Το μόνο που ξεκαθάρισε οριστικά, είναι ότι στις 17 Δεκεμβρίου θα γίνει η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας… Αυτή είναι και η πιο κρίσιμη ψηφοφορία καθώς από τον αριθμό των ψήφων που θα συγκεντρωθεί θα εξαρτηθούν και οι περαιτέρω εξελίξεις.
Στην περίπτωση που ο Σταύρος Δήμας συγκεντρώσει στην πρώτη ψηφοφορία 170 ψήφους δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη θετική έκβαση της τρίτης και τελευταίας ψηφοφορίας για την προεδρική εκλογή.
Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή εάν ο Δήμας συγκεντρώσει λιγότερες από 170 ψήφους στην πρώτη ψηφοφορία, θα πρέπει να αναμένονται σοβαρές πολιτικές ανατροπές καθώς ούτε οι δανειστές ούτε οι αγορές έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα να περιμένουν άβουλοι το «μοιραίο» της έλευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Στο διεθνή Τύπο και στις επίσημες δηλώσεις υπάρχει μια εντυπωσιακή ομοφωνία: ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει την πολιτική αστάθεια, είναι κίνδυνος για το πρόγραμμα προσαρμογής και για πρόκληση αποσταθεροποιητικής δυναμικής στην Ευρωζώνη.
Οι χθεσινές δηλώσεις Σόιμπλε – Μοσκοβισί συνιστούν ασφαλώς στήριξη στο σενάριο εκλογής Προέδρου στο πρόσωπο του Σταύρου Δήμα, αλλά αξίζει κανείς να προσέξει αυτή την αποστροφή των δηλώσεων Μοσκοβισί: «Έχω την αίσθηση ότι ξέρει που πηγαίνει, αλλά θα δούμε. Όποια και να είναι η απόφαση του ελληνικού Κοινοβουλίου, υπάρχουν τρόποι για να προχωρήσουμε». Και με δικά μας λόγια: Αν ο Σαμαράς ξέρει τι κάνει, καλώς. Αν όμως αποτύχει, έχουμε και άλλα σενάρια.
Η πρώτη ψηφοφορία για τον Πρόεδρο στις 17 Δεκεμβρίου λοιπόν έχει καθοριστική σημασία. Αν υπάρχουν οι 170, κάνουν ρεαλιστική την προοπτική συμπλήρωσης των 180 στην τρίτη και τελευταία ψηφοφορία. Σε αυτή την περίπτωση, ο Σαμαράς θα έχει κερδίσει με το σπαθί του παράταση ζωής – για πόσο, είναι ένα άλλο ζήτημα. Αν όμως, οι ψήφοι που θα συγκεντρωθούν στην πρώτη ψηφοφορία είναι κάτω από 170 και δεν δικαιολογούν μια τέτοια αισιοδοξία, τότε θα μπουν σε ενέργεια άλλα πλάνα. Τότε ο Σαμαράς θα παραμεριστεί («έπαιξες, σε στηρίξαμε, αλλά έχασες») και θα πάμε σε «μεταβατικά» πολιτικά σενάρια, με ή χωρίς τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα σενάρια αυτά προετοιμάστηκαν την προηγούμενη περίοδο πάνω στον καμβά της εθνικής συνεννόησης, με διάφορες εκδοχές αλλά πάνω στην ίδια κεντρική ιδέα, και είχαν οπαδούς και υποστηρικτές σχεδόν σε όλο το πολιτικό φάσμα (από την Ντόρα Μπακογιάννη μέχρι τον Γιώργο Σταθάκη). Το επικρατέστερο σενάριο προβλέπει συναίνεση για να εκλεγεί Πρόεδρος τώρα (και έτσι να αποφευχθούν καταστάσεις πολιτικής ή οικονομικής αστάθειας και θρίλερ «ρωσικής ρουλέτας») και συναινετικός καθορισμός ημερομηνίας εκλογών στους μήνες ύστερα από την προεδρική εκλογή. Σε αυτή την περίπτωση, προφανώς θα μιλάμε για άλλον υποψήφιο Πρόεδρο στην τρίτη και τελική ψηφοφορία.
