Γράφει ο Γιάννης Καραμαγκάλης
Toν κύριο Βαρουφάκη έτυχε να τον γνωρίσω κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, κατά την διάρκεια μίας συνέντευξης στο Rizopoulos Post και τον Zαχαρία Λουδάρο. Μπορεί να μην προφτάσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα θέλαμε, ωστόσο αντιλήφθηκα γρήγορα πως πρόκειται για έναν τρομερά έξυπνο άνθρωπο, ο οποίος ωστόσο έμπαινε σε ένα παιχνίδι που δεν του άρεσε και ήξερε πως θα τον φθείρει. Το ζήτημα είναι «γιατί επέλεξε να παίξει αφού ήξερε πως θα βγει χαμένος»;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι εύκολη. Παγιδεύτηκε στην αυταρέσκεια και στην ευφυΐα του, η οποία δεν είναι πάντοτε προσόν, πόσο μάλλον στην «εξυπνοπνίχτρα Ελλάδα». Λίγο ως πολύ, όσοι τρέχαμε την επικαιρότητα προεκλογικά γνωρίζαμε πως ο κ.Βαρουφάκης θα ήταν ο επόμενος τσάρος της Οικονομίας, για πολλούς λόγους: Η ολοένα αυξανόμενη δημοφιλία του, η βαθιά του γνώση επί των οικονομικών ζητημάτων και η εκτίμηση που του είχε ο Αλέξης Τσίπρας. Όπερ και εγένετο.
Από τα τέλη Ιανουαρίου έως σήμερα έχουν μεσολαβήσει τέσσερις γεμάτοι μήνες. Τέσσερις μήνες όπου ο υπουργός Οικονομικών όφειλε να εφαρμόσει όλα για όσα μιλούσε στο twitter και στα ΜΜΕ και να βγάλει την χώρα από μία δύσκολη διαπραγμάτευση, κάτι που ωστόσο δεν συνέβη. Αποκορύφωμα των πολύ κακών χειρισμών του οικονομικού επιτελείου-αλλά και του Μαξίμου- στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης ήταν η πλήρης ρήξη του κ. Βαρουφάκη με τους 18 του εταίρους στο πρόσφατο Eurogroup, όπου εκτός από τις αντιρρήσεις τους σε θέματα οικονομίας, αποφάσισε να κινηθεί μόνος και στο θέμα δείπνου.
Στα μέσα της διαπραγμάτευσης, είχε προηγηθεί ή οργή του κ. Παππά στο Μαξίμου, όπως δίνει πάντα το ρεπορτάζ, για το γεγονός της υπερέκθεσης υπουργών στα Media. Στην κορυφή της λίστας «Παππά» ο κ. Βαρουφάκης. Οι φωτογραφίσεις του σε περιοδικά και sites σε συνδυασμό με μία σειρά κακών γεγονότων για την ελληνική οικονομία, οδήγησαν στην ηλεκτρική καρέκλα του επικεφαλής της διαπραγμάτευσης τον κ.Δραγασάκη, ο οποίος ωστόσο δεν κατάφερε περισσότερα. Από το Eurogroup της 24ης Φεβρουαρίου έως και τις 27 Μαρτίου, η κυβέρνηση κατάφερε να κάνει μια τρύπα στο νερό σε επίπεδο διαπραγμάτευσης, γεγονός που άρχισε να έχει σαφέστατο αντίκτυπο στην ρευστότητα και την εμπιστοσύνη του διεθνούς οικονομικού συστήματος στη χώρα.
Η Δεύτερη ευκαιρία στον κ. Βαρουφάκη δόθηκε, ωστόσο αποδείχθηκε για άλλη μια φορά πως ο φόβος του στην προεκλογική μου ερώτηση, επιβεβαιώθηκε. «Να μην γίνω πολιτικός» απάντησε στο ερώτημα «τι φοβάται». Όχι μόνο έγινε πολιτικός, όχι μόνο δεν τήρησε όσα μας είπε σε εκείνη τη συνέντευξη, αλλά επιβεβαίωσε πως η οικονομική θεωρία από την οικονομική «πράξη», όχι μόνο δεν είναι βίοι παράλληλοι αλλά απέχουν χιλιόμετρα μεταξύ τους.
Διαβάζω στο διαδίκτυο πως επικεφαλής της διαπραγμάτευσης ορίζεται ο κ. Τσακαλώτος με απόφαση του κ. Τσίπρα. Ο υφυπουργός εξωτερικών είναι ένας εξαίρετος ακαδημαϊκός που ωστόσο ξέρει πολύ καλά από τις διεθνείς αγορές και την «πιάτσα». Αν κρίνουμε ωστόσο από τα προηγούμενα ραντεβού του με μεγάλους παίκτες του City, που οδήγησαν σε γέλωτες και σε εκτίναξη των spreads, τότε το Μαξίμου έχει να αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, αφού ο χρόνος και τα πρόσωπα τελειώνουν.
Υ.Γ: Η εντολή του κ. Τσίπρα την 26η Ιανουαρίου ήταν «Σκοτώστε την Τρόϊκα». Ο κ.Ντάϊσελμπλουμ παραδέχθηκε τον θάνατο στην επίσκεψή του στην Αθήνα με το περίφημο «ουάου» του κ. Βαρουφάκη. Ωστόσο η τρόϊκα φαίνεται πως αναστήθηκε σε μορφή «Θεσμών» και «Brussels Group».
Υ.Γ 2: Ο μόνος Έλληνας που ξέρει να «σκοτώνει ευρωπαίους» στο τελευταίο λεπτό, είναι ο Πρίντεζης. Το απέδειξε με την Μπαρτσελόνα. Αν ο κ.Τσακαλώτος δεν τα καταφέρει, καλέστε τον. Ούτως η άλλως, με το Ν/Σ του κ. Κοντονή, τον βλέπω άνεργο εντός ολίγων μηνών.
