Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Tην οργή του Κώστα Μπακογιάννη προκάλεσε το σχόλιο της δημοσιογράφου Κατερίνας Ακριβοπούλου στο Facebook με αφορμή τη δημιουργία Μουσείου Δημοκρατίας και Εθνικής Ενότητας που πρόκειται να στεγαστεί στο σπίτι του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη. Η δημοσιογράφος έγραψε το εξής: «Ζούμε στη χώρα που ανέχεται το Μητσοτακέικο να σιτίζεται οικογενειακώς και αποκλειστικά από το δημόσιο εδώ και κάτι αιώνες και το μπακογιανέικο να στηρίζει τον πολιτικό του βίο, πάνω σε έναν θάνατο. Και να ζητάει και τα ρέστα».
Είναι φυσικά άνευ νοήματος και ουσίας οποιοδήποτε σχόλιο αφορά την κυρία αλλά και τα έργα και τις ημέρες της. Ίσως η πιο πιστή φαν της εθνοσωτήριου και του Αλέξη Τσίπρα που δεν δίστασε και δεν διστάζει να εξωραΐσει ή να καθαγιάσει κάθε πράξη διαπλοκής και γελοιότητας των κυβερνώντων, απασχολεί αυτή τη φορά τα media όχι λόγω της συριζοπληξίας της αλλά της μισαλλοδοξίας της. Και δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι σοβαρά αν σε οποιαδήποτε άλλη ευνομούμενη χώρα θα συνέχιζε ένα τέτοιο άτομο μετά από ένα τέτοιο σχόλιο να κατέχει τη δημοσιογραφική άδεια δίχως να δεχθεί ουδένα ψόγο εκ της δημοσιογραφικής κοινότητας και των συνδικάτων. Δεν θα επρόκειτο για κάποια απόπειρα ελέγχου και φίμωσης του δημοσιογραφικού λόγου (άλλωστε πρόκειται για ένα status σε κοινωνικό δίκτυο), αλλά εν πάση περιπτώσει μία στοιχειώδης παρατήρηση θα ήταν αρκετή έως και αναγκαία. Ψιλά γράμματα ε;!
Το θέμα, όμως, του άρθρου δεν είναι αυτό ουσιαστικά. Είναι η παραδοχή, και με τη βούλα πλέον, αυτού που τόσο αυθόρμητα λέει συχνά ο λαός: «Δεν πάει καλά ο κόσμος!». Στη δε δημοσιογραφία οι εκπρόσωποι του χώρου έχουν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. Ο μέσος άνθρωπος αδυνατεί να διαχωρίσει βασικές έννοιες στο μυαλό του καταλήγοντας να φέρεται είτε βλακωδώς είτε αναιδώς. Συγχέει τη πρόθεση ενός περιφερειάρχη να ιδρύσει στο τόπο του ένα μουσείο με το θάνατο του πατέρα του, βασιζόμενος ασυνάρτητα σε μία θεωρία εκμετάλλευσης του νεκρού χάριν χρημάτων και φήμης. Διότι την κυρία Ακριβοπούλου έσπευσαν πολλοί να τη στηρίξουν κατηγορώντας το κύριο Μπακογιάννη ότι θα σπαταλήσει αναίτια τους πόρους της περιφέρειας (χωρίς φυσικά να έχουν μπει στο κόπο να μάθουν ότι είναι λεφτά του ΕΣΠΑ!).
Ημιμάθεια, φθόνος, μικροψυχία, διάθεση προβολής και ξερολίασης, «μας ψεκάζουν»; Όποια κι αν είναι η αιτία όλης αυτής της παλαβομάρας που απειλεί τα λιγοστά εγκεφαλικά κύτταρα μερικών θερμοκέφαλων Ούννων οι οποίοι κάνουν δήθεν πολιτικό σχόλιο πάνω από το μνήμα δολοφονηθέντων, το αποτέλεσμα είναι ο ευτελισμός του δημοσίου λόγου. Στο μεταξύ, μέσα σε όλο αυτόν το κυκεώνα νέα παιδιά αναζητούν την επιρροή και τα πρότυπα τους ανάμεσα σε άτομα που το μοναδικό προσόν που έχουν διάθεση να κοινωνήσουν είναι τη χαμέρπεια τους.
