Θεσσαλονίκη, Τούμπα, 2012.
Σεβασμός στην ιστορία του γηπέδου, απείραχτο εδώ και δεκαετίες. Μην το βελτιώσουμε και χαλάσουμε τις μνήμες του Κούδα, του Σαράφη, προς Θεού.
Παραδοσιακό ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, σεβασμός στην ιστορία αυτών των αναμετρήσεων. Υβριστικά συνθήματα για ποδοσφαιριστές, φανατισμός, επεισόδια. Όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες, με ευλάβεια, με συνέπεια από γενιά σε γενιά…
Αστυνομία και οπαδοί ήρθαν πάλι «πολύ κοντά». Σεβασμός στην παράδοση της ανταλλαγής «προϊόντων». «Να σας προσφέρουμε μια μολότοφ;»… «Πάρτε ένα δακρυγόνο…»
Αγωνιστική ποιότητα…συναρπαστική. Σεβασμός στο ποδοσφαιρικό θέαμα. Ο ΠΑΟΚ έκανε σε όλο το ματς…μία φάση και έβαλε το γκολ της ισοφάρισης. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, αλλά όχι και καλός. Ούτε καν υποφερτός στο μεγαλύτερο διάστημα του ντέρμπι.
Και για το τέλος, ό,τι ακριβώς άξιζε σ΄αυτή την ποδοσφαιρική παράσταση. Κλάμα, συγκίνηση, δάκρυα, χαρτομάντηλα…
Επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, στο χώρο των συνεντεύξεων, εντός του γηπέδου, όχι κάπου πιο μακριά…Προσπαθούσαν πρώτα να αναπνεύσουν από τα χημικά και τις…αναθυμιάσεις και στη συνέχεια να κάνουν δηλώσεις σε, επίσης ασθμαίνοντες, δημοσιογράφους.
Έτσι είναι, όμως. Δεν μπορεί όλες οι ταινίες να έχουν…happy end. Στον αγγελικά πλασμένο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπου όλα λειτουργούν στην…εντέλεια, πολιτισμένα και σύγχρονα, συμβαίνουν και αναποδιές.
Μην τα θέλουμε όλα δικά μας!
