Η αλήθεια είναι πως η «καρέκλα» του κυβερνητικού εκπροσώπου υπήρξε διαχρονικά ηλεκτρική. Είναι αυτός που έχει καθημερινά την ευκαιρία να «μπαίνει» στα σπίτια και ως εκ τούτου είναι και ο πρώτος που ακούει το «βρε άι στα τσακίδια», για να χρησιμοποιήσω την πιο ευγενική από τις εκφράσεις που ακούγονται σε αυτές τις περιπτώσεις. Γι αυτό άλλωστε είναι μακρά και η λίστα αυτών που «κάηκαν» από τη θητεία τους στη συγκεκριμένη θέση.
Ως επικοινωνιολόγος οφείλω να πω με ειλικρίνεια πως την επιλογή του Σίμου Κεδίκογλου για τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου, εξ αρχής δεν την κατάλαβα. Σε αντίθεση με την εκρηκτική προσωπικότητα του πατέρα του και επί χρόνια βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Κεδίκογλου, ο Σίμος ήταν ένα παιδί «χαμηλών τόνων». Έκανε μια μάλλον «αθόρυβη» καριέρα στο πολιτικό ρεπορτάζ μαζί με λίγη τηλεόραση κι όταν ο μπαμπάς «τα πήρε στο κρανίο» με το ΠΑΣΟΚ, ο Σίμος εξασφάλισε μια θέση στη βουλευτική λίστα της ΝΔ. Η πρώτη σκέψη που μπορούσε να κάνει κανείς είναι ότι η επιλογή του Σαμαρά είχε να κάνει με αυτή ακριβώς την «ηπιότητα» ενός καλού παιδιού που δεν έχει φθαρεί, δεν έχει κόντρες και εν πάση περιπτώσει μπορεί να διατηρεί καλές σχέσεις με το δημοσιογραφικό «σινάφι».
Ωστόσο μετά από μια εύλογη περίοδο χάριτος αρχίζουν να βγαίνουν κάποια συμπεράσματα. Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι ο εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης που έχει ως αποστολή τη σωτηρία της χώρας και αναγκάζεται να λάβει τα σκληρότερα μέτρα της τελευταίας τριετίας, δεν μπορεί να μιλάει λες και πίνει καφέ με τους φίλους του στο Gaspar στο Ψυχικό. Υπάρχει ένα μόνιμο «χάσμα» ανάμεσα στη σοβαρότητα των όσων λέει και του τρόπου που τα λέει. Ο τρόπος αυτός στην καλύτερη περίπτωση έχει να κάνει με αμηχανία και στη χειρότερη με αδιαφορία ή τεμπελιά. Αυτό δημιουργεί αυτομάτως ένα σοβαρό έλλειμμα πειθούς που είναι και η βασική αποστολή ενός κυβερνητικού εκπροσώπου.
Για παράδειγμα άκουγα σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο ένα ηχητικό απόσπασμα της χθεσινής του δήλωσης. Ο Σίμος Κεδίκογλου ήθελε να πείσει πως «οι αποφάσεις είναι δύσκολες, τα μέτρα είναι οδυνηρά αλλά είναι τα τελευταία». Η εκφραστικότητά του ήταν τέτοια που κανείς δεν πιστεύει πως κατανοεί ο ίδιος προσωπικά πόσο οδυνηρά είναι τα μέτρα, αφού το έλεγε με μια συμβατική απάθεια λες κι έκλεινε ραντεβού στο κουρέα του. Όπως επίσης κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως είναι τα τελευταία, αφού η λέξη βγήκε από το στόμα του με τον ίδιο ψεύτικο τόνο που λέει ένας βαριεστημένος άντρας το «κι εγώ», όταν η καλή του λέει «σ’ αγαπώ».
Δεν έχω τίποτα με τον Σίμο Κεδίκογλου. Ίσα – ίσα τον συμπαθώ. Για να τέλειωσε η δική μου υπομονή, σημαίνει πως έχει τελειώσει κι όλων των υπολοίπων. Λέω λοιπόν πολύ καθαρά πως το στυλ του κ. Κεδίκογλου ορίζεται από το «τρίγωνο»: αδιαφορία, τεμπελιά και έλλειψη γνώσης. Στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τις διακόσιες συνηθισμένες λέξεις που χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι για την κρίση. Χρειάζονται γνώσεις οικονομίας. Θα μου πείτε κάθε κυβερνητικός εκπρόσωπος πρέπει να γίνει και οικονομολόγος; Όχι, αλλά σίγουρα πρέπει να πάψει να είναι δημοσιογράφος. Η σημερινή συγκυρία απαιτεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να ξέρει για ποια πράγματα μιλάει. Η σημερινή συγκυρία απαιτεί επίσης από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο πολλά περισσότερα από το σύνηθες «στεγνό μήνυμα» προηγούμενων περιόδων, όταν μάλιστα δεν έχεις σήμερα έναν χαρισματικό, αλλά έναν «στεγνό» πρωθυπουργό.
Έχω μια ιδιότητα που λίγοι γνωρίζουν. Πριν τις σπουδές μου στην επικοινωνία στις ΗΠΑ, αποφοίτησα από Παιδαγωγική Ακαδημία. Ως δάσκαλος λοιπόν τον αδιάβαστο τον αναγνωρίζω από χιλιόμετρα. Ο κ. Κεδίκογλου είναι μονίμως αδιάβαστος.
Συμπερασματικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έχει δυο επιλογές. Ή να στρώσει τον κώλο του στο διάβασμα και στη δουλειά για να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος για τις απαιτήσεις της θέσης του ή να εκμεταλλευτεί τον επικείμενο ανασχηματισμό μετά την ψήφιση των μέτρων και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
ΥΓ1: Καλά οι διάφοροι παρατρεχάμενοι «φωστήρες» στο Μαξίμου δεν βλέπουν και δεν ακούνε ή είναι τόσο στενόμυαλοι; Γιατί δεν οργανώνουν εντατικά εκπαιδευτικά σεμινάρια για τον εκπρόσωπο; Αν φοβούνται να του πουν πως θέλει συστηματική εκπαίδευση στα οικονομικά και πολύ δουλειά στην επικοινωνία, τουλάχιστον ας του δείξουν το σημερινό μου άρθρο .
ΥΓ2: Είμαι πολύ περίεργος να δω briefing του Κεδίκογλου σε ξένα μέσα. Διότι τα «αγγλικά Τσίπρα» είναι ό,τι χειρότερο για την εικόνα της χώρας.
