Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Δοξάστε τους προφήτες, τους κουτσομπόληδες, τους διεστραμμένους, τους ψυχωτικούς, τους μαϊντανούς, τους αντικειμενικούς και ουδέτερους τραπεζίτες και «τροϊκανούς», όπως ασφαλώς και τους αστρολόγους του πολιτικού περιπτέρου! Μελετήστε ευλαβικώς τις προρρήσεις γερόντων και γεροντισσών και προσφέρετε κάθε τοξικό για τη διάνοια μείγμα ή διάλυμα κατά τη διαδικασία σύστασης της κοινής γνώμης! Μη δίνετε σημασία στις προσεγγίσεις «δυσνόητων» αναλυτών – ιδιαίτερα αυτών που δεν υποτάσσονται στο παρακμιακό ρεύμα της εποχής! Εξευτελίστε σε κάθε ευκαιρία την αυθεντική διανόηση, επιστήμη και δημιουργία! Τη γλώσσα, τα μαθηματικά, τη Τέχνη, τη δημοσιογραφία και την ιστορία!
Τώρα που στην Ελλάδα περάσαμε στο στάδιο ευθανασίας του συστήματος, παίζουν αποκλειστικά μπάλα τα ζόμπι της παρακμής! Και ποιος νομίζετε πως είναι ο πατέρας της ιδέας (: του όρου που αποδίδει τη σημερινή πραγματικότητα) περί «ευθανασίας του συστήματος», εννοώντας ίσως το ποδοσφαιρικό υποσύστημα του πολιτικού μας συστήματος; Παραδόξως ο Ιβάν με την τηλεοπτική άδεια! Ο Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος με εξέπληξε με την διορατικότητά του και τον στρατηγικό του νου, διαβάζοντας από τη μετάφραση των λόγων του: «Θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ουμανισμό. Έχουμε μπει σε ένα στάδιο αλλαγής προτεραιοτήτων. Είναι το στάδιο ευθανασίας του συστήματος»!
Ο άνδρας είναι σοφός και διορατικός, αλλά κάποιοι ανόητοι της βιομηχανίας παραγωγής παρακμιακών ζόμπι γελούν μαζί του! Γιατί χαζογελάτε ειρωνικά, θα είχατε χώρο και κοινό αν πράγματι δεν βρισκόμαστε στο στάδιο ευθανασίας του συστήματος;
Θα παίζατε μπάλα στο μυαλό του έλληνα, αν οι δικαστές μας – μετά από όλους σχεδόν τους άλλους influential actors – δεν είχαν δίκιο να διαμαρτύρονται για τη «κατάντια στην οποία διολισθαίνουν τα δημόσια ήθη», με παρακμιακό, ωστόσο, κεντρικό στοιχείο / master point (: ροζ σκάνδαλο με προεκτάσεις που ενδεχομένως αφορούν στον ηθικό πυρήνα του δημόσιου συμφέροντος) στο αφήγημά τους; Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έχει απόλυτο δίκιο στις επισημάνσεις της, που με σαφήνεια, αγωνία και ίσως αποτροπιασμό αποτυπώνονται στο Δελτίο Τύπου (της), σχετικά με την παραβίαση προσωπικών δεδομένων δικαστικού λειτουργού. Μόνον που αυτά εκφράζονται με συντεχνιακό κριτήριο και αφορμή και όχι, όπως θα περίμενε ο πολίτης, στο γενικότερο πλαίσιο προστασίας της δημοκρατικής και φιλελεύθερης τάξης από τα ζόμπι της παρακμής.
Αγαπητές κυρίες και κύριοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης θίγετε ένα γενικό, μείζον παθολογικό ζήτημα για τη κοινωνικοπολιτική δομή και λειτουργία στην Ελλάδα με παρεξηγήσιμο, ωστόσο, τρόπο, που προδηλώνει ιδιοτέλεια συντεχνιακού τύπου, ενώ αυτό υποδηλώνει με τη σειρά του την είσοδο ολοκλήρου του ελληνικού καθεστώτος Διακυβέρνησης και Δικαιοσύνης στο στάδιο ευθανασίας ενός συστήματος.
Και στο στάδιο ευθανασίας μπαίνει το σύστημα μιας πολιτικής κοινότητας (Ελλάδα) στο βαθμό που οι δικαστές κινούνται μεταξύ μικροπολιτικών πιέσεων και προσχωρήσεων (με την έννοια του affiliation σε ομάδες μικροκομματικών συμφερόντων) και ανοχής στα χυδαία αυτά ζόμπι της παρακμής που πλημυρίζουν πλέον Νέα και Παλαιά ΜΜΕ, τα οποία αν και περιγράφονται σωστά στο Δελτίο Τύπου της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων, ποτέ δεν αντιμετωπίσθηκαν από αυτούς ως η μεγαλύτερη απειλή για την οργάνωση και λειτουργία μιας σύγχρονης δημοκρατικής και φιλελεύθερης πολιτείας. Επιδείξατε τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερη «κατανόηση» στη φασιστική αλητεία του Τύπου και του διαδικτύου, η οποία με χαρακτηριστική για την ιδιοσυγκρασία της «ευελιξία» τη μια ημέρα σας υβρίζει, ενώ την άλλη σας υμνεί!
Δεν είναι Ελευθερία του Τύπου και της Έκφρασης ο βούρκος που ξεχειλίζει από ένα σημαντικό τμήμα εκ των «πρωτοσέλιδων», των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών και του διαδικτύου! Και έχετε ασφαλώς δίκιο να σημειώνετε πως «η συντελεσμένη ήδη βάναυση προσβολή στα ήθη και στον πολιτισμό της χώρας, πρέπει να βρει την άμεση απάντησή της τόσο στον ποινικό νόμο όσο και στη συνείδηση των πολιτών», αλλά αυτό θα έπρεπε να αφορά και σε αυτή καθ΄ εαυτή τη διαδικασία και πρακτική στην απονομή της δικαιοσύνης. Η έννοια της «ανωτέρας βίας» που ορίζεται αυθεντικά από την κοινοβουλευτική αρμοδιότητα, θα έπρεπε να επεκτείνεται διαλογικά και ασφαλώς συγκυριακά από εσάς και στην εκχυδαϊσμένη «ερμηνευτική βία», που παραπέμπει (: ενθαρρύνει ή ακόμη υποκινεί) ευθέως σε εγκληματικές πράξεις ρατσισμού, σπίλωσης προσωπικοτήτων και στη κατασκευή εμφυλιοπολεμικού κλίματος στο εσωτερικό, με παράλληλη διαστροφή συμβάντων ή λόγων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κρίση λόγω παρεξηγήσεως με άλλες χώρες!
Προφανώς, αναγνώστη μου -που γνωριζόμαστε πολλά χρόνια – δεν θα μπορούσα ποτέ να υπαινίσσομαι την άσκηση λογοκρισίας από τη «δικαστική εξουσία». Καμία σχέση! Εννοώ πως η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να αντιμετωπίζει στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς της χαλαρά και σαν υποθέσεις ρουτίνας τη διολίσθηση σε ένα καθεστώς ανωμαλίας, από αυτούς που βρήκαν την ευκαιρία να υποστηρίξουν τη φασιστική εκτροπή διαφόρων μορφών και εκφάνσεων ως δήθεν λαϊκή/εθνική αντίδραση στο καθεστώς κυβερνητικής και κοινοβουλευτικής ανωμαλίας που έχει εδώ και επτά χρόνια πακτωθεί στη χώρα υπό την αιγίδα της τρόικας.
Δεν θεωρώ πως η κύρια ευθύνη στο ζήτημα βαρύνει τους δικαστές, έχουν όμως και αυτοί, εκτός από τους πολιτικούς, τους λειτουργούς στα ΜΜΕ και από την προοδευτική, δημοκρατική κοινωνία των πολιτών, κρίσιμο μερίδιο ευθύνης. Πρέπει να αντιδράσουν, εξαντλώντας και όχι υπερβαίνοντας το όριο της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρμοδιότητάς τους, σε αυτήν τη κοινωνική και πολιτική παρακμή, για να «συμμαζευτούν» κάπως τα αχαλίνωτα ζόμπι που διαμορφώνουν βήμα-βήμα την αίσθηση μια απολύτως εκχυδαϊσμένης αβύσσου, ενός πρόστυχου μηδενισμού στο μυαλό των ελλήνων.
Αν οι δικαστές μας συνεχίσουν φοβικά, χαλαρά, υποκριτικά και με συντεχνιακό και αποσπασματικό πνεύμα να παρατηρούν αυτά που σχολιάζει σήμερα το Δελτίο Τύπου (τους), τότε θα έχουμε περάσει δια παντός και ασφαλώς χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε στο στάδιο της ευθανασίας ως κοινωνία. Δεν πρέπει να επιβεβαιωθεί ο παραφραστής του Francis Bacon πως «το έργο της Δικαιοσύνης είναι η αποκατάσταση της υγείας στη κοινωνία και η καταπράυνση των πόνων των αδικημένων, όχι μόνο όταν η καταπράυνση αυτή μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία, αλλά και όταν μπορεί να εξασφαλίσει έναν εύκολο και γαλήνιο θάνατο»!
Χρειαζόμαστε το σθένος σου, τη τόλμη σου, τη σοβαρότητά σου, την εντιμότητά σου χωρίς σοβαροφάνεια και την ευαισθησία σου έλληνα δικαστή για να αναστραφεί η πορεία γαλήνιου θανάτου της ελληνικής κοινωνίας και πολιτείας! Το έπραξαν συνάδελφοί σου σε άλλες χώρες σε ανάλογες με τη σημερινή στην Ελλάδα εποχές… ήρθε μάλλον τώρα η δική σου ιστορική ευκαιρία!
