνει την αγορά, περικόπτει διαρκώς το ΠΔΕ και πάει λέγοντας…), πάλι δεν μας εξήγησε πως θα ανταποκριθεί η χώρα στις υποχρεώσεις της. Διότι πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει να μπορεί το κράτος να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Ας υποθέσουμε πως μέχρις εκεί καλά. Με το χρέος τι θα γίνει; Θα μας το χαρίσουν; Θα μας το κουρέψουν; Θα μας το επιμηκύνουν;
Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας περί όλων αυτών λένε διάφορα μισόλογα. Λένε «να κάνουμε τα μαθήματά μας», προκειμένου να συμβεί αυτό που περιέγραψε η Μέρκελ στη “Bild”, δηλαδή μέχρι το 2022 το χρέος να έχει πάει στο 110% του ΑΕΠ. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει μνημόνια μέχρι το 2022, ό,τι και να λέει σήμερα ο Σαμαράς ο οποίος δεν θέλει να χαλάσει την «ωραία ατμόσφαιρα» των γερμανικών εκλογών.
Το «τέλος στα μνημόνια» συνεπώς δεν μπορούμε να το πάρουμε τοις μετρητοίς καθώς ο πρωθυπουργός δεν μπαίνει στο κόπο να μας εξηγήσει πως ακριβώς θα το πετύχει. Άρχισε να μοιάζει λίγο στον Τσίπρα επ’ αυτού. Κάνει μια δήλωση που μοιάζει μάλλον με ευχή παρά με μια ρεαλιστική πορεία. Ωστόσο το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα έδωσε στον πρωθυπουργό την ευκαιρία να «κλείσει» το μάτι σε συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες.
Δηλώνοντας πως από το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος θα ενισχυθούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι ένστολοι, στην ουσία απευθύνεται σε δυο ακροατήρια που έχουν ειδικό εκλογικό βάρος για τη ΝΔ. Οι μεν συνταξιούχοι εμφανίζονται σε όλες τις δημοσκοπήσεις να είναι αυτοί που παρέχουν ακόμη ψήφο ανοχής προς τη ΝΔ και σε αυτούς οφείλεται το γεγονός πως δείχνει να αντέχει δημοσκοπικά ενώ οι ένστολοι είναι μια μεγάλη παραδοσιακή δεξαμενή ψηφοφόρων της δεξιάς, στην οποία όμως έχει αρχίσει να αποκτά μεγάλη πρόσβαση η «Χρυσή Αυγή».
Το να βγαίνει λοιπόν ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ και να διακηρύσσει το τέλος των μνημονίων και την αρχή της αποκατάστασης αδικιών σε βάρος συνταξιούχων και ενστόλων, ένα και μόνο πράγμα μπορεί να σημαίνει: Εκλογές! Είτε μέσα στο φθινόπωρο (αν στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ αρχίσουν να πληθαίνουν επικίνδυνα οι ανταρσίες) είτε τον ερχόμενο Μάιο, μαζί με τις ευρωεκλογές για να μας έρθουν και φθηνότερα.
ΥΓ: Η έλλειψη ενός ρεαλιστικού σχεδίου εξόδου από την ύφεση (άρα και τα μνημόνια) είναι και ο μοναδικός λόγος επενδυτικής άπνοιας που παρατηρείται στη χώρα. Όταν έχουν γίνει όλες κι όλες τέσσερις επενδύσεις άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, όπως αποκάλυψε πριν μερικές μέρες ο Νικήτας Κακλαμάνης, τότε απλά «δουλευόμαστε» μεταξύ μας.
