Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Κιθαρίστας ή ντράμερ; Δεξιά ή Κέντρο; Κυριάκος ή Άδωνις; Αυτή μοιάζει να είναι η συζήτηση, στην οποία αναλώνονται οι νεοδημοκράτες τις τελευταίες μέρες με αφορμή τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΝΔ από τη Χίο αναφορικά με τους κομμουνιστές.
«Όταν το έλεγα αυτό έπεφταν όλοι να με φάνε, μου έκαιγαν το βιβλιοπωλείο, μου έβαζαν βόμβες. Εδώ στην Ελλάδα, έχει δημιουργηθεί μία τεράστια ιστορική παρεξήγηση. Πουθενά στον κόσμο η αριστερά, η κομμουνιστική αριστερά, δεν έχει ταιριάξει με τη δημοκρατία. Η κομμουνιστική αριστερά όπου κυβέρνησε, κυβέρνησε με ολοκληρωτισμό. Στην Ελλάδα όμως κυρίως λόγω του εμφυλίου και μετά λόγω της χούντας δημιουργήθηκε αυτό που ονομάζουμε ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς», ανέφερε ο κ. Γεωργιάδης, ενώ λίγο μετά έσπευσε να διασαφηνίσει τις δηλώσεις του, λέγοντας πως προφανώς και δεν εννοεί πως πρέπει να φυλακίζονται οι κομμουνιστές, ενώ διαχώρησε και το ΚΚΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προς απάντηση του κ. Γεωργιάδη ήρθε ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Γιώργος Κουμουτσάκος, ο οποίος είπε πως επρόκειτο για μια «λάθος δήλωση» και αντίστοιχη ήταν η άποψη και στα υψηλά κλιμάκια του κόμματος, μιας και η αρχική δήλωση Γεωργιάδη ήταν απολύτως ανοιχτή σε κάθε (παρ)ερμηνεία.
Και κάπου εκεί χάθηκε το μέτρο: εκατοντάδες υποστηρικτές του Άδωνι Γεωργιάδη ξεκίνησαν επιθέσεις τόσο εναντίον του Γιώργου Κουμουτσάκου όσο και εναντίον της στρατηγικής της ΝΔ, στην οποία πολλάκις καταλογίζουν soft αντιμετώπιση της κυβέρνησης. Οι απόψεις του Άδωνι Γεωργιάδη δεν είναι άγνωστες. Είναι, δηλαδή, γνωστό πως πιστεύει πως η αριστερή ιδεολογία έχει ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, ενώ η αντιπολιτευτική του προσέγγιση ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δομική. Την ίδια άποψη έχουν προφανώς και αρκετοί υποστηρικτές της ΝΔ και μάλιστα αρκετοί που είναι αρκετά δραστήριοι στα social media.
Πολιτική μόνο με social media όμως δεν γίνεται. Και η αλήθεια είναι πως τα σύγχρονα κόμματα, όπως πολύ σωστά μου έγραψε ένας φίλος στο facebook, είναι πλέον «συμμαχίες με ελάχιστο κοινό παρανομαστή». Και, όπως είναι αναμενόμενο, το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα πρέπει να το δίνει ο εκάστοτε επικεφαλής, πλην όμως να εντάσσονται στην κομματική μηχανή και στελέχη που ενδεχομένως να μην εκφράζονται 100% από αυτό. Έτσι λειτουργούν παντού τα μεγάλα πολιτικά κόμματα και δεν καθόλου κακό για την εσωκομματική τους λειτουργία να υπάρχει πλουραλισμός απόψεων, αρκεί να υπάρχει κεντρική γραμμή.
Για τη ΝΔ, το ζήτημα του ιδεολογικού στίγματος δεν είναι πρωτεύον. Με άλλα λόγια, δεν θα κριθεί η ψήφος ενός ανθρώπου που δεν ξέρει πώς να πληρώσει τον ΟΑΕΕ του, από το αν η ΝΔ κάνει τα στραβά μάτια στους κομμουνιστές ή αν τους παίρνει στο (λεκτικό ή πολιτικό) κατόπι. Η ΝΔ, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και γενικώς κάθε κόμμα και ιδίως τα μεγάλα, πρέπει να πείσει πως διαθέτει όχι απλά σοβαρό αφήγημα, αλλά την αξιοπιστία να κάνει μεταρρυθμίσεις και να κάνει τους πολίτες να ζουν καλύτερα. Οι ιδεολογικές αντιφάσεις θα υπάρχουν, ενδεχομένως σε συνθήκες κρίσης να λειτουργήσουν ως διαιρετική τομή, πάντως, με το κόμμα να προηγείται στις δημοσκοπήσεις με σαφήνεια, η όλη συζήτηση είναι τελείως εκτός τόπου και χρόνου.
Γενικώς, το ζήτημα είναι ορισμένοι να σταματήσουν να παίζουν με το facebook και το twitter και να ασχοληθούν με την πολιτική και την παραγωγή προτάσεων. Και αυτό δεν το λέω ούτε για τον Άδωνι Γεωργιάδη ούτε για τον Γιώργο Κουμουτσάκο. Για ορισμένους άλλους το λέω, οι οποίοι μπροστά στο βωμό της «ιδεολογικής καθαρότητας» και της προσπάθειας να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, χάνουν σιγά-σιγά το μέτρο.
Και, μιας και χθες στο twitter έγινε των… hashtags, με αρκετούς να βγάζουν το #Κουμουνδουράκος για τον Γιώργο Κουμουτσάκο (δηλαδή, αν είναι ποτέ δυνατόν!), έχω να προτείνω κι εγώ ένα. #Σοβαρευτείτε!
