Eδώ κι αρκετές εβδομάδες, μέσα από τούτο δω το βήμα επικοινωνίας και διαλόγου, είχαμε μιλήσει για το σοβαρό ενδεχόμενο να αποφασίσουν οι αγρότες να «ξαναζεστάνουν» τις μηχανές των τρακτέρ, ύστερα από σχεδόν δύο χρόνια σιωπής.
Από σήμερα λοιπόν, ξαναβρίσκονται στους δρόμους, απειλώντας μάλιστα να «παραλύσουν» όλη τη χώρα. Όπως πολλές κατηγορίες (για να μην πούμε όλες) εργαζομένων, βρίσκονται κι αυτοί αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις της κρίσης και των επιλογών της κυβέρνησης. Συν, το γεγονός ότι έχουν να αντιμετωπίσουν και μια σειρά από αστάθμητους παράγοντες, που πολύ εύγλωτα η λαική σοφία έχει περιγράψει ως «του γεωργού και του ψαρά το πιάτο, δέκα φορές είναι αδειανό και μια φορά γεμάτο»…
Στοιχηματίζουμε, δε, ότι ήδη έτοιμα προς ανάσυρση από τα συρτάρια πολλών θα βρίσκονται στοιχεία για «βίλες αγροτών», «επιδοτήσεις» κι άλλα συμπαθή…Μια τακτική, επικίνδυνη και ανώφελη, αν θέλετε, για τρεις λόγους: πρώτον, δεν υπάρχει επαγγελματικη κατηγορία που να μην κρύβει σκελετούς στην ντουλάπα, δεύτερον, κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να ασχοληθούμε με τον κανόνα κι όχι με τις εξαιρέσεις, και τρίτον, αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι πως θα οικοδομηθεί μια αναπτυξιακή αγροτική πολιτική.
Περισσότεροι από 1 εκατ. άνθρωποι έχουν εκδηλώσει την επιθυμία ή ήδη σχεδιάζουν να επιστρέψουν την περιφέρεια. Με ποιους όρους και ποιες προϋποθέσεις; Με ποιους όρους και ποιες προϋποθέσεις όσοι ασχολούνται ήδη με τη γεωργία μπορούν να στραφούν σε άλλες σύγχρονες και προσοδοφόρες καλλιέργειες; Πως θα μετεξελιχθεί το μοντέλο το αγρότη που «τρέφεται» με τις επιδοτήσεις, σε ένα μοντέλο αγρότη που θα χρησιμοποιεί τις επιδοτήσεις ως εργαλείο εκσυγχρονισμού κι ανάπτυξης;
Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που θα πρέπει να απασχολούν, κι επιτέλους κάποια στιγμή θα πρέπει να απαντηθούν με σαφήνεια από την όποια κυβέρνηση και το καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων.
Αντ’ αυτού και την ώρα που εγκαλούνται οι αγρότες για τις πρακτικές τους, το υπουργείο συνεχίζει την τακτική όλων των προηγούμενων ετών. Τακτική που αν θέλετε νόθευσε την όλη παραγωγική διαδικασία: τάζει λεφτά! Άσχετο, δε, αν τα λεφτά που τάζει, οι αγρότες δικαιούνται να τα πάρουν (στο πλαίσιο της ΕΕ και της ισχύουσας νομοθεσίας). Πετάει το μπαλάκι σε άλλα υπουργεία και δια της τηλεοράσεως και των ραδιοφώνων αναμασά διάφορες φιλολογίες περί στροφής στην ποιοτική γεωργία κι άλλα συμπαθή (χωρίς όμως να λέει το πως).
ΥΓ1: Επί Σκανδαλίδη, πέρυσι και πρόπερσι, με έναν μαγικό τρόπο όλα τα τρακτέρ ήταν στα χωράφια τους κι όχι στους δρόμους.
ΥΓ2: Η τιμή που πουλά ο αγρότης ένα προιόν και η τιμή που φτάνει το προιόν στο τραπέζι του καταναλωτή έχει τεράστια διαφορά. Μια διαφορά που σίγουρα δε μπορεί να χρεωθεί στον αγρότη…(κάτι τόνοι αμάζευτα πορτοκάλια ή λεμόνια λένε πολλά).
ΥΓ3: Αν οι επαφές με τους αρχηγούς των κομμάτων και των υπουργείων δεν αποδώσουν, να περιμένετε κινητοποίηση εντός των Αθηνών…
