Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) δημιουργείται διαδικτυακή ηλεκτρονική πλατφόρμα με τίτλο «myBusinessSupport», μέσω της οποίας υποβάλλονται τα αιτήματα χορήγησης ενίσχυσης με τη μορφή προκαταβολής, η οποία είναι επιστρεπτέα, εν όλω ή εν μέρει, (Επιστρεπτέα Προκαταβολή) σε επιχειρήσεις που επλήγησαν οικονομικά λόγω της εμφάνισης και διάδοσης του κορωνοϊού COVID-19. Η πλατφόρμα συνδέεται ηλεκτρονικά με τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (Α.Φ.Μ.) κάθε επιχείρησης για τον οποίο η ΑΑΔΕ διαθέτει τα απαραίτητα στοιχεία από το φορολογικό Μητρώο.
Αυτή είναι η είδηση και θεωρώ απολύτως θετική την επιλογή της ΑΑΔΕ για την παροχή χρήματος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία που δημιουργεί η κρίση του κορωνοϊού.
Είναι θετική, πρώτον γιατί οι τράπεζες σήμερα δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα ούτε την ικανότητα αλλά ούτε και τη διάθεση να βοηθήσουν πραγματικά την οικονομία και τις επιχειρήσεις.
Και δεύτερον γιατί με την εμπλοκή της ΑΑΔΕ είναι εξασφαλισμένο ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα χρήματα αυτά θα αποτελέσουν πραγματικά δάνειο για όλους και θα τηρηθεί η ισονομία που αποτελεί και εγγύηση μη νόθευσης του υγιούς ανταγωνισμού.
Μάλιστα, προτιμώ να γίνει μέσω της ΑΑΔΕ, με την ίδια λογική και η ενίσχυση των επιχειρήσεων που υπόσχεται ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης
Εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά σχόλια. Ενώ, λοιπόν, η αρχική επιλογή είναι απολύτως θετική η πρακτική της εφαρμογή διέπεται από την καθαρά λογιστική, διαχειριστική λογική του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα.
Μπαίνουν μια σειρά όροι και προϋποθέσεις που καθιστούν την όλη υπόθεση απολύτως γραφειοκρατική, αδιέξοδη και ατελέσφορη, αν φυσικά ο στόχος είναι να βοηθήσει η κυβέρνηση τις επιχειρήσεις και όχι να δημιουργήσει την εντύπωση ότι τις βοηθάει.
Από τη στιγμή που το κράτος αναλαμβάνει με τους δικούς του μηχανισμούς να στηρίξει τις επιχειρήσεις δεν έχει κανένα νόημα να δημιουργούνται προσκόμματα βάζοντας ασφαλιστικές δικλείδες επιπέδου ΕΣΠΑ και τραπεζών με βάση τις οποίες είναι σίγουρο ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να μην υπάρξουν παρά ελάχιστες επιχειρήσεις που θα ωφεληθούν. Η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων για λόγους συγκυριακούς και τυπικούς, τις περισσότερες φορές, θα μείνουν εκτός.
Ο κ. Σταϊκούρας δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την ιδιαιτερότητα της παρούσης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής συγκυρίας.
Αν την αντιλαμβανόταν η εντολή του θα ήταν απλές διαδικασίες, ταχύτητα στην εκτέλεση και αυστηρός έλεγχος στη συνέχεια. Οι μηχανισμοί και τα εργαλεία υπάρχουν. Το κράτος, μέσω της ΑΑΔΕ, έχει όλα τα στοιχεία με βάση τα οποία και παρακολουθεί την πορεία των επιχειρήσεων και εξασφαλίζει την μελλοντική επιστροφή των χρημάτων.
Άρα, το πρώτο μέλημα της κυβέρνησης θα έπρεπε να είναι ποιος θα πάρει τα χρήματα και όχι ποιος δεν θα τα πάρει, με βάση τυπικά ή γραφειοκρατικά κωλύματα.
Παράλληλα, σε ότι αφορά στο μέγεθος της ενίσχυσης που αυτή τη στιγμή συνδυάζεται με την τυπική λογιστική κατάσταση κάθε επιχείρησης θα ήθελα να επισημάνω το εξής: Μη βαφτίζετε το κρέας – ψάρι. Αυτή δεν είναι δανειακή λογική, είναι λογιστική – φορολογική.
Αντιπροτείνουμε καθαρό δανεισμό, με βάση το τζίρο της κάθε επιχείρησης και όχι την προκαταβολή που κατέβαλε πέρυσι. Οι όροι μπορούν να συζητηθούν με τα επιμελητήρια και τις ενώσεις. Για παράδειγμα μπορούν να οριστούν επίπεδα δανεισμού και το πρώτο να είναι άτοκο, ενώ τα υπόλοιπα με τόκο.
Και κάτι τελευταίο: Επανέρχομαι στις τράπεζες παρότι δεν είναι ο στόχος αυτού του άρθρου. Δυστυχώς, καθημερινά το τραπεζικό σύστημα σχεδόν στο σύνολό του αποδεικνύει ότι είναι ακατάλληλο και επαναλαμβάνω πως είναι ευτύχημα το γεγονός ότι δεν επελέγη η ουσιαστική εμπλοκή του στην υπόθεση. Δεν μπορεί να αντιληφθεί τα βασικά, όπως για παράδειγμα ότι πρέπει να αλλάξουν τους όρους αποπληρωμής των εταιρικών πιστωτικών καρτών σε μια εποχή που οι επιχειρήσεις έχουν πληγεί δραματικά και όλοι επισημαίνουν ότι οι συνέπειες της παρούσας κρίσης μπορεί να είναι χειρότερες και από αυτές του 2008 για την παγκόσμια οικονομία.
Συνεπώς σωστή η επιλογή της ΑΑΔΕ για τη διαχείριση της βοήθειας, λάθος η στόχευση και η μεθοδολογία. Υπάρχει όμως χρόνος να αλλάξει η πρακτική εφαρμογή, όπως έγινε και στην περίπτωση των ΚΑΔ.
Όποιος αναγνωρίζει λάθη και παραλείψεις και τα διορθώνει εκτός από έξυπνος είναι τελικά και κερδισμένος.
