Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Να ξανασκεφτεί η Γερμάνια το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα ζήτησαν σε κοινή δήλωσή τους ο ευρωβουλευτής Μανώλης Γλέζος και η Γερμανίδα ευρωβουλευτής Γκαμπριέλε Τσίμερ. «Ο Β. Σόιμπλε δήλωσε τις προάλλες ότι το θέμα (σ.σ. της απόδοσης των γερμανικών οφειλών) είναι λήξαν. Του απαντώ: Για να είναι λήξαν, σημαίνει ότι υπήρχε. Συνεπώς το ερώτημα είναι, πώς και πότε έληξε;» σημείωσε μεταξύ άλλων ο Μανώλης Γλέζος.
Στη δήλωσή του στο ιστορικό στέλεχος της ελληνικής αριστεράς ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται για εκδίκηση της Ελλάδας στο γερμανικό λαό. Δεν έχουμε τίποτα εναντίον του γερμανικού λαού κι ούτε τον θεωρούμε υπεύθυνο για όσα διέπραξε το Τρίτο Ράιχ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το θέμα των αποζημιώσεων της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι ηθικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτισμικό και νομικό. Πρόκειται για ευρωπαϊκό ζήτημα που πρέπει να λυθεί από τις δύο πλευρές» ήταν τα λόγια του.
Η γερμανίδα ευρωβουλευτής προσέθεσε ότι «Πρέπει το θέμα να απασχολήσει τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ώστε να ενταθεί η πίεση προς την γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση» ενώ παράλληλα μίλησε με ενθουσιώδη λόγια για τις προσπάθειες του Γλέζου στο ζήτημα των αποζημιώσεων.
Ο συμβολισμός της κίνησης αυτής είναι μεγάλος αφού από οποιοδήποτε άλλο στέλεχος του κόμματος της ευρωπαϊκής αριστεράς, επελεγει μια γερμανίδα ευρωβουλευτής. Βέβαια, το κόμμα της αριστεράς στη Γερμανία έχει πολύ μικρότερο έρεισμα στη βάση των ψηφοφόρων, ειδικά σε σύγκριση με τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική κοινωνία. Όμως πρόκειται για μια πρωτοβουλία που δε θα αφήσει αδιάφορα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.
Είναι γεγονός ότι ο Μανώλης Γλέζος, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχει συνδέσει το όνομά του με την επίμονη επαναφορά του ζητήματος των αποζημιώσεων. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Θα περιμέναμε να δούμε σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο στην Ελλάδα να κάθεται σε ένα τραπέζι και να σχεδιάζει την πορεία της χώρας σε σχέση με αυτό. Όπως θα ήταν απαραίτητο να υπάρξει στήριξη της αντιπολίτευσης στις διαπραγματεύσεις που επιχειρεί η κυβέρνηση για το ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα. Φυσικά εδώ δεν επιχειρώ κανένα συμψηφισμό ‘ανοιχτών θεμάτων αλυτρωτικού χαρακτήρα’. Σε μια φάση όμως ακραίας πόλωσης του πολιτικού συστήματος στη χώρα, θα ήταν σωτήρια η σύμπραξη για ζητήματα που θεωρούνται κοινοί στόχοι. Εκτός βέβαια αν δεν αποτελούν όντως κοινούς στόχους για όλους. Σε αυτή την περίπτωση όμως θα ήταν απαραίτητο να έχουν τα πολιτικά κότσια να το πουν ευθαρσώς.
