Γράφει η Κατερίνα Ιωάννου
Μοιάζει με πρόκληση να μιλά κανείς για θετική σκέψη την εποχή της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας και των ζοφερών προβλέψεων. Κι όμως μέσα σε αυτό το πιεστικό πλαίσιο χρειάζεσαι περισσότερο από ποτέ να μάθουμε να εστιάζουμε στα θετικά και να κλείνουμε έξω από την καθημερινότητα κάθε τι που μπορεί να μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα.
Άλλωστε το να εστιάζουμε στην αρνητικότητα, σε τίποτα δεν θα μας ωφελήσει. Αντίθετα καλλιεργώντας τα θετικά μας στοιχεία και ξεπερνώντας τις αδυναμίες μας, ζούμε καλύτερα και μπορούμε ευκολότερα να εμπλακούμε σε δράσεις που δίνουν νόημα στη ζωή μας. Με τον τρόπο αυτό αυξάνονται οι πιθανότητες να πετύχουμε τους στόχους μας ενώ παράλληλα δημιουργούμε μια καλύτερη ποιότητα σχέσεων, τουλάχιστον με ανθρώπους που μοιράζονται αντίστοιχες απόψεις με τις δικές μας.
Μια καλή τεχνική για να προσηλωνόμαστε στη θετική πλευρά της ζωής είναι να κρατάμε ένα ημερολόγιο ή ένα blog ευγνωμοσύνης. Εκεί μπορούμε να καταγράφουμε κάθε γεγονός και κάθε πρόσωπο στο οποίο χρωστάμε ευγνωμοσύνη και να σημειώνουμε τους λόγους για τους οποίους μας έκανε να αισθανθούμε πιο όμορφα, πιο χαρούμενα, πιο ανθρώπινα, πιο χαλαρά, πιο…., πιο….. Δοκιμάστε με όλη την γκάμα των θετικών συναισθημάτων.
Έτσι κάθε φορά που κάποιος ή κάτι μας πληγώνει, μας εκνευρίζει ή μας απογοητεύει μπορούμε να ανατρέχουμε στις σελίδες του ώστε να διαπιστώσουμε ότι για κάθε άνθρωπο ή για κάθε γεγονός που μας απογοητεύει υπάρχουν τόσοι άλλοι άνθρωποι που μας αγαπούν και μας στηρίζουν και πως έχουν συμβεί τόσα καλά και όμορφα πράγματα στη ζωή μας που δεν αξίζει να δίνουμε τόση σημασία σε μια κατάσταση ή ένα γεγονός που φαντάζει σαν απειλητικό βουνό μπροστά στα μάτια μας.
Ένα όμορφο και θετικό συναίσθημα μπορεί ως δια μαγείας να εξαφανίσει όλες τις «μαύρες σκέψεις» και να διαλύσει τα σύννεφα της ανησυχίας. Έστω και για λίγο. Μετράει πολύ όμως. Το συναίσθημα αυτό μπορεί να γεννηθεί με πολύ απλά και πολύ καθημερινά πράγματα. Μην περιμένετε να κερδίσετε το Λόττο για να νιώσετε ομορφιά και πληρότητα. Αρκεί ένας καλός λόγος. Ένα βλέμμα. Ένα χαμόγελο. Μια νόστιμη γεύση. Σήμερα το πρωί η Αθήνα μου φαινόταν υπέροχη καθώς απολάμβανα μια ζεστή και αχνιστή τυρόπιτα! Λες κι αγνάντευα τον κόσμο από την πιο ψηλή κορφή του. Ήμουν στο δικό μου Everest!
ΥΓ: Τώρα μεταξύ μας εντελώς, θα σας πω κι άλλο ένα μυστικό. Υπάρχει ένας υπέροχος μυστηριώδης νόμος στο σύμπαν, σύμφωνα με τον οποίο τα πράγματα που ποθούμε πιο πολύ στη ζωή μας , τα κερδίζουμε πραγματικά προσφέροντάς τα σε κάποιον άλλο. Δοκιμάστε αύριο το πρωί να προσφέρετε μια ζεστή και αχνιστή τυρόπιτα σε ένα παιδί των φαναριών ή σε έναν άστεγο. Ανοίξτε την καρδιά σας και νιώστε σε όλη την έντασή του αυτό που θα συμβεί…
