Γράφει ο Ηλίας Διακουμάκος
‘‘κάποτε ήξερες με ποιόν να πας και ποιόν να αφήσεις. Έλεγες είμαι αριστερός και ήξερες τι είσαι. Τώρα είναι όλα θολά, μπερδεμένα, μία χάβρα…’’
‘‘Οι Απόντες’’, Νίκος Γραμματικός
Άλλαξε ο χρόνος και μαζί του θα αλλάξει και η κυβέρνηση. Η μεγάλη στιγμή της Αριστεράς έφτασε. Οι επερχόμενες εκλογές θα αναδείξουν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας και κάπου εδώ αγκαλιαζόμαστε και ανοίγουμε σαμπάνιες. Γιατί; Δεν έχει γιατί. Γιατί έτσι! Γιατί θα κάνουμε ‘‘Αλλαγή’’, γιατί στις 25 του μήνα έχουμε ραντεβού με την Ιστορία, γιατί ο αγώνας και το γαμώτο τώρα δικαιώνονται, γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη μας ζωή τελικά…
Είναι αλήθεια. Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο κατώφλι της εξουσίας μπορούμε να ελπίζουμε. Θα έρθουν καλύτερες ημέρες για τον τόπο, θα σκίσουμε τα Μνημόνια, οι λεμονιές θα ξανανθίσουν και η Ελλάδα θα γίνει η πιο ευτυχισμένη χώρα στον κόσμο. Το ξέρουμε. Αυτό που δεν μάθαμε ακόμα είναι το πώς, τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Αυτό δεν μας το έχουν πει ακόμα. Μάλλον θα είναι μυστικό…
‘‘Κρίμα’’ που οι εποχές άλλαξαν και δεν μπορούμε να γοητευτούμε και να πιστέψουμε. ‘‘Κρίμα’’ που γίναμε κυνικοί. Δεν μας συνεπαίρνει το παιχνίδι της πολιτικής γιατί ξέρουμε ότι πρόκειται για στημένο παιχνίδι. Οι μεγάλες αφηγήσεις και τα οράματα τελείωσαν και οι μεγαλόστομες διακηρύξεις δεν πείθουν πια. Οι ιδεολογίες πέθαναν και η πολιτική κατέληξε να είναι μία στεγνή διαχείριση του υπάρχοντος στο όνομα του πραγματισμού. Όταν τα πάντα είναι οικονομία και η ευτυχία των ανθρώπων αναλύεται με όρους ανάπτυξης και ‘‘πρωτογενούς πλεονάσματος’’ δεν υπάρχει χώρος για Ιδέες, Μύθους και μεγάλες, χειραφετητικές αφηγήσεις.
Αλλά τι σχέση έχουν τα σημαντικά και τα άξια της ζωής με τα εκλογικά πανηγύρια; Οι εκλογές που δεν είναι κάτι άλλο από τσίρκο κενολογιών χωρίς περιεχόμενο, ένα ανούσιο πανηγύρι στημένων λεκτικών αντεγκλήσεων, σλόγκαν και χυδαίας προπαγάνδας.
Ζούμε σε μία μηδενιστική κοινωνία. Δεν υπάρχει τόπος για το όνειρο και την υπέρβαση. Δεν υπάρχουν στόχοι, δεν υπάρχει κάτι πέρα από το προσωπικό μας βόλεμα. Δεν υπάρχει καμία συλλογική συνείδηση. Ο καθένας κοιτάζει το συμφέρον του. Γιατί η πολιτική είναι στημένο παιχνίδι. Για όλους. Και για τους ψηφοφόρους που πασχίζουν για το βόλεμα τους και για τους δημαγωγούς που δεν έχουν άλλο κίνητρο από την επικύρωση και την διεύρυνση της δύναμης τους. Στο στημένο παιχνίδι της πολιτικής το μόνο που μετράει είναι η δύναμη, η ακαταμάχητη, εμμονική και τυφλή λαχτάρα για ισχύ. Τίποτε άλλο.
Μακάρι να μπορούσαμε. Να μπορούσαμε να δούμε με άλλη ματιά την ωμή πραγματικότητα, να την εξιδανικεύσουμε κάπως, να γίνουμε λίγο ρομαντικοί όσο δύσκολο κι αν είναι. Γιατί χωρίς όνειρο δεν γίνεται να αντιμετωπίσεις καμία πραγματικότητα.
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να δούμε την επερχόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σαν μία ετεροχρονισμένη, οιονεί, δικαίωση των ηττημένων του Εμφυλίου, όλων εκείνων που σακατεύτηκαν στα ξερονήσια και στις φυλακές, όλων εκείνων που έδωσαν την ζωή τους παλεύοντας για κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία, αλλά δεν γίνεται. Τα παραμύθια έχουν τελειώσει.
Η επερχόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι νίκη της γενιάς της Μεταπολίτευσης, αυτής της μεγάλης πληγής για την χώρα. Δεν θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Την συμβολική ρεβάνς θα την πάρει το πράσινο, βαθύ κράτος των ΔΕΚΟ και οι ψευτοδιανοούμενοι του ‘‘εσωτερικού’’ που κανοναρχούν στο χώρο της ιδεολογίας 40 χρόνια τώρα.
‘‘Αλλαγή μόνο για μόστρα, κάτσε Ανδρέα, σήκω Κώστα…’’. Το χε πει ο Τζίμης Πανούσης πριν από τριάντα χρόνια και εξακολουθεί να είναι τραγικά επίκαιρο. Μόνο τα ονόματα άλλαξαν…
Και επειδή ζούμε σε εποχές συμπυκνωμένου ιστορικού χρόνου ξέρουμε ότι αυτό που χρειάστηκε 8 χρόνια για να γίνει την δεκαετία του ’80 θα γίνει πολύ πιο σύντομα στις μέρες μας. Το ‘81 βρίσκεται πολύ κοντά στο ‘89. Μόνο που η συγκυβέρνηση δεν θα γίνει στο όνομα της ‘‘Κάθαρσης’’ αλλά για τις ‘’κρίσιμες στιγμές που περνά η χώρα’’.
Στις ‘‘18 Σοσιαλισμός’’ λέγανε το ’81. Στις 25 τι;
Υ.Γ.: στους δεξιούς και αριστερούς λαϊκιστές που βγαίνουν προεκλογικά και μιλάνε για το κακό ‘‘Δ Ράιχ’’ που κυβερνά την Ευρώπη και έχει γονατίσει την πατρίδα μας την καλύτερη απάντηση την έχει δώσει ο Τζιαντζιάκομο Φελτρινέλλι: ‘‘το τέταρτο Ράιχ είναι η εποχή των συμβιβασμών, του χρήματος και της πνευματικής φτώχειας’’. Δεν είναι σημερινό, γράφτηκε μισό αιώνα πριν…
