Το φως δημοσιότητας βλέπουν πτυχές της δολοφονίας του αρχηγού των οργανωμένων οπαδών της Ίντερ, Βιτόριο Μποϊόκι το περασμένο Σάββατο στο Μιλάνο, καθώς όπως αποκαλύπτει η ιταλική εφημερίδα «Coriere Della Sera» ο Μποϊόκι ήταν κάτω από το «μικροσκόπιο» των ιταλικών διωκτικών αρχών για μια σειρά από αδικήματα, μεταξύ των οποίων και εκβιασμοί σε στελέχη της Ίντερ! Αποκορύφωμα ήταν η μεταγραφή του Young το 2020 που εκνεύρισε τον Μποϊόκι, καθώς έγινε χωρίς την «έγκρισή» του.
Όπως αποκαλύπτει η ιταλική εφημερίδα στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε τότε ο Βιτόριο Μποϊόκι με τον τότε προπονητή της Ίντερ είπε απειλητικά: «Τώρα ας αλλάξουμε τακτική, τώρα θα πάρουμε τα πράγματα στον έλεγχό μας με το ζόρι και μετά ας δούμε τι θα γίνει», φώναξε στο τηλέφωνο ο Vittorio Boiocchi, το «υπεραφεντικό» που δολοφονήθηκε σε μια γειτονιά του Μιλάνο.
Ο Μποϊόκι ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο για τα πάντα στην Ίντερ, ακόμη και για τους χρόνους άφιξης των μεταγραφών. Οι σχέσεις του με την Ίντερ ήταν πάντα δύσκολες, συχνά τεταμένες μεταξύ των Ultras και του συλλόγου.
Κατέληξε ο Μποϊόκι στο στόχαστρο του Ντίγκο και στη συνέχεια της εισαγγελίας του Μιλάνου, η οποία μετά τις υποθέσεις των βασικών εκπροσώπων των Ultras (συμπεριλαμβανομένου του Boiocchi) ερεύνησε – όπως αποδείχθηκε – τέσσερα στελέχη της Inter, προσπαθώντας να στοιχειοθετήσει μάλιστα το έγκλημα της συνωμοσίας εις βάρος των οικονομικών του συλλόγου.
Αποκαλυπτόταν σιγά σιγά ότι υπήρχε κάποια μορφή συνεργασίας για να ευνοηθούν οι επικεφαλής των οργανωμένων παρέχοντάς τους εισιτήρια με έκπτωση ή αφήνοντάς τους να εισέλθουν δωρεάν στο γήπεδο ή επιτρέποντας το εμπόριο εμπορευμάτων.
Στην πραγματικότητα, για τα τέσσερα στελέχη, ο ίδιος εισαγγελέας του Μιλάνου Λεονάρντο Λέστι ζήτησε την απαλλαγή από τον Ιούνιο του 2021, που έγινε δεκτή τον Οκτώβριο του ίδιου έτους από τον δικαστή προκαταρκτικών ερευνών Guido Salvini, ο οποίος συμφωνεί στο συμπέρασμα ότι οι τέσσερις «ήταν πράγματι θύματα της απειλητικής και εκβιαστικής συμπεριφοράς των αρχηγών των φιλάθλων».
Το πολύ – όπως γράφει ο εισαγγελέας στην αίτηση κατάθεσης – «μια ελαχιστοποίηση ενός προβλήματος που εδώ και χρόνια ταλαιπωρεί τις ομάδες που πιέζονται από ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται οπαδοί / ultras, αλλά που ασκούν πραγματική εξουσία για ουσιαστικά προσωπικούς σκοπούς εκβιασμού κατά στελεχών. Οι οποίοι βρίσκονται σε πολύ άβολη κατάσταση».
Ένας μάνατζερ, γράφει ακόμη ο εισαγγελέας, ανέφερε ότι «υπόκειτο στην ψυχολογική πίεση που προέρχεται από το εγκληματικό προφίλ ορισμένων εκπροσώπων, ιδιαίτερα του Boiocchi» και φοβόταν «ότι η αποτυχία ικανοποίησης των αιτημάτων τους θα μπορούσε να επιφέρει άσχημη συμπεριφορά όπως προσβλητικά συνθήματα, ρίψεις νομισμάτων, ανάφλεξη καπνογόνων κατά τη διάρκεια των αγώνων, επιβλαβής για την ομάδα και το ποδόσφαιρο».
Στο υπόμνημα υπεράσπισης που συντάχθηκε από τον αείμνηστο δικηγόρο Francesco Arata και τον συνάδελφό του Leonardo Cammarata, μπορούμε να αντιληφθούμε την πλήρη επίγνωση της δυσκολίας του έργου: «Ο σύλλογος έχει δημιουργήσει τη σχέση του με τους οπαδούς υπό την αυστηρή τήρηση των κανόνων», αναφέρει ένας από τους προπονητές. Και συνεχίζει: «Κάτι περισσότερο από το να λέω όχι σε όλους, δεν ξέρω τι να κάνω πια».
Αλλά οι πιέσεις των οργανωμένων είναι αφόρητες. Εστιάζουν πάνω απ’ όλα στην πώληση εισιτηρίων (“τα οποία στη συνέχεια μεταπωλούνταν εν μέρει σε υψηλότερες τιμές με ένα είδος” scalper “), στην οργάνωση εκδρομών και στις εισόδους στο γήπεδο. Όπως συνέβη όταν ένα ultra boss (χτύπημα από τον Daspo), δυσαρεστημένο επειδή δεν επιτρέπονταν αλλαγές ονόματος στα εισιτήρια και (παραδόξως) επειδή δεν υπήρχε δωρεάν συνδρομή στον Don Mazzi, είπε σε έναν άλλον: «Θέλουν να δουν γιατί παίρνω το σφυρί» και «σπάσε το κεφάλι του με ένα σφυρί…!», ή όπως όταν, ελλείψει του απαιτούμενου αριθμού εισιτηρίων για ένα ταξίδι στο Λέτσε, υποκινούνται ταραχές.
Όμως οι απαιτήσεις των οπαδών ποικίλλουν: Ο ίδιος ο Μποϊόκι, όπως αναφέρθηκε, πίεσε να ειδοποιηθεί έγκαιρα για την άφιξη των νεοαποκτηθέντων παικτών στο αεροδρόμιο: «Τι είναι αυτό που συμβαίνει που δεν ξέρουμε πώς και πότε φτάνουν οι παίκτες;». Η απάντηση από την Ίντερ: “Μα δεν μπορώ να σου πω …”. Και μετά την επιμονή της Ίντερ εξοργισμένος ο Μποϊόκι αποκαλύπτεται να λέει: «Τώρα ας αλλάξουμε τακτική: τώρα παίρνουμε τα πράγματα με το ζόρι».
Ο εισαγγελέας Λέστι καταλήγει λοιπόν ότι «ακόμη και η διοίκηση της Ίντερ έπεσε θύμα της εκβιαστικής συμπεριφοράς των επικεφαλής των φιλάθλων, οι οποίοι τους χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά για την επίτευξη προσωπικών σκοπών επιβεβαίωσης του κύρους τους και της επιρροής τους και όχι για ιδιωτικό κέρδος».
Πηγή: Corriere Della Sera
